HAYAL

2.BÖLÜM HAYAL

KEYİFLİ OKUMALAR:):):)

İçeri adımımızı atar atmaz üvey babanın ahiret sorularıyla başbaşaydık.

"Ne kadar topladınız açım ben ya niye gelirken bir şeyler almadınız lan defolun gidin alın getirin bi şeyler.Neredeydiniz bu saate kadar "

"Şeyyy hmm ben..."
diyebildim sadece lanet olsun mendil satarak ne kazanabilirdim ki.

"Ağzında ne geveliyorsun kız söyle işte."

Murat hemen söze atıldı.

"Çolak bugün bizim Nur iyi iş yapmış."

Ne diyorsun Murat ya off Allah'ım bittiğimin resmi olacak bu konuşma.

"Ne yapmış lan söylesene."

"Hırsızlık"

Korkudan kapadığım gözlerimi duyduğum bende şok etkisi yaratan şeyle ağzım bir karış açık baka kaldım.

"Ne! ne diyorsun be sen. "
dediğim an Murat'ın beni kurtarıp kendini ateşe attığını o an cebime sıkıştırdığı altınlarla anlamıştım. Off Murat niye böyle bir şey yaptın ki ya.

"Hırsızlık hee aferin iyi iş çıkarmışsın Nur ne çaldın ver çabuk.
"
- "Şeyy... şeyy hmm bunları çaldım."

Off en nefret ettiğim şeylerden bir şeyin damgasını yiyordum şuan.Üstelik bu durumda Murat'a kızmam gerekirken ona minnet dolu bakışlar atıyorum.

"Vay güzel aferin gözüme giriyorsun Nur."

Gözün çıksın senin ya.

" Lan Murat sen ne bok yaptın peki?"

"Şey Çolak benim durumlar biraz vasat ya."

"Nasıl vasat lan. "

"100tlcik desem mesela."

"Gözüme gözükme desem mesela."

-"Tamam ben gideyim o zaman."

"Nereye?"

"Cehenneme."

"Düzgün konuş lan benimle hem eve bir bok getirmiyor hem de zeytinyağı gibi üste çıkmaya çalışıyor beyefendiye bak hele." diyerek hem azarlıyor hemde tokat atıyordu.Ve Murat hiçbir şey yapmıyordu.Yapmamasının tek sebebi ise kardeşlerime zarar gelmesini istemediği için.

"Off Çolak bırak da gideyim marketten zıkkımlancak bir şey alayım."

"Yeter!" dedim az önce bayağı mı bağırmıştım ben napıyım bıktım bıktık artık.

"Lan sana ne oluyor lan."

"Şey ben diyecektim ki yeter yani artık ben Murat ile  gideyim diyoruz hem çocuklarda acıktı."

Ben söyleyince bıraktı Murat'a dayak atmaı. Vay be bıraktı aslında biraz da olsa benim dediklerimi yapıyor ya bu Çolak ama nefret etmem için bir çok nedenim var.

"Defolun gidin alın birşeylerde zıkımlanın geberceksiniz açlıktan."

Bizde Murat ile kapıya yöneldik tam çıkıyorduk o lanet evden bir ses durmamızı sağladı.

"Bende geleyim Nur. "dedi Hasret.

"Olmaz canım sen çocuklarla kal.Hem sen kal ki çocuklar birazda olsa güvende olsunlar."

"Peki tamam şeyy... Çikolata alırmısınız Nur canım çok istedi."

"Tamam canımın içi başka bişey ister misin?"

"Yok sağ ol.Hemen gelin bir de."

"Tamam."

Hasret eve bizde Murat ile yola koyulduk.

"Murat neden benim yerime sen dayak yedin."

"Bir şey olmaz ya ölmedik ya hem ablamızı koruyoruz yine yaranamıyoz ya..."

"Ne ablası Murat aramızda 1 ay var ya abartma istersen."

"Ablamsın işte biricik ablam tek ailemsin sen benim."

"Bir de kardeşlerimiz var". dedim.

"Evet bir de onlar var.Ama senin yerin ayrı Nur bunu biliyorsun Çolak ilk bu yıkık lanet eve beni getirmişdi sonrada seni ben ilk geldiğim gün korkudan altıma sıçtım lan altıma!"

"Ahahahhha o günleri dün gibi çok iyi hatırlıyorum."

"Nur ne gülüyosun kızım sende ağlayıp duruyordun hem 10 yaşındaydık be!"

"Tamam ya gülmüyorum ne güzel anlatıyordun hadi anlat."

"İşte sonra sen geldin ben gece korkuyordum gerçi gündüzde korkuyordum ama gece ayrı bir korkuyordum sonra sana sarıldım ve uyudum hiç korkmadım ve sonra kendime dedim benim tek ailem Nur dedim kendime ve tek biricik ablam o benim dedim."

"Sonrada her gece beraber sarılarak uyuduk değil mi."

"Evet o günleri hiç bir zaman unutmam Nur çok çektik hele senle ben çok çektik Çolaktan."

Elbette bende hiçbir zaman unutamayacaktım yaşadığım acıları.Acılar zaten yüreğimizde hiç unutulmayandı.

"Aynen bir sene sonra doğru dürüst bir yerde çalışacağım ve sizi buradan kurtaracağım söz veriyorum."

"Bende söz veriyorum ablacım seni ve kardeşlerimi hep koruyacağım.."

Birşeyler aldık ve eve geliyorduk elimizde bim poşetleri ile en uygun ve en ucuz orası ve yakın olduğu için bimi tercih ediyoruz.

"Nur biz bayağı bime abone olduk hee hergün burdayız."

"Tabi oğlum kaç yıldır değişmez adresimiz."

Eve girdik ben Hasretle beraber minik mutfağımızda bir şeyler hazırlamaya koyulduk.
Sonra hep beraber yedik yemeklerimizi ne kadar acıkmış benim kuzularım ya.
"Yavaş zıkkımlanın  lan hayvanlar arkanızdan kovalayan mı var." dedi Çolak.

"Yemek yemelerine bari karışma Çolak!" diye sitemde bulundum.

"Tamam be ne zıkkımlanıyorsanız zıkkımlanın ben gidiyorum zaten."dedi
Kimse sormadı nereye diye belliydi nereye gittiği ayyaşın içmeye gidiyordu keşke hiç gelmese diye dua ederek yolladık Çolağı evden dışarı.

"Evet bugün yemeğini bitiren bütün kardeşlerimize ne veriyoruz, Nurcuğum!"

"Hmm bi düşüneyim acaba ne versek?"

"Nur abla şeker mi?" dedi Çiğdem.

Bunu kafama not etmeliydim bir daha ki sefere bim maceramızda şeker almalıydık..

"Hayır küçüğüm şeker değil."

"Peki cips?"dedi. Bu sefer Çisem
bunuda not etmiştim birde cips.

"Oda değil küçüğüm."

"Ehh  yeter be söylesene kızım işte ne çatlatıyosun çocukları."

"Tamam be söylüyorum hazırmıyız çocuklar.!!" dedim hepsi koro şeklinde

"EVET !!!"diye  bağırdılar  bende daha fazla bekletmeden söyledim
"ÇİKOLATA!!"dedim.

YAŞASIN OLEYY YUPPİ BİTANESİN NUR ABLA
sesleri bu yıkık dökük evin sevinç çığlıkları olmuştu ve bu sesler güzelleştiriyordu bu evi.

"Bende Nurla gidip aldım küçük dostlar ben bitane değilmiyim?"

Bu sefer bizim yavrucaklar bitanesin Murat abi diye sevinç çığlıkları attılar.

Bende bu sıra gidip çikolataları alıp getirdim ve afiyetle yedik ohh yarasın tosunlarıma
tosunlarıma diyorum ama lafın gelişi hepimiz zayıflıktan öleceğiz.
Yarının bizi ne beklediğini bilmeden uykuya koyulmuştuk..Çünkü uyku kusursuzca tasarlanmış harika bir kaçış yoludur.

...