Romance on Amiss

“Iiwanan ko ang phone ko. 1:00 sharp. Wag ka ng magreply.”

Umalis na ako ng bahay at iniwan ang cellphone ko.

CJ

Insecure ako. Sobrang insecure ko sa mga friend kong mga fit ang katawan so nung nag College ako nagstart na akong magpapayat kasi ang daming sexy and fit na girls and besides nasa bigger world na ako non so I needed to get slim. Third year college na nagbunga ng bonggang bongga ang katawan ko. Lumiit na ang bewang ko, ang hita ko, naiwan nga lang ang cap C size 36 kong boobs. Para na tuloy akong si Marian Rivera. Yung mga stretch marks ko, kaunti na lang kasi talagang ina-araw-araw ko yung pag lotion and ginagamit ko yung mga ine-endorse ng mga artista para talaga maging boom na boom yung body ko. Para naman almost perfect na ako, sexy body, makinis na kutis and syempre ang face value talagang may value. Maganda ako, hindi yan galing sa ilong ha? O kaya sinabi ng nanay ko. Maganda talaga ako, kasi kahit mataba ako ang daming nagsasabing ang ganda ko tska pinupush nilang mag pageant ako sa Miss Dabiana dati pero hello naman, nakakahiya pa rin noh. Parang pinapahiya ko na lalo ang sarili ko kung sumali ako.

                  Pasukan na naman pero syempre same classmate/blockmates ako, block section kasi kami kaya ganon tska bawal pumili ng schedule, pang mga irregular lang yon. First week ng pasukan walang mga professors na nagsisipasukan, siguro feel na feel pa nila ang vacation. Mga todo unwind pa yung mga yon kasi for sure “maiistress” na naman daw naming sila. At sa kanila pa talaga nanggaling yun ah? Sila kaya yung todo paggawa ng productions forever at super Haggardo Versoza kami.

Second week n ng klase. Lunes.

                  Vacant pa so nakatambay ako with my friends and classmates sa benches na may shed sa gilid ng tindahan ni Mamang. Si Mamang, siya yung may-ari ng nag-iisang tindahan sa college naming lahat ng tinda meron siya, papel, ballpen, kanin, ulam, merienda, inumin, chichirya basta para siyang maliit na mall pero ang tindahan niya kasing liit lang ng kalahati ng classroom namin. So ayun from my place na-sight ko itong decent man, standing sa tapat ni Mamang, parang bumibili siya. Fortunately, hungry na rin ako. No, no, no, hindi ito excuse to get closer sa decent man. Tumunog na kasi talaga yung tummy ko that time so I thought of going to Mamang na. I ordered the usual, fries na sour cream and foot long plus mineral water. Mejo nagwawatch pa rin ako sa diet ko kasi ayoko ng tumaba. After six naman ang peg ko. After six, water water na lang.

                  Bumalik muna ako sa mga kaibigan ko tutal niluluto palang yung mga orders ko eh. Tinignan ko ulit yung decent man, wearing white and blue striped polo, black slacks and a pair of black shoes, this time nakaupo na siya sa table nila Mamang na allotted for their customers. I kept on staring at him kasi he looks do differen. Hindi naman mukhang alien but he’s an alien sa amin, I mean for me kasi new face eh. Then I got back to Mamang and asked for my orders.  Wala pa, di pa luto. So I waited there na lang. The decent man was eating na and I can’t help it, gusto ko na siyang kausapin. Gusto ko ng magtalk and mag-ask sino siya and ano ginagawa niya sa school or whatsoever. My tongue is itching na so when I got the guts na, I asked him, “ Hi Sir, ano po kayo dito? Bago po ba kayo dito?”  I asked him ng naka-smile para mukha naman akong polite then he replied “No, I’ve been teaching here since 2008 but I didn’t teach for two years dito. Last year and the year before non.” It’s going to be a conversation pag nagtanong pa ulit ako, pero wala pa ang orders ko and mukhang di pa naman siya aalis, so I decided to ask him again. “ So, you’re a professor? What’s your next class? I mean do you have another class, Sir?” Hindi siya naiinis sa mga tanong ko, kasi he replied to me with a smile and say “Yes, actually, kakatapos lang ng class ko sa second year then I have classes sa third year.”

“Hoy! Sino na naman kausap mo?” dumating yung dead kid kong kaklase na feeling close and nagtanong.

“Prof daw siya, diba Sir? Tapos may class siya later.”

“Baka yan yung prof natin mamaya, lagot ka!”

“Anong oras ba klase natin?”

“Six”

“Sir, anong oras po next class niyo?”

Tumingin siya sa relo niya then sumagot siya ng “6 pm”

“Oh no! Baka ikaw nga ang prof namin sir!” medyo excited na kinakabahan kong sinabi kay sir.

“Nako, baka ibagsak ka niyan” pabirong sinabi ni Mamang habang iniaabot yung orders ko.

“Ikaw talaga, lahat kinakausap mo, pumasok ka na nga.” Pahabol ni Mamang.

The clock striked at 6:00 p.m and we hurried to be on class.

VOILA! SIYA NGA!

Di ko pa ubos yung food ko. Sa harap pa naman ako nakaupo.

He introduced himself.

“Di niyo ako kilala for sure. Most of you are curious about me” tumingin siya sa akin nung sinabi niya ito. Then he continued, “ I’ve been teching here since 2008 but when the system changed, I also changed my mind.” Halos lahat natawa sa sinabi niya, napangiti siya, siguro dahil intention niya talagang magpatawa. Isa siyang announcer sa isang radio station sa bansa nad he wanted us to experience yung feeling na nasa field of our future profession in which it means exposure  to media production yet related pa rin sa subject niya, of course.  Nakaka-excite ang feeling. He gave us our own beats, yung beat yun yung place na assigned sa’yo to gather news, ganon sa field ng media. Example sa congress, sa senate, sa police stations, ganon. Obviously, I’m taking up Mass Communication that’s why ito yung mga bagay na napapalibutan ko at the same time lumilibot sa akin.

First News Gathering

                  We went to our beat as a team, ang dami naming mga eight which is inappropriate but we are just following our team leader’s directions. The guards, they are so accommodating, they lead us to ka-Anton. Ka-Anton is the head of the department of communication in our destined beat.  We reached Ka-Anton’s office and he is so accommodating too, as he was discussing something a man came with a walkie talkie, yung Roger Roger Copy Copy. He is a co-worker of Mister Decent Man and it shows with his I.D lace. Ka-Anton introduced him to us, he is Anton. He was nice to us when he discussed about the dos and don’ts here in our field, he also gave some tips. We really appreciated his existence and his generosity. He gave his time to us even though we’re not paying him or anything and besides he even turned off his roger roger copy copy just to talk to us.  He doesn’t also look boastful or proud. Since then, everytime went to our beat nakikita naming siya and he is smiling back to us or greeting us back. Wala pang  palya na di kami nagkita.

It’s time to share the news!

                  So ito na yung class naming kay Mister Decent Man, ishe-share naming anon a-gathered naming na news and what we need to get pa. It was very interesting. Nakakatuwa mga experiences naming lahat na magkakaklase. I shared kay Mister Decent Man na we saw Sir Anton and he was so accommodating to us and kind and all. Mister Decent Man told me na marami daw nagkakagusto kay Sir Anton because of his sense of humour and intelligence, hindi daw talaga yun maiiwasan. Syempre, segueway na rin ako sa mga questions about sa buhay ni Mister Decent Man. Ito na ang moment na malaman ang mga lihim niya. Pero syempre di halata na nagtatanong ako.

                  Dumating na ang panahon when I felt na I think I’ve been crushing Sir Anton kasi iba yung ngiti ko sabi ng mga groupmates ko everytime na makikita naming siya. There was this time na napansin ng mga kaklase ko (groupmates) na lagi ko siyang nakukwento at nararadar pag nandiyan na siya. Everyday between 9:15-9:30am darating na sa beat si Sir Anton. Na-monitor ko yon before kasi 9am nasa beat na kami almost everyday. Hindi rin kami daily na nasa beat, pag may big stories lang na tingin namin na okay okay siya na mapapa-Wow si Mister Decent Man pupunta kami and we established connections na rin naman kahit papaano eh.

                  One time, papasok na kami ng school from our beat then nakita ko si Sir Anton sa company car nila. Nagulat ako nung Makita ko siya, napasigaw ako at tinuro ko siya. Nakita ako ni Sir Anton from his reclined seat bigla siyang umupo then opened his window and said Hi to us. Ang effort lang niya. Kinilig mga groupmates ko sa pangyayaring iyon. Syempre kinuwento ko agad yon kay Misted Decent Man. He laughed and smiled then he kept quiet and changed the topic.