SEN BENİMSİN

HAYAT HIKAYEM

Sabah annemin bagiris sesiyle uyandım. Elimi yüzümü yıkayıp aşağı indim. Annem ve babam çoktan sofraya oturmuş yemek yemeğe başlamışlardı bile. Karnını doyurduktan sonra yukarı çıkıp üstümü giyindim. Tabi bugün evde son gününde. Babam bavulumu almış kapida annemle beni bekliyorlardi. Ben ise odadaki eşyalara son kez bakip "onların bana bu kadar eziyet cektirmesine rağmen bişey demedim. Ve hala beni evden göndermek istiyorlar "diye düşündüm ve gözündeki yaşları serbest biraktim. O sırada annem bağırdı.

-hala gelmiyor musun? Geç kalacağız..

-geliyorum..

Diyerek merdivenlere yöneldim. Ve arabaya binerek kiz yurduna gitmeye başladık.

Çok yağmur yağıyordu. Sanki içim bu kara bulutlar gibi kapkaraydi. O sırada araba sağa doğru kaydı ve çığlıklar koptu...
Sonrası karanlık...

*

*

Gozlerimi açtığımda gözüme ışık tutulduğunu hissettim. Tedirgin olmuştum. Ne olmustu ki boyle. Ben bunları düşünürken doktor yanındaki hemsireye birşeyler söylüyordu. Doktor kendime geldiğimi anlayınca bana yaklaşıp;

-merak etmeyin su an hastanedeseniz. Kaza geçirdiniz ama su an durumunuz gayet iyi..

O anda aklıma annem ve babam gelmişti. Onlarda arabadaydi. Ve tiz çıkan sesimle;

-annem ve babam nasıl?

Doktorun yüzünü hüzünlü bir hal alarak:

-malesef onları kaybettik.

Gözyaşlarımı serbest biraktim. Artık kimsem yoktu.herkes beni bırakıp gitmişti. Heryerim agriyordu. O arada kolunda bir uyuşma hissettim ve gözlerimi kapattım.

~2 Hafta Sonra~

Polisler beni esirgeme kurumuna gönderdiler. Artık orada yasayacaktir. Ilk girdigimde ceren ile arkadaş olmuştuk. Çok iyi bir insandı. Onunda annesi olmuş babasi da ona bakamayacagindan esirgeme kurumuna vermek zorunda kalmış..

~1 Ay Sonra~

Yurda baya alismistim. Her ay bir aile gelip yurdan bir evlat ediniyorlardi. Güzelce elbiselerimizi giyip beklemeye başladık. Lüks bir araba geldi ve indiler. Herkes şaşırmış bir şekilde o aileye bakıyordu. Farklı geldiler gözümüze. Yanımdaki ceren'e baktığımda hiç sasirmamis etrafına bakıyordu. Çaktırmadan ona durttüm. Oda bana baktı sessizce sordum;

-neden sasirmadin?

-niye sasirayim ki onlar KORELI..

fazlasıyla şaşırmıştım. Ama bunu bilmesi normaldi. Çünkü her gece o çekik gozlulere bakıyordu. Hele ki sevdiği grubu hergün bana anlatıyordu. Bende yavaş yavaş alismistim. O sırada koreli aile (karı koca) yansa yavaş yanımızda yürümeye başladı. Hepimizi baştan aşağı suzuyordu.en sonunda müdürün yanına gidip kulağına birşeyler fısıldadı. Müdür başıyla onaylandıktan sonra yanıma gelip;

-seni seçtiler nurka. Üstünü giyin bavulunu hazırla.

Şok olmuştum. Başımı olumlu anlamda sallayip yatakhaneye gittim. Bavuluma birkaç eşya koydum. O sırada kapıdan ceren girdi. Ve birkaç poster, resim ve korece sozluk verdi. Dokunaklı bir sesle;

-eğer bu kişileri konserine gidersen veya görürsen ceren sizi çok seviyordu dersin.

Dedi eşsiz bir gülümseme sundu.

Nurka dayanamayıp sıkıca sarıldı ve cerene şöyle dedi;

-onları görürsem söyleyeceğim...

Ikisi bir asagi indiler. uvey annem ve babam kapida bekliyorlardi. Aslinda yuzlerine bakinca iyi bir kisiye benziyorlardi. Turkce biliyorlarmiydi acaba. O arada üvey annem elini sırtıma koydu ve arabaya doğru ilerledik. Hiçbirşey k onusmuyorduk. Canım oldukça sıkılmış'tı... 45 dakika sonra havalimanına geldik. Babam yüzüme gülümseyip yanagimi sıkıştırdı. Aslinda hoşuma gitmişti. Ailemden hiç böyle birşey görmemiştim. Hergün kavga dayak ve eziyet her neyse.. ama artık ben bir genç kızdım. 15 yaşımda ama üvey babam sanki cocukmuşum gibi davranıyordu bana. Uçağa bindik sanırım kore ye gidiyorduk. Çok heyecanliydim ilk defa uçağa biniyordum. Ve korkmuyor değildim. Üvey anneme baktığımda oldukça rahattı. Uçak kalkışını yaparken kalbimin hizlandigini hissettim. Ve üvey annemin elini tuttum. Bana birden güven gelmişti. Uçak sabit bir şekilde ilerlerken sıktığım elini biraktim.

~6 Saat Sonra~

Gozlerimi araladigimda anons yapılıyordu. Ama ben birşey A nlamiyordum. Annem ve babam kemerlerini açtığında bende açmaya çalıştım ama açamadim.
"Ee napalim ilk defa uçağa biliyoruz. Olacak o kadar. "Dedim. Içimden. Annem eğilip kemerimi açmaya yardım etti. Ve indik. O sırada lüks bir araba bizi bekliyordu. Bende etrafima bakıyordum. Burası gerçekten çok güzel bir ülkeydi.

*
*
*
Eve geldiğimizde kapıyı hizmetçiler açtı ve bizi selamladı. Içeri girdik. Annem bavulumu eline alıp bir yandan da benim kolundan tutup üst kata çıkardı.

Ev gerçekten çok güzeldi.

-şanslıyım...

Dedim içimden.

O sırada annem bir odanın kapısını açtı ve bavulumu yere koydu. Burası benim odam olmalıydı. Fazlasıyla geniş ve ferahti. Ama kore dilini bilmiyordum. Eşyalarımı yerlestirip aşağı indim. Yemek hazırdı. Hemen boş bir sandalyeye oturdum ve yemeğe başladık.

Ben ise yiyemiyordum. Yemek kaşığı yerine çubuk vardı ve nasıl yeneceğini bilmiyordum. K ararsizdim.

Iki elimle çubukları tuttum. Ve yuvarlak parçadan ağzıma attim. Annem ve babam şaşırmış bana bakıyorlardı..

Gülmemek için kendilerini zor tutup dudaklarını issiriyorlardi. Yemeğimizi bitirdiğinizde fazlasıyla yorulmustum. Annem ve babama gülümseyip el sakladım ve odaya çıktım.

Birkaç elbise ve gecelik vardı dolapta. Birisini giyip yatağa uzandım..

*

*

*

*