SEN BENİMSİN

"GİTME"

Gözlerimi açtığımda yanımda uyumuş bir luhan vardı.ve koltuktada annem ve babam uyumuşlardı..

Kısık gözlerle etrafıma göz gezdirince hastanede olduğumu anladım.ama fazlasıylada susamıştım kimseyide uyandırmak istemiyodum..

Sessizce vucudumu kaldirmaya calistim ama basarili olamadım.sırtım fazlasıyla acımıştı.benim bu hareketliliğime luhan irkilerek uyandı,ter içinde kalmıştı.ve hala yüzünde morluklar vardi ama geçmiş gibi birkaçı..

"Sen iyimisin bekle doktoru çağıracağım"

Dedi ve hizlica kalkti taki ben elimden tutana kadar..

Kısık çıkan sesimle ;

"Lü-tfen biraz dur"

O da yanıma gelip sessizce ağlamaya başladı ve içinden söyleniyordu"benim suçum,sana bisey olsaydi kendimi hiç affetmezdim" ve daha cok cumleler kuruyordu.

"Senim suçun degil yapma boyle"

Dedim o ise bi an soylenmeyi ve aglamayi kesip ;

"Benim suçum.hemde kesinlikle baştan senin hayatına girmemeliydim.herkes gibi seninde hayatini mafetim."

Diyerek kapiya doğru gitmeye başladı.sanki kalbim boşluğa düşmüstü.

Sadece;

"GİTME!"

diyebildim kısık sesimle.

O ise sadece;

"ÖZÜR DİLERİM"

diyerek kapidan hizli adimlarla çıktı.

Herşey niye bu kadar ani oldu ağlayamiyordum bile.soğuk bir buz kütlesi gibiydim.o ise içimi ısıtan güneşimdi.ama onu kaybedemezdim..

Sırtımdaki acıyı umursamayıp arkasından gitmeye başladım onu seviyordum nasil gidebilirdi ki ..

Onu aramaya devam ederken omzumdaki elle irkildim arkami dondugumde derin bir nefes cektim cunku bu annem ve babamdi

Gozlerim dolmaya basladi ve aglamaya basladim.annem ve babam şaşırmış bir şekilde bana bakiyordu.babam hemşireyi çağırıp odama getirdiler.

Ben ise hiç rahat durmuyordum şiddetli bir şekilde aglarken koluma yapılan iğneyle uykum gelmeye başladı.kendimi ne kadar zorlasam da uykunun kollarına bıraktım kendimi..

Bölum sonu