SEN BENİMSİN

GİZLİ KAHRAMAN.

Gozlerimi yavasca araladim. Kendimize geldigimde birden yataktan firladim.. "ne olmuştu bana boyle " diye dusunmeye başlarken yavaş yavaş aklında canlanmayı bile..

Kim Bum beni sarhoş (etkisiz ) hale getirmiş. Ve kullanmaya çalışmış ama başarılı olamamıştı. Otelden çıkmıştı. Ve evett birine çarpmıştı gerisini hatirlamiyordu.

Yavasca yataktan kalkip bazanin başlığına yasladim. Acaba nerdeydim ben.. oda gayet güzeldi. Yavasca kalkiyordum ki kapı açıldı..

Içeriye benim yaslarimda sarışın, çekici gözlere sahip tatlı bir çocuk girdi. Mutlu gözlerle bana bakarken konuşmaya basladi bir yandan da omuzumu tutarak.;

"Hey! Dur bakalım. Nereye gidiyorsun..? "

"Şey b-en rahat-siz et-tim özür dilerim. Hemen gidiyorum.. "

Dedim..

"Gerçekten sorun değil. Lütfen biraz daha kal. Fazlasıyla kötü gozukuyorsun..

Dedi gülümseyerek..

"Acaba saat kaç? "

Dedim. Telaşlı bir ifadeyle..

"Gece 01'e geliyor. Bu arada seni annen ve baban aradı. Ama açmadım. Istersen ara haber ver.

Gözlerim faltaşı gibi açıldı ve;

"Ger-cekten mi? Lutfen telefonumu geri ver.. onları aramam lazım..

"Peki. "

Deyip aşağıya indi. Ben ise çıldırmak üzereydim. Onlara ne diyecektim. Derken o sırada o geldi ve telefonumu verdi..

Elim titreyerek telefonumu alıp annemi aradim. 5 saniye geçmeden telefon açıldı. Annem fazlasıyla telaşlıydı. Belliki çok korkmustu.;

"Kızım nurka sen misin? Nerdesin sen? "

" Sey anne ben arkadasimdayim. Telefonumu sessize aldım. Duymamışım özür dilerim.. "

"Bu yaptığın çok saygısızca ve okuldan aradılar bugün okula gitmemissin sebebi ne? "

Şimdi gerçekten yanmistim. Ne diyeceğimi bilmiyordum.. kekeleyerek;

"Evet. Şimdi eve gelicem zaten o zaman konuşuruz.,"

"Bekliyorum.. "

Diyerek kapattı telefonu. Derin bir nefes aldım. Eve gidene kadar bir yalan bulurdum.. Hemen yataktan doğrultup çantamı alıp kapıya yöneldim.. evi de bilmiyordum. O arada luhan şaşırmış bir şekilde arkadan beni takip ediyordu.. en sonunda dayanamayıp söyledi.;

"Aşağıdaki 2. Kapı.. "

Hemen merdivenlere yöneldim. Kapıyı aciyordum ki kolumdan tuttu ve sakin bir ses tonuyla;

"Saat geç oldu.. Istersen ben goturebilirim.. "

Nurka kolunu yavasca kendine çekip devam etti.;

"Hiç gerek yok. Yaptıklarım için teşekkürler gizli kahraman.. "

Deyip caddenin köşesine doğru koşuyordu. Luhan da arkasından bağırarak;

"Ben gizli kahraman değilim.. adım luhan.. "

Nurka bunu duymuştu. Ve arkasına bakip gülümseyerek tekrar koşmaya devam etti..

*

*

*

Bölüm Sonu.

Yorum yaparsanız sevinirim.. ❤