SEN BENİMSİN

NE HALİN VARSA GÖR.

Evet kesinlikle o luhandi. Bu kadar tesadüf olurmu.? Diye dusurken kendini tanıttı ve yanıma oturdu. Kızgın ve surat aşmış bir şekilde konuşmaya başladım.;

"Hey! Sen ne arıyorsun sıramda. "

Oda benim bu halime gülüp sonradan ukala bir tavirla;

"Fark ettiysen burası benim sıram. Ve yanimda oturan da sensin.. "

O an anlamıştım ki ağzımı kapatıp oturmaliydim. Yoksa luhan'dan kıçıma tekme yeyip eski sırama geri donecektim. Ve bunu asla istemiyordum.

Ders başladığında gözüm ikide bir ona kayıyordu. Cok cekiciydi. Oda benim baktigimi farketip bana bakiyor ve gülümsüyordu. Ben ise utancımdan kafamı yere eğip sıranın altında ellerimle oynuyordum..
*

*

*
Son ders zili çaldığında kim bum yanıma geldi..
Sert bir tavirla luhana bakarak elimden tuttu ve kendine çekip

"Konuşmamız lazım.. "

O sırada da luhan ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordu. Ama kızdığı belliydi. Sadece doğru zamanı bekliyor gibiydi..

Bende elimi cekerek;

"Konuşacak hiçbirşey kalmadı. Istemiyorum seni.. "

"Ama ben istiyorum.şimdi ya kendi isteğinde gelirsin yada ben zorla götürürüm. Karar senin dedi"
Ukala bir tavirla..

"Bu zamana kadar hep senin istediğin oldu. Bana bile sormadın. Şimdi fazlasıyla kararlıyım. Seni istemiyorum. Şimdi defol git Burdan.. "

Dedim aglamakli bir tavirla. Ama son kelime fazlasıyla sert çıkmıştı ki kim bum daha fazla dayanamayıp kolumdan tutarak zorla sınıftan çıkarmaya çalışıyordu. Sürükleye sürükleye sınıfın kapisina kadar gelmiştik.. ve luhan hiçbirşey yapmıyordu.. umutsuzca bakip kolumu kim bum'dan kurtarmaya çalışıyordum . Tam kapıyı aciyorduki diğer elimde bir el hissettim. Beni kendine doğru çeken bir el. Evet o luhandi. Kim bum'un ellerinden kurtarmıştı. Beni kendi arkasına almıştı..

Kim Bum buna oldukça sinirlenmiş bir şekilde luhana bakıyordu. Üstüne yürümeye başlamıştı ki bu baya kötü birşeydi.

Eğer ona bulaşan olursa sağ cikamayabilirdi. Arkadaş çevresi fazlasıyla genişti. Okul çıkışı muhtemelen dovebilirlerdi. Ben bunları düşünürken kendine doğru gelen kim bum'a kafa atarak yere sermisti luhan.. ellerimi ağzıma götürerek bağırmaya başlamıştım..

Kim Bum burnundan çıkan kanla luhana ve bana küfürler saydırıyordu. Luhan bunların bir tanesini bile önemsemeyip kolumdan sıkıca tutup sıramiza gidip çantalarımızı alıp çıktık.

Kim bum'un yanına gitmek istiyordum. Bu kavga benim yüzümden olmuştu. Ve onu orda bırakırsam içimde bir vicdan azabı olacaktı.. sonuçta eskiden ona deliler gibi aşıktım.. ve şimdi böyle bırakıp gidemezdim ne olursa olsun..

Birden luhandan kolumu kurtarıp sınıfa doğru koşmaya başladım. LUHAN ne olduğunu ilk anlamamış sonradan farkedip o da arkamdan koşmaya başlamıştı.

Formamın ensesinden tutup beni kendine çekti. Içimizde nefes nefese kalmıştık.

"Nereye gidiyorsun? "

"Onu öyle bırakamam, bırakırsam kendimi affedemem lutfen git.. "

"Asıl ben seni bırakamam yürü gidiyoruz."

Deyip kolumdan tuttu ve yürümeye başladı..

Canım fazlasıyla yanıyordu.. en sonunda dayanamayıp;

"Bırak beni seni şapşal! "

Diye bağırdım.

En sonunda durmuştu. Ve kolumu bırakıp kızgın bir tavirla;

"Ne halin varsa gör... Seni aptal kiz.. "

Diye bağırdı. Eliyle duvarı yumrukladı. Ve merdivenlerden hızlı inmeye başladı..

Ben ise öylece kalakalmıştım... belliki onu kizdirmistim. Ağlamak üzereydim ki aklıma Kim Bum geldi. Koşarak sınıfa gittim hala yerde yatıyordu.

Kafasını bacagima koydum. O ise yarı açık gözlerle bana bakip gulumseyip;

"Demek geldin.. "

"Seni öyle bırakıp gidemezdim.. "

Deyip kolumdan tuttum. Çantasını alıp taksiye binip hastaneye gittik. O sırada annemi arayıp arkadaşım fenalaştı. öğretmen görevlendirdi. Diye yalan söyledim. Annemde"tamam kızım haber ver birşey olursa". Dedi ve telefonu kapattı. Kim Bum ise kafasını omzuma koymuş bir yandan da elimi sıkıca tutuyordu.

Hastaneye vardığımızda doktorun yanına gidip kim bum kontrol edince konuşmaya basladi;

"Merak etmeyin. Önemli birşey yok sadece burnu çatlamış kiminle kavga ettiyse baya güçlü herhalde dedi.. ama birgün hastanede kalsa iyi olur. "

Dedi..

Kim Bum hemşireler yardımıyla odaya götürüldü. Bende yapmasın yardım ettim.

"Ben gideyim artık. Sende iyi dinlen. "

Deyip odadan çıkıyordum ki kim bum elimden tuttu ve konusmaya basladi;

"nolur beni yalnız bırakma ben sensiz yapamam artık.affet beni.."

Ben ise elimi yavasca çekip;

"Boyle birşey olmayacak.. lutfen fazla zorlama. "

Diyebildim sadece.

El sallayip kapıya kadar gittim. Tam cikacakken kim bum konuşmaya devam etti.;

"O çocuğu seviyorsun değilmi? "

Ne diyeceğimi bilemedim.. kafamı çevirip kim bum'a bakip cevap vermeden dışarı çıktım..

*

*
Eve geldigimde fazlasıyla yorgun hissediyordum kendimi. Sol kolum kızarmış okul formamın omzunda da kan lekesi vardı. Kafam ise fazla karışıktı..

Annem salonda oturmuş moda dergilerini karistiriyordu. Beni görüp ayağa kalktı. Yanıma gelip ellerini kafamın iki yanına koyup tedirgin bir tavirla;

"Iyi misin canim? "

"Evet iyiyim annecim sadece biraz yorgunum.. "

"Tamam hadi git odana dinlen birazcık. "

Dedi kafamı olumlu anlamda sallayip odama gittim. Kendimi yatağa atmamla uykuya dalmam bir oldu. Sanırım kafam sadece böyle rahatlayacakti..

Bölüm sonu.. ❤