Stuck in the PAST

SITP # 1

Sapphires POV

"People change. Things change. Nothing stays the same forever. You just have to deal with it. Every person you meet have something to portray. Every person you meet can stay or go. But you have to deal with it. Life won't stop there. Life must go on. You have to face the reality that the person or things you used to have is now gone. The person or things who used to comfort you is not comforting another person. But you must move forward. Life doesn't stop there. Take a step forward and move. No more turning back."

Pagkatapos mag speech sa klase namin sa english ay wala akong narinig na kahit na anong ingay. Lahat sila nakatingin lang sakin. Pangit ba? Ano ba problema? Sabi ni Ma'am Arellano about moving forward. Edi yan.

*clap *clap *clap

"Very good Ms. Torres. You may now take your seat"

Nagbow muna ko sa harap tsaka pumunta sa upuan ko. Akala ko di na nila nagustuhan. Paintense ang peg.

"Bessy! You're so galing talaga!!" That's my bestfriend. Janna Marie Lopez. We'ved been friends for 4years. Sobrang close na namin. Her mom is a manager in a particular resort and her is working abroad. She's an only daughter kaya medyo spoiled.

"Sus! Maliit na bagay" and I'm Sapphire Anne Torres. Isang simpleng magandang estudyante ng unibersidad na ito. Chos! Pero medyo totoo? Hahaha. I live with my grandma and my siblings, one brother and two sisters. I'm the eldest. I'm taking up BS Administration and I am in my 3rd year already.

"Di man lang nagpahumble. Ts" sabi niya sabay flip ng hair. Ganyan yan. Talagang harsh. Well actually pareho kami.

"Hindi uso sakin sorry." Sabi ko naman ng may pagkasarkastiko sa boses.

"Pero you know what bessy? Medyo irony yung speech mo" haaaaaanudaw?!! Irony-irony pa tong nalalaman?!

"And why is that so?" Tanong ko sakanya ng nakataas ang kilay.

"Well, you're advicing this students to move forward and forget about the past. That there's no turning back. But you yourself can't move and can't get over from past. In short, you're stuck in the past" i look at her intently. At umiwas ng tingin., tsaka humarap ulit sa nagsasalita sa harap.

I heard her say sorry. Maybe for being straight forward but there's nothing to worry about. That's one of the reason why I love her. She's not plastic. She tells what she wants.

Yeah she's right. I'm good in advicing but I, myself can't apply it to me. I know what to do, but my heart keep on telling me to go on.

"Bessy." Pagtawag ko kay Janna. At hinarap naman niya ako at naghihintay ng sasabihin.
"Bessy how can I move on if I'm still inlove with him?" I saw concern on her eyes na parang sinasabi na, kawawa naman bestfriend ko.

"Bes nasa isip mo lang yan. Kung pipilitin mo. Kung susubukan mo. Makakaya mo."

"I don't think so bes"

Natapos ang english period namin na iniisip ko kung paano nga ba? Paano ba makalimot? Paano ba maging masaya kung ang taong nagpapasaya sayo wala na?

Napabuntong hininga na lang ako sa mga naiisip ko.

"Pang 9999 ng buntong hininga yan ah. Anong problema?" Sa sobrang pag-iisip ko hindi ko na namalayan na nandito na pala tong ugok na to.

"Pakelam mo Kite? Bakit? Sinabi ko bang bilangin mo pagbuntong hininga ko?"

"Ito naman si Saff. Bat ang sungit mo sakin? May nagawa ba ko sayo?"

"Wala naman. Sadyang nakakasira lang ng araw ang pagmumukha mo" narinig ko naman na napatawa si Janna sa tabi ko. Kite is our classmate. Malayo lang siya kanina kasi may prof. Napakalandi. May girlfriend na lumalandi pa. Bakit ba may nga taong katulad niya?

"Ang hard mo naman Saff" tsaka siya umakto na parang nasasaktan ang puso.

"Malamang kung liquid ako di nahulog na ko diyan sa sahig? Ts." Sabi ko sabay walk out. Nakakairita lang talaga. Lumabas ako ng building namin para bumili ng pagkain. Nakakagutom lang ang sobrang pagiisip.

"Kuya 30pesos nga siomai tapos iced coffee" pagoorder ko sa nagtitinda sa tabi ng building namin. Habang inaantay ko yung inorder ko, may nakita akong magsyota na sweet na dumaan sa harap ko.

"Sus maghihiwalay din kayo" bulong ko ng mapadaan na sila sa harap ko. Napansin ko pang napalingon sakin yung babae pero di ako pinansin.

Nakaramdam ako ng mabigat na kamay sa balikat ko. At pagkalingon ko sa taong nagmamayari ng kamay na yun na roll eyes na lang ako.

"Bitter-bitteran tayo ulit bunso?"

"Pwede ba kuya? Ang bigat ng kamay mo. Pakitanggal-tanggal lang ha?" Yes kuya ko. Stephan Anthony Torres. Graduating na yan. Dapat last year pa tapos naloko lang.

"Libre mo naman ako bunso." Kita mo? Imbis na ako ang nililibre ako pa nanlilibre? Haist!

"Libre? Sapak kuya you like? Ang dami-dami mong pera bakit hindi ka bumili ng sarili mo"

"Yung 30php siomai at iced coffee eto na!!" Nilapitan ko yung tindera na sumisigaw para kunin order ko.

"Kape nanaman? Kaya ka di nakakatulog eh. Yung totoo Saff, natutulog ka ba pag gabi?"

Hiyaan ko na si Kuya dun at bumalik na sa building namin. Habang naglalakad, nakasalubong ko naman ang ex ko. Si Franz Morales. We'ved been together for 2years and we broke up because of an unacceptable reason. 8months na kaming break but it feels like yesterday. Hanggang ngayon naghahabol pa din ako. Hindi ko siya pinansin at dumiretso lang sa paglalakad.

Nang makarating ako ng room parang nawalan ako ng gana kumain. Hay. Grabe parin talaga epekto niya sakin. Sobra.

"Oh bessy sayo na" tsaka ako naupo sa upuan ko.
--
Natapos ang klase at dismissal na. Naglalakad na ko papunta sa parking lot ng biglang may humarang na kotse sa harap ko.

"Bunso! Pakisabi kay Mama late ako uuwi ah? Gagawa lang kami ng project." Gagawa daw ng project pero kasama nya tropa niya? Hay nako!

"Wag ka na lang kaya umuwi kuya?"

"Sama mo talaga bunso. Osige na alis na kami. Ingat ka sa pagdridrive mo. Wag mag mabilis. Loveyou bunso!" Iwww. Pero kahit ganyan sweet ng kuya ko.

With that, umalis na sila at dumiretso na sa kotse ko. After 15mins of traveling, nakauwi din. Haaaaay. What a tiring day. Zzzzzzz