Beklenmedik Hayatlar

*1*

Sabah babamın kahkaha sesleriyle uyandım. Uzun bir süreden sonra ilk kez babamı kahkaha atarken duyuyordum. Ne olduğunu merak etmiştim. Ama şuanda sıcacık yatağımdan ayrılmak istemiyordum. Büyük bi çaba sarfederek ayağa kalktığımda 1 dakika kör gezdim.
ALLAH'ım ...başımın dönmesi beni gerçekten mahvediyordu. Kendime geldikten sonra yavaş adımlarla aşağı indim. Tahmin ettigim gibi yine kavga ediyorlardı. Ahh!! Onlardan nefret ediyordum. Özellikle kavgalarından...
Beni gördüklerinde sustular. Aslında kavga etmeleri umrumda bile değildi. Sadece kulaklarım için üzülüyordum. Babam "Sera, konuşmamız lazım" dediğinde kocaman salonumuzun iğrenç görünümlü, "turuncu" renkli koltuğuna oturdum. Hayır yani zenginsin ,işini bilen birisin ne diye turuncu renk bir mobilya takımı alırsın ki ? kkkkk
Babam G.Kore'deki SM entertainment'in sahibiydi. Evet, bunu bir yandan seviyordum, bir sürü çekik göz ve eskiden hayranı olduğum bir çok grup... Onları seviyorum, gerçekten erkekleri çok yakışıklılar.. Neyse şuan konumuz bu değil!
Annem yanıma oturduğunda elini dizime koydu. Ne olduğunu soracakken babam, "Biz ayrılma kararı aldık" dedi. Aha! Hiç şaşırmadım doğrusu. Annem, " Babanın yanına-Kore'ye- gideceksin" dedi.
"Hayır anne oraya gitmek istemiyorum. Burada kalırsam daha mutlu olacağıma emin olabilirsin" dedim sırıtarak. Aslında şuanda ağlamam gerekirken ben sırıtıyordum. Tamam biraz kaçık olduğumu düşünebilirsiniz ama içimden gelen bu.
Annem tekrar, "Oraya gideceksin Sera" dediginde bir hışımla ayağa kalktım.
"ALLAH kahretsin! Ya bir kerede benim dediğimi yapsanız olmaz mı? Ne zaman çocukluktan çıktığımı anlayacaksınız? Ben 19 yaşındayım anne ve kendi kararlarımı kendim verebilirim değilmi ?! " Sinirlenmiştim. Neden hiç beni umursamıyorlardı ki ?
Babam," Benimle gelmek zorundasın Sera" dediğinde daha çok sinirlendim. Ellerimi saçlarımın arasından geçirip kanepeye tekme attım.
"Sizden nefret ediyorum!" diye bağırdığımda annem ağlamaya başladı. Bu da mükemmel olmuştu bu sinirimin üstüne gerçekten... Biliyordu ki biri ağladığında bende kendimi tutamam, ve ona ağlayarak eşlik ederim. Annemin yanına gidip sarılmak istiyordum. Ama gözümdeki bir damla yaş akınca artık kendimi durduramayacağımı anladım ve odama yöneldim.