KM-1

212 21 7
                                    

Evet ilk defa iğrenç bir alarm sesiyle uyanmadım bu sabah. Hayret! Nasıl kendim kalkabildim. Of yine saçmaladım sanırım. Bugün yeni okuluma başlayacağım aslında biraz heyecanlı biraz korkuluyum. Bu arada ben eylül aslen izmirliyim fakat annemin iş tayininden dolayı istanbula gelmek zorunda kaldık.Yeni hayatıma daha alışamadım aslında. İstanbul zor bir yer. Lise 3 e geçtim ve bir Koleje yazıldım. Kolej dediğime bakmayın o kadar da zengin değiliz. Biraz korkuyorum çünkü kolej işte bilirisiniz insanları küçümserler hep ve dışlarlar. Ne yapacağım bilmiyorum. Annemin sesi düşüncelerimi kesti."eylül, canım hadi hazırlan ve kahvaltıya gel" ben de odamın kapısını biraz aralayıp, "tamam annecim, birazdan geliyorum" diye yanıt verdim. Daha sonra banyoda günlük işlerimi halledip giysi dolabıma yaklaştım. Yeni okulumuzun kıyafetleri siyah pileli etek, beyaz Slim fit bir gömlek ve yine siyah çoraptan oluşuyordu. Üstüme hemen kıyafetlerimi geçirip saçımı yapmak üzere makyaj aynamın başına geçtim. Saçlarım dalgalı olduğundan biraz köpükle şekil verip kendi haline bıraktım. Makyaj yapmayacaktım zaten hic sevmezdim. Biraz parfüm sıktım ve tamamdım. Aynaya baktığımda görüntümden memnun kalarak aşağı annemin yanına indim. " iyi ki hemen gel dedim eylül yemekler buz gibi oldu(!)" Diye sitem etti annem. Bende yanağından öperek " birdaha olmaz güzel annem" diyerek gönlünü aldım. " bak kızım, biliyorum bu yeni hayat, başlayacağın yeni okulun, yeni evimiz zor senin için fakat buna alışman lazım. Emin ol istanbul senin için iyi gelecek. Yeni dostluklar kazanacaksın umarım her şey gönlünce olur.
" annecim merak etme alışırım. Sen beni düşünme hem ne olcak ha izmir ha istanbul değil mi ne farkeder" diyerek annemi rahatlatmaya çalıştım. Aynı zamanda da kahvaltımı bitirmeye çalışıyordum. "Kızım hadi okul vakti geldi seni bırakmamı ister misin? Sonuçta ilk günün"
" aslında iyi olur bugün sen bırakırsan"
"Tamam canım hadi gel" annemle birlikte kapıya doğru ilerledik altıma siyah Converse lerimi geçirdim. Ah bu ayakkabıdan vazgeçmiyorum. Daha sonra annemle birlikte Arabamıza doğru ilerledik. Şoför koltuğunun yanına oturup kemerimi bağladım ve işte yeni hayatıma yolculuk başlıyor...




Bu benim ilk kitabım ve umarım beğenilir tek yeganem bu. Çok heyecanlıyım ve guzel iş yapmaya çalışıyorum desteklerinizk bekliyorum:)))

Kış MasalıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin