KM-7( ön bölüm)

45 6 4
                                    

Kimisi şanslı doğar bu hayatta kimisi şanssız. Bu kainat bize Cezadır aslında. Kimi ekmek derdinde kimi eskiyen elbisesini yenileme derdinde. Eşit değiliz işte bu hayatta. Benimde hayallerim vardı. Mesela küçükken hep yazar olmak isterdim yazılar yazardım. Ama babam bizi terk ettikten sonra bıraktım. Hayata güvenim kalmadı âdeta. Ama nerden bilebilirdim ki istanbulun böyle olduğunu. Ben hiç mi mutlu olamayacağım?..

Demir en sonunda dayanamayıp kapıyı kırdı. Çünkü annemin başına birşey gelmesinden endişelendik. Kırar kırmak girdim içeri ve ağzımın açık kalacağı görüntü ile karşılaştım. Annem yerde baygın halde yatıyordu ve yanında bir not vardı. Donup kaldım hareket edemiyordum. Demir benim yapmam gerekeni yapıp notu aldı ve bir küfür savurdu. Birşey biliyordu bu çocuk. En sonunda patladım
"Ya sen kimsin! Neden bizim başımızda bu belalar var ha? Biliyorsun herşeyi biliyorum bırakın artık Peşimizi kafayı yemek üzereyim ya suan herşeyi anlatırsın ya da hemen polisi ararım anladın mı beni!"

Kendimi durduramıyordum. Adeta delirmistim. Demir geldi ve bana sarılıp sakinleştirmeye çalıştı. Onu iktirip annemin yanına gittim ve onu uyandırmaya çalıştım. Demir annemi arabaya görürken bende notu okudum
"Bu daha hiçbir şey.  Ziyarete geleceğim" aman Allahım bu da neydi. Resmen hayatım filme dönmüştü. Bu benim hayatım olamaz. Ben sıradan bir kızdım hep hayatımda. Annemi hastaneye götürürken bir kelime bile etmiyordum. Sanki boğazımda bir düğüm vardı ve duygularımı açıklamama izin vermiyordu. Bu işin sonu iyi bitmeyecekti..

Canlarım bu bir sonra ki bölümün özeti diyelim en kısa sürede yazmaya çalışacağım anlayışınız için teşekkür ederim :)))) ^^ <3

Arkadaslar belki kitabım çok bilinmiyor ama sevenler her zaman yanımda bölümleri geciktirdigimin farkındayım fakat ben sağlık lisesine gidiyorum ve geç geldiğim için baya yorgun oluyorum. Haftasonları bol bol yazacağım anlayışınız için teşekkürler^^ :)

Kış MasalıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin