EVLİLİK AŞKI ÖLDÜRÜR

-5-

Multimedya;Aypar

Gözlerimi açtığımda annem vardı yanımda.

"İyi misin? Nida? Kızım..." başımdaki tarifsiz ağrı ve vücudumdaki sıcaklığa bakılırsa hasta olmuştum. Genelde böyle olurdum zaten.Üzülüp,ağladığım zaman mikroplar güçsüzlüğümü fırsat bilip vücudumu ele geçirir.Yine aynı şeyi yaşıyordum.

"Anne." dedim zar zor konuşup.Gözlerimi açmakta zorlanıyordum.Ablam telaşla odaya daldı.

"Hadi gelin." annem ve ablam kollarımın altına girip beni yürütmeye başladılar.Zar zor aşağıya indiğimizde ablamın nişanlısı Çağrı abiyi gördüm.Onun arabasına binip yola çıktık.Muhtemelen hastaneye gidiyorduk.Annem sürekli başımda bir şeyler diyordu ama anlayamıyordum bile. Sonunda gözüme yoğun ışık çarptığında geldiğimizi anladım.Acilin kapısından getirilen sedyeye konuldum. Uzun koridorda ilerlerken gözüme biri çarptı,Aren bey.O bana şaşkınlıkla bakarken benim bilincim kapanıyordu.Gözlerimi kapatmadan önce bana doğru koşarak gelen Aren beyi gördüm.Sonrası sessizlik.

Gözlerimi açmadan önce makinenin seslerini duydum.Yüzümde hissettiğim ağırlık muhtemelen oksijen maskesiydi.Yavaşça gözlerimi araladım.Odada kimse yoktu.Çaresizce birinin girip beni fark etmesini bekledim.Sonunda hemşire odaya dalınca kendimi fark ettirdim.

"Merhaba Nida hanım."

"Merhaba."

"Merak etmeyin çok kötü bir şeyiniz yok.Fazla stres ve üzüntüye bağlı.Bir kaç iğne yaptık ilaç vermek için uyanmanızı bekliyorduk.Bu geceyi burada geçireceksiniz." arka arkaya konuşup oksijen maskesini çıkarttı.

"Annem nerede?"

"Dışarıdalar.Haber vereceğim merak etmeyin."

"Peki." şırıngaya çektiği sıvıyı tepemdeki seruma kattıktan sonra bir hap ve su uzattı.Hapı içip teşekkür ettim.

"Bir şey olursa yatağın sol tarafındaki düğmeye basabilirsiniz."

"Tamam." hemşire odadan çıktıktan kısa bir süre sonra annem ve ablam girdi içeriye.

"Kızım." deyip bana sıkıca sarıldı annem.Bende elimden geldiği kadar ona.

"İyi misin ablacığım?"

"Hı hı." ben sanki Aren beyi görmüştüm.Nerede ki acaba? Sormaya utandığım için bir şey demedim. Yarım saat sonra annem ve ablam odadan çıkınca tek kaldım.Havaya bakılırsa sabah olmak üzereydi. Güneş yeni doğuyordu ve gökyüzü turuncuydu.Bir süre dışarıyı izledim.Kapının açılma sesini duyduğumda o tarafa döndüm. Aren bey gelmişti.Acaba onun hastanede ne işi vardı o saatte?

"Geçmiş olsun Nida."

"Teşekkür ederim."

"İyi misin?"

"Evet."

"Seni öyle görünce endişelendim."

"Endişelenecek bir şey yok.Babam öldüğünden beri böyle.Üzüldüğüm,stres olduğum zaman hastalanıyorum."

"Baban ne zaman öldü?"

"2 yıl oldu."

"Başın sağolsun."

"Sağolun."

"Ben seni rahatsız etmeyeyim istersen."

"Siz bilirsiniz."

"Tekrar geçmiş olsun."

"Teşekkür ederim." gülümseyerek arkasını dönmüştü ki aklına bir şey gelmiş gibi durdu.Bana doğru döndü.Bende şaşkın gözlerle ona bakıyordum.