EVLİLİK AŞKI ÖLDÜRÜR

-23-

Multimedya;Aren

"Sen küçük bir faresin,bana ne iyiliğin dokunur ki?" şaşkınlıkla Aren'e baktım.Ciddi olamazdı. 

"Yuh!" dedim düşüncelerimi dile getirerek.

"Ne?" deyip kaşlarını çattı ve telefonunu elinden bıraktı.Dudaklarını büzüp omuzlarını silkti. Gerçekten küçük bir çocuk gibiydi.

"Aypar senin anlattığın hikayeleri anlayamayacak kadar küçük..."

"Ama benim hep hayalimdi çocuğuma masal okumak."

"Sana okuma demiyorum ki.." beni dinlemeyi bırakıp kalktı ve ahşap kapıdan dışarıya çıktı. Yanaklarımı şişirip bıraktıktan sonra arkasından çıktım. "Aren..."

"Hıı?" dedi yüzüme bile bakmadan.Gülümseyerek bana dönmesini sağladım ve zorla da olsa ona sarıldım.Bir kaç saniye bekledikten sonra o da bana sarıldı.

"Çocuk gibi davranma."

"Çocuk gibi davranmıyorum.İlgi hoşuma gidiyor." dedi sırıtarak.Kollarından çıkıp kaşlarımı çattım. Gözlerimi kısıp öldürücü bakışlarımı attıktan sonra içeriye girdim ve yatağın ucuna oturdum. Aypar her şeyden habersiz elindeki oyuncaklar dişlerini kaşırken Aren de içeriye girip yanıma oturdu. Dilini çıkartıp gözlerini şaşı yaparak çeşitli şebeklikler yaptı ama yüz vermedim. 

"Aren git şuradan." dedim kolumu ondan kurtarırken.

"Canım karıcığım,güzel karıcığım..." öyle yapmacık söylemişti ki istemeden suratımı buruşturdum. O da dediğinin farkına varıp geri çekildi.

"Tamam tamam,affettim." deyip gülümsedim. Aren de bana katılıp gülümsedi ve Ayparın sesiyle bölündük.Elinden düşen oyuncağı bu kadar sahiplenmesi beni şaşırtsa da çarşafın üzerinde duran oyuncağı alıp tekrar eline verdim.Susup ağzına götürdü.Telefonum çalınca cebimden çıkartıp ayağa kalktım. 

"Kızım.."

"Efendim anne?" dedim odadan çıkarken.Kapıyı arkamdan kapatıp en yakın banka oturdum.

"Ne yaptınız?"

"Öyle işte Aren'in ayarladığı yere geldik yerleştik falan.Yemek yemiştik biraz dinlendik.Siz ne yaptınız asıl? Yanınızda olamıyorum zaten..."

"Üzülme bebeğim merak etme ablanla her şeyi hallediyoruz.Ablan balayı iznini şimdi kullanıyor. Balayına da sonra çıkacaklar artık."

"Hadi ya..." 

"Aypar ne yapıyor?" annemin hala torunu olarak benimsememesi canımı sıksa da bu konuda bir şey söylemedim.

"Dişleri kaşınıyor ne bulduysa ağzına götürüyor." dedim kıkırdayarak.Karşı taraftan da gülme sesi gelmişti.

"Düğüne geleceksin değil mi kesin?"

"Geleceğiz merak etme.Dışarı çıkınca bana da kıyafet baksanıza anne ya.Son güne bırakmayayım."

"Bakarız kuzum.İyisin değil mi?" iyi miydim? Aslına burada gayet huzurluydum ama yinede tedirgindim. Aren'in hareketlerinin de bunda bir etkisi vardı.O da benim gibi sürekli tedirgindi. Attığımız her adımda etrafı kontrol ediyordu.Birilerinden,bir şeylerden kaçtığımıza emindim.Özellikle babasının eve gelip bizi öldürmekle tehdit ettiğinden beri.

"Bilmiyorum." dedim gözyaşları içerisinde.Birden neden bu duygusallığı yaşadım bilmiyorum ama uzun zamandır biriktirdim galiba.

"Neyin var anneciğim? Aren ile mi ilgili?" hıçkırıklarım konuşmama izin vermediği için bir süre bir şey diyemedim.Sonunda biraz toparlandığım da konuştum.