EVLİLİK AŞKI ÖLDÜRÜR

-4-

Gözlerimi kemiklerimde hissettiğim acıyla açtım.Ablam parmaklarıyla kolumu deşiyordu.

"Sonunda uyanabildin. Geç kalacaksın hadi kalk."

"Kalktım." deyip yatakta doğruldum.Telefonu elime alıp saate baktığımda hemen yataktan çıkmazsam geç kalacağımı anladım.Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadıktan sonra odama geri döndüm.Dolabımdan lacivert bilekte biten pantolonumu ve lacivert,beyaz kalın çizgili gömleğimi çıkarttım.Gömleği hemen çabucak ütüleyip giydim.Kollarını dirseğime kadar katladım.Pantolonumu da giyip saçlarımı sıkı bir at kuyruğu yaptım.Rimel ve parlatıcıyla makyajı da hallettim.Elime aldığım lacivert çantama telefon,cüzdan,toka,parfüm ne bulduysam attım.Hızla odamdan çıkıp ayakkabılarımı giymeye başladım.

"Kahvaltı yapmayacak mısın?"

"Hayır.Atıştırırım bir şeyler."

"Peki." evden çıkıp asansöre baktım.En üst kattaydı ve çağıracak zamanım yoktu.Topuklu ayakkabılarımı çıkartıp merdivenlerden indim.Apartmandan çıkmadan ayakkabılarımı giyip üzerimi kontrol ettim.Büyük demir kapıyı açıp apartmandan çıktım.Çıkar çıkmaz karşımda Aren beyi görmeyi bekliyor muydum? Tabi ki hayır.

"Günaydın." dedi tüm mutluluğuyla.

"G-günaydın." dedim şaşkınca.

"Buralardan geçiyordum da seni işe bırakayım diye geldim.Ama bende numaran olmadığı için arayamadım bende beklemeye başladım."

"Teşekkür ederim." dedim gülümseyerek.Bu bahaneyi orta okul çocuğuna bile inandıramazsınız.

"Hadi gidelim." deyip kapımı açtı.Ben arabaya yönelirken işe gitmek için apartmandan çıkan ablam bana dehşetle bakıyordu.Hiçbir şey çaktırmadan ön koltuğa oturdum. Aren bey dolaşıp sürücü koltuğuna geçtiğinde ablamın dehşet bakışları öldürücü bakış olarak değişmişti.Kafamı yere eğdiğim sırada araba hareket etti.Bizim sokaktan çıkarken telefonuma mesaj geldi.

Gönderen:Ablam

Ne zamandır gizli saklımız var?

Şimdi ne desem inanmayacak.Ben olsam bende inanmam doğrusu.

Gönderilen:Ablam

Sandığın gibi bir şey yok.Akşama anlatacağım söz.

Ablam mesaja cevap vermeyince moralim bozuk bir şekilde arkama yaslandım.Karnımın gurultusunu umarım Aren bey duymuyordur yoksa rezilliğin dibi.Kestirme yollarla 10 dakikada ofise gelmiştik.

"Teşekkür ederim." deyip indim arabadan.Ofis yerine yanındaki pastaneye yönelince Aren bey'in sesini duydum.

"Yanlış yere gidiyorsun." ona dönüp güldüm.Salak mıyım ben?

"Hayır yiyecek bir şeyler alacağım."

"Kahvaltı yapmadın mı?" dedi tek kaşını kaldırıp.

"Zamanım olmadı." kafasıyla onaylayıp yanıma geldi. Pastanenin kapısını açıp geçmemi bekledi. Şaşkınlıkla kapıdan geçtim.

"Bende kahvaltı yapmadım.Bir şey yeyip öyle geçelim."

"Pırıl hanım kızmasın? Geç kalacağız."

"Bende patronum biliyorsun değil mi?"

"Size değil zaten bana."

"Benimle olduğunu söylerim sıkıntı çıkmaz.Hadi sipariş verelim çok acıktım." dediğinde masalardan birine oturmuştuk.Kek ve kahve ikilisinden söyledik.Hemen gelen siparişimizi afiyetle yedik.