KAYBOLUŞ

KUTU

İyi okumalar :)Multimedyada kapşonlu adam;)

Yola çıkalı 5 dakika olmuştu ve ben hala nereye gideceğimizi
bilmiyordum.
"Nereye gidiyoruz?"
"Süpriz" dedi ve göz kırptı.Çok konuşmayı sevmediğim için susmayı tercih ettim.Oda bunu bildiği için konu açmamıştı zaten.Yoldan geçen arabaları izlerken Dorukla tanıştığımız zamanı düşünmeye başlamıştım.Dorukla teyzem sayesinde tanışmıştım ,teyzemin yakın bir arkadaşının oğluydu.O zamanlar kimseyle konuşmadığım için teyzem çok endişeleniyordu.Onu üzmek istemiyordum fakat yaşadıklarım o kadar ağırdı ki konuşmak için hiç bir şey yapmıyordum.Bir akşam teyzem misafirimiz geleceğini ve hazırlanmam gerektiğini aksi takdirde beni zorla odamdan dışarı çıkartacağını söylemişti.Bende teyzemin ne kadar ciddi olduğunu bildiği için hazırlanıp onlara katılmıştım.O akşam Dorukla tanışmıştım fakat pek konuşmamıştım,oda konuşmaya meraklı gibi durmuyordu zaten.Sonra onun eğitim için İngiltere' ye gittiğini duymuştum.Sekiz sene geçtikden sonra teyzeme ziyarete gittiğimde tekrar karşılaşmıştık ve psikolog olduğunu ve bana yardımcı olcağını söylemişti.Teyzem ona durumumu anlatmıştı.Bende teyzemi kırmamıştım ve tedaviyi kabul etmiştim.Daldığım düşüncelerden sıyrılmak için kafamı hafifce sağa sola salladım. Yaklaşık yarım saat sonra büyük bir Avm nin önünde durmuştuk.Burada ne yapacağımızı anlamadığım için ona soru soran gözlerle baktım oda bunu anlamış olmalıki ,

"Hikmet Anıl ÖZTEKİN 'in imza günü var."dedi.

Anın verdiği şokla kollarımı boynuna doladım.Ne yaptığımı farkettiğimde utançla kollarımı geri çektim.

"Afedersin, B-ben... Birden söyleyince..."

"Önemli değil prenses."deyip masum gülüşlerinden bir tanesini sundu.Bende ona içten bir gülüşle baktım.Şuan gözlerimin sevinçten parladığına emindim.İçeri girdiğimizde bizi büyük bir kalabalık karşıladı.Rahatsız olduğum için Doruk 'a biraz daha yakınlaştım.Oda bunu anlamış olmalı elini belime yerleştirdi.Biraz rahatsız olsamda sesimi çıkarmadım.Etrafa göz gezdirirken kapşonlu bir çocuğun bana çok sinirli bir şekilde baktığını farkettim.Gözlerinden alev çıkacak gibiydi.Açıkcası biraz ürkmüştüm.Gözlerimi Doruk 'a çevirdiğimde farkında değil gibi etrafı inceliyordu.Tekrar onun olduğu tarafa baktığım da yoktu.Görebilecek gibi etrafa baktığımda onun çıkışa doğru ilerlediğini görmüştüm.Rahatlamak için derin bir nefes alıp verdim burdan bir an önce çıkıp gitmek istiyordum.

********
Olayın üzerinden tam bir hafta geçmişti.O esrarengiz adamı bir daha hiç görmemiştim.Tedirgin olduğum için bu bir hafta içerisinde elimden geldiğince dışarı cıkmıyordum.Düşüncerimi dağıtmak için kafamı sağa sola hafifce salladım.Acıkdığım için mutfağa gidip buzdolabını kapağını açtım hiç bir şey bulamayınca yüzümü buruşturup kapağını kapattım.Markete gitmek için üzerimi değiştirdim aynada kendime bakıp cüzdanımı alıp anahatarımı cebime koydum.Dışarı çıkmak için kapıyı açtığımda küçük bir kutu dikkatimi çekti.Elime aldım ve etrafa göz gezdirdim fakat sokakta kimse yoktu...

Evettt yeni bölüm geldi umarım beğenirsiniz :)