Sessizdi. Issızdı her yer.Sadece ağlamış olmamdan kaynaklanan , hıçkırık sesleri duyuluyordu.Zor zor yürüdüğüm yolda.Simsiyah makyajımın bozulmasına neden olan ve yüzümü kirleten boya,kendine bir yol izlemiş ve hep oradan akıyordu. Üzerimde yırtılmış kot pantolon ve onun üzerinde omuzu bir yana düşmüş bir tişört vardı.Nefes almama yardımcı oluyor , göğsüme bastırıyordum.Kalbimdeki acıyı tüm iliklerimde hissediyordum. Tüylerimin uçlarına kadar titriyordum.Canım yanıyordu.Sadece ölmek istiyordum.Gözlerimi kapatıp, bu karanlık yerden ; bembeyaz ve yeşilin olduğu bir yere gitmek istiyordum.
Bacaklarım kendinden habersiz yere düşe kalka ilerliyordu.Düşmemden kaynaklanan yaralar kanıyor.Bacağımdan , ayağıma doğru süzülüyordu.Ama yaşadığım acıyı asla tanımlayamazdı. Ve asla yaralarım kanadığı için canım yanmıyordu.
Bir deniz kenarına gelmiştim artık. Yağmur nedeniyle ıslanmış banka oturdum. Hala titriyordum. Kendimi toparlamalıydım. Bana su gerekiyordu elimi yüzümü yıkamalıydım. Aniden hızla yağmur bastırdı üzerime.Evet tam da istediğim bu demiştim içimden.İki elimle Allah'tan gelen hediyeyi yüzüme sürerek , yüzümdeki boyaları akıttım. Havaya bakıyor ve yüzümü temizlemeye çalışıyordum. Ben yüzümü temizlemeye uğraşırken, bacağımdaki kanlar akıp gitmişti bile. Saçlarım ıslak ve birbirine yapışmıştı.Asıl kir içimdeydi.Onu tamamen nasıl temizleyecektim ?
Ve buna sebep olan bir erkekti.
