Saçlarımı her zaman ki gibi dağınık bir topuz yapmıştım. Sandalyede, sağ dizimi karnıma çekmiş oturuyordum. Masanın üzerinde journal defterim, bir kaç dergiden kesilmiş fotoğraf parçaları, bi de senin gülüşünün çizimi olan bir parça kağıt vardı.
Hatırladın mı?
Gözlerim dolmuştu. Elimi yanağına koymuştum. Gülümsedin.
- sen bana böyle gülünce güçlü oluyorum ben, sakın beni güçsüz bırakma demiştim ve gözümden süzülmüştü bir damla.💧
- Gözlerinden elmacık kemiklerine düşen tek damla göz yaşına, kurban olurum. Ağlama! demiştin ve muhteşem bir hamle ile göz yaşımı silmiştin.
Bir parça dergi fotoğrafı,
Bir senin gülüşün,
Bir de bu diyalog.
Ne de güzelmiş o an, jounal da hepsi birleşince daha iyi anlamıştım.
