Nova 2: King of Nova

Hoofdstuk 13

We zijn 3 weken verder. Phillip heeft Herion over genomen. Elaine wist dat ze niet op kon tegen zijn krachten. Zij en heel Herion had zich over gegeven.
In het kasteel van Herion zit Elaine vast gebonden op een troon. Phillip is gefrustreerd en boos voor haar aan het ijsberen. Opeens gaat de grote deur open. Luke komt naar binnen gelopen. 'En!?' Zegt Phillip meteen. 'We hebben overal gezocht maar ze is nergens te bekennen.' 'Dan zoeken jullie niet goed genoeg!' Zegt Phillip boos. 'Waarom moet je haar persé hebben. We kunnen toch de wereld ook zonder haar veroveren. Of bent u soms bang voor haar.' Phillips ogen gloeien rood. 'Ik ben voor niemand bang! Ik wil gewoon geen ongedierte in mijn land.' Zegt hij en zijn ogen worden weer normaal. 'Je bent bang voor hoop.' Zegt Elaine. 'Waar heb je het over?' 'Over Alice. Zij geeft mij en heel Herion hoop. Hoop dat ze jou verslaat.' 'Die hoop van jullie word snel vernietigd.' Zegt Phillip boos. Hij kijkt weer naar Luke. 'Zoek haar en breng haar naar mij. Ik heb nog een leuke verrassing voor haar.' Zegt hij en grijnst. Luke knikt en loopt snel de zaal uit.

Alice

Langzaam word ik wakker en doe ik mijn ogen langzaam open. Ik zie een houte plaffon. Het voelt alsof ik een paar dagen heb geslapen. Toch voel ik me nog een beetje zwak. Ik kijk om me heen en zie een oudbollig keuken en een houte eettaffeltje. Om de tafel zitten stoelen die met de hand uit het hout zijn gesneden. er staan kasten vol met oude boeken en potjes met verschillende kleuren inhoud. Er staat ook een openhaard van stenen. Er zit een hoopje as in. Dan zie ik dat ik zelf op een houte bed lig met wolle dekens. Alsof ik in het huis zit van een houthakker. Het vreemde is dat ik voel alsof ik hier eerder ben geweest.

Opeens gaat een houte deur open. Een wolf komt binnen gelopen en stopt als hij mij ziet. 'Waar ben ik?' Vraag ik vermoeid. De wolf kijkt me met een schuinhoofd aan en loopt dan weer de deur uit. Oke, dat was vreemd.

Ik zucht en probeer wat meer te gaan zitten. Dan gaat de deur weer open. Maar nu komt een oude man binnen gelopen. Hij heeft een lange baard en draagt een klein brilletje. Hij draagt oude kleren die echt niet meer van deze tijd zijn. 'Ah, Alice. Eindelijk ben je wakker.' Zegt hij en lacht vriendelijk. 'Wie bent u, en wat doe ik hier?' 'Ik ben Zahon. En je bent veilig in mijn huis.' Lacht hij weer lief en loopt naar het keukentje. 'Ik ben blij dat je wakker bent geworden. Ik maakte me al zorgen dat je misschien toch dood zou gaan.' Zegt hij en schenkt in een houte beker thee in. Ik kijk hem vreemd aan. 'Hoezo "toch". Was ik bijna dood?' 'Ja, het is moeilijk uit te leggen. Gelukkig heeft Nova je toch nog kunnen redden.' Meteen herrinner ik me weer wat er allemaal is gebeurd. 'Maar hoe.. hoe ben ik hier terecht gekomen? Waarom hier. Waarom niet in het kasteel.' 'Omdat dit de plek is waar jij voor het eerst je ogen opende.' Lacht hij en geeft mij de kopje thee. Ik pak de thee aan maar kijk toch verward naar beneden. 'Waar ik voor het eerst mijn ogen opende? Ben ik hier geboren?' Zahon knikt. 'Elaine moest vluchten voor Phillip. Gelukkig kende Eva mij en ze wist dat ik Elaine voor een tijdje kon helpen.' De man gaat zitten op een stoel. 'Toen jij werd geboren wist ik meteen dat je bijzonder was. Sterker dan wie dan ook. De volgende dag nadat jij was geboren vertelde Elaine dat ze weer verder moest vluchten. Eva wilde haar tegen houden maar Elaine schudde nee. Elaine pakte jou op. Gaf een kus op je hoofd. En legde je toen in Eva's armen. Ze zei: Ik weet dat ze bij jou veilig zal zijn. Geef haar alle liefde die ik haar ook zou geven." Daarna veranderde ze in een zwaluw en vloog toen weg.' Het is even stil. 'Eva was de beste moeder die ik kon hebben. Maar door Mason, nee ik bedooel door Phillip. Is ze nu dood. Dat zal ik hem nooit vergeven.'

Ik denk weer na over alles wat er is gebeurd. Mijn ogen worden groot. 'Eddie! Heeft u Eddie gezien! Een lieve jongen van mijn leeftijd.' Zahon schud zijn hoofd. Ik heb Eddie daar achter gelaten. Phillip heeft hem vast vermoord. Wat moet hij anders met hem. Ik slik en krijg tranen in mijn ogen. 'Ik ben mijn moeder en mijn beste vriend kwijt. Dit kan niet erger worden.' Zahon slikt. Ik kijk hem in zijn ogen aan. 'Het word nog erger, of niet soms?' Zahon knikt somber. Phillip heeft Herion overgenomen.' 'Wat!?' 'Hij is te sterk. Elaine kon niks meer tegen hem doen. Ze moest zich over geven.' 'Ik kan het niet geloven. Hoelang heb ik geslapen?!' '3 weken.' '3 weken!? Waarom heb je me niet wakker gemaakt?!' 'Je was super zwak. Je was jezelf aan het... hoe noemen jullie pubers dat... opladen.' Wauw, opladen. Serieus. 'Phillip heeft gewonnen.' Zeg ik met een zucht. 'Voor nu, maar jij leeft nog en ik weet zeker dat je hem kan verslaan. En ik niet alleen. Heel Herion denkt daar over.' 'Omdat ik in verschillende dieren kan veranderen, betekend niet dat ik hem kan verslaan.' Zeg ik en neem een slok van de thee. Wow, ulke lekkere thee heb ik nog nooit gedronken. 'Maar je kunt veel meer dan dat. Wat dacht je van je krachtveld.' Ik kijk hem vreemd aan. 'Hoe weet u dat?' Hij lacht weer.