Nova 2: King of Nova

Hoofdstuk 8

Alice

Langzaam word ik wakker. Ik voel dat ik op een bed lig. Langzaam probeer ik mijn ogen open te doen. 'Alice.' Hoor ik pap's stem. Ik open mijn ogen en ik zie een blij gezicht van pap. Als ik om me heen kijk zie ik dat ik in een witte kamer lig. Naast mij staat een machine met draadjes die in mijn lichaam zitten. 'Waar ben ik?' Vraag ik moeizaam. 'In het ziekenhuis. Je hebt een ongeluk gehad.' Elaine en een dokter komen de kamer binnen. 'Ow lieverd, je bent wakker!' Zegt ze blij. 'Hoelang, heb ik, geslapen.' Zeg ik weer met moeite. 'Drie dagen. Dat is heel normaal.' Zegt de dokter. 'Nu ga ik even paar testjes bij jou doen.' Hij gaat naast mijn bed staan. Hij pakt een ini mini zaklampje en doet hem aan. Hij schijnt in mijn ogen. Ik kijk naar het felle licht die mijn zicht op de rest blokkeerd. 'Je pupillen zijn goed. Hoor ik de dokter zeggen. Als het licht minder wordt kijk ik naar de dokter. Maar daar staat de dokter niet meer. Daar staat Phillip. Hij grijnst naar mij en zegt: Nu ga ik even kijken hoe het met je hart is.' 'Nee!' Roep ik bang. 'Alice het is oke.' Zegt pap terwijl hij mijn arm vast houd. Ik kijk naar pap. Hij veranderd opeens in Hunter die ook naar mij grijnst. 'Maak je geen zorgen. Het zal heel veel pijn doen.' Lacht hij. 'Nee! Laat me met rust! Wat willen jullie van mij!' Roep ik bang terwijl ik in het rond probeer te slaan. Opeens voel ik een hand op de plek van mij hart. Ik kijk van wie die is en zie Elaine staan. Ze kijkt me diep in mijn ogen aan. 'Alice, dit is niet echt. Wie jij ook ziet, ze zijn niet hier. Alleen maar mensen die van jou houden.' Ik kijk naar Hunter en Phillip. Zij veranderen in pap en de dokter. Vermoeid hijg ik. 'Wat gebeurd er met me.'

Eddie

Ik en Kiara zitten op school. Ik vind het vreselijk want ik wil kijken hoe het met Alice gaat. Maar van onze ouders moeten we naar school. We zitten in de klas bij geschiedenis. Ow wat haat ik dat vak. Het is toch al gebeurd waarom moeten we het dan nog over leren. Opeens voel ik mijn mobiel trillen. Stiekum kijk ik op mijn mobiel. Sms van Peter: Alice is wakker.' 'Yes!' Roep ik. Iedereen kijkt me vreemd aan. 'Eddie, wil je alsjeblieft je mobiel neer leggen en opletten.' Zegt mijn leraar. 'Nee ik moet gaan.' Zeg ik en pak mijn spullen. 'Ik ben de gene die dat bepaalt. En ik zeg, ga zitten, pakje spullen en let op.' 'Maar...' 'Tenzij je nu al een onvoldoende wilt op je raport voor geschiedenis.' Boos ga ik weer zitten. Maar opletten zal ik niet doen. Ik kan alleen nog maar aan Alice denken.

Als de les eindelijk voor bij is ren ik de klas uit. Bij de uitgang van de school staat Kiara op mij te wachten. 'Waarom duurde het zo lang.' 'Ik had meneer Bitter.' 'Ow dat verklaard al veel.' Zucht Kiara. 'Heb je nog nieuws over Alice, ik weet dat ze wakker is.' 'Ja, ik heb net met Peter gebeld. Het gaat niet zo goed met Alice.' 'Hoe hoezo, wat is er met haar?' 'Ze dacht dat de dokter en Peter, Phillip en Hunter waren. Ze was doods bang.' 'Misschien heeft ze hersen beschadeging of zo.' 'We horen het vast wel als we daar zijn dus laten we gaan.'

We lopen door de gangen in het ziekenhuis. Als we de hoek om gaan worden we tegen gehouden. 'Dit is privé.' Zegt een bewaker. 'Wij zijn hier voor Alice. Wij zijn haar beste vrienden.' Zegt Kiara. De bewaker kijkt op een lijst. 'Oke, jullie mogen door lopen.' We lopen naar kamer 16F. Door een raam in de deur zien we Alice liggen het bed. Ze is wakker. Blij doe ik de deur open. 'Hey!' Zeg ik blij. Alice glimlacht naar ons. 'Hey.' Zegt ze lief. Ik hoor aan haar stem dat ze nog zwak is. Ik loop naar haar toe en geef haar kus. Daarna geeft Kiara haar knuffel. Elaine gaat staan. 'Ik ga even wat drinken halen. Willen jullie ook wat?' We schudden nee. Ze knikt en verlaat de kamer. Ik en Kiara gaan naast Alice zitten. Ik leg mijn mobiel op het nachtkastje.

'Je weet niet hoe ongerust ik was toen ik er achter kwam dat je was ontvoerd.' 'Ik heb jullie ook gemist.' Zegt ze en pakt mijn hand. 'Voel je, je al beter?' Vraagt Kiara. 'Ik voel me zwak. ' 'Dat komt wel goed. Wij zijn er voor je.' 'En voor Hunter hoef je geen zorgen meer om te maken. Hij zit achter slot en grendel.' Lacht Kiara. 'En hoe is het op school?' 'Saai, zoals altijd. Helemaal zonder jou.' 'Geloof me. Ik mis school.' Alice zucht en sluit haar ogen. Als ze slaapt verlaten ik en Kiara de kamer.