Eddie
Ik pak mijn mobiel en bel naar Alice. 'Shit ik kan haar niet bereiken. Ze is al onderweg.' Zeg ik tegen Elaine. 'Iemand moet haar stoppen.' Zegt ze bang. 'Wacht, ik bel Kiara wel.'
'Hey met Kiara.'
'Je moet nu met je pack naar Alice's huis gaan!' Zeg ik gestrest.
'Hoezo? Wat is er aan de hand?'
'Alice is op weg naar huis en iemand staat daar op haar te wachten. Iemand die slecht is.'
'Oke, ik ga er meteen heen. Maar het zal wel even duren tot ik daar ben.' Ze hangt op.
Ik kijk naar Elaine. 'Bel de politie en vertel wat er aan de hand is.' Roep ik en ren de kamer uit. Lopen gaat te langzaam dus ik verander in een beer en ren door de gangen. Als ik beneden ben verander ik weer terug en ik ren naar mijn auto. Ik rij de oprit af. 'Please! Laat het niet te laat zijn!'
Alice
Als ik in de tuin sta verander ik van uil naar mens. Ik zie dat het binnen donker is. Het is dus echt een verasing. Ik loop naar binnen richting de woonkamer. De deur is dicht. Ik doe de klink naat beneden en doe de deur open. Het is stik donker. Ik zie echt bijna niks. Ik loop langzaam naar binnen. 'Pap?' Opeens voel ik een naald in mijn nek en iets word in me gespoten. Ik draai me geschokt om. Ik zie Hunter staan en grijnst naar mij. 'Slaap lekker prinsesje.' Op dat moment voel ik me zwak en val ik op de grond. Ik zie hoe Hunter op me afloopt. Dan word alles zwart.
Eddie
Ik kom aan bij Alice huis. Ik zet de auto op de handrem en spring er uit. Ik ren naar Alice deur. Die gaat op dat moment open. Ik hoopte dat Alice naar buiten zou lopen. Maar het Kiara. 'Is ze binnen?!' Vraag ik meteen. 'Ze was hier, en Hunter ook.' 'Wat! Hunter! Weet je het zeker?!' Zeg ik bang. 'Zijn geur herken ik uit duizenden.' Zegt ze somber. 'Maar alleen Hunter? Hoe heeft hij haar meegekregen?' Kiara haalt een spuit tevoorschijn. 'Ik denk met dit. Ik durf er nog niet aan te ruiken omdat ik bang ben dat mij ook iets over komt.'
Even kijk ik Kiara en ren dan terug naar de auto. Als ik in de auto stap en de deur wil dicht doen houd Kiara de deur vast. 'Laat los.' Zeg ik geërgerd. 'Waar ga je heen? Ze kunnen overal zijn!' 'Ze kunnen niet ver weg zijn.' Zeg ik en probeer de autodeur dicht te doen. Kiara houd de deur stevig vast. 'Eddie, alsjeblieft! Ga met mij mee. Naar het kasteel of naar het politie bureau. We kunnen misschien uitzoeken wat voor auto Hunter heeft en dan kunnen we hem zo opzoeken. En Elaine zal vast voor zorgen dat de grens goed bewaakt word zodat Hunter niet naar Uron kan gaan.' Ik zucht en laat de auto deur los. Kiara knuffelt me en zegt: We vinden haar wel.' 'Ik hoop het.'
We komen aan bij het kasteel. Kiara heeft al naar de politie en het kasteel gebeld dat Alice vermist is. Peter, Brian en Elaine staan buiten met elkaar druk aan het praten. We lopen naar ze toe. 'Nog nieuws?' Vraag ik hoopvol. 'Ik heb voor zorgt dat de grens goed bewaakt. Hunter kan niet Herrion in of uit zonder opgepakt worden. 'Weten we iets over Hunter?' 'Het onderzoek is in volle gang.' Zegt Peter. 'Dat duurt te lang!' Zeg ik ongeduldig. 'Eddie, we kunnen niks anders doen!' Zegt Kiara. Ik voel me zo slecht. Hunter heeft Alice. Ik word al misselijk als ik er aan denk. Wat zal hij met haar doen. Als hij haar ook maar 1 keer pijn doet is hij er geweest.
Opeens voel ik een hand. Ik kijk van wie hij is. Ik kom uit bij Kiara die gerustellend naar me kijkt. Ik zucht en knik betreurd.
Alice
Ik word langzaam wakker. Ik heb pijn aan mijn hoofd. Alsof iemand mij met
knuppel heeft neer geslagen. Ik voel dat mijn handen achter mijn rug vast zitten. Ik voel dat ik op een houte vloer lig. Ik hoor geluiden maar ik weet niet precies wat het is. Ik probeer te veranderen maar dat lukt ook niet. Langzaam open ik mijn ogen. Maar ik doe ze snel weer dicht door het felle licht dat in mijn ogen schijnt. Als ik gewend ben aan het licht doe ik mijn ogen weer open.
JE LEEST
Nova 2: King of Nova
FantasiaLees eerst " Nova " voordat je dit leest. Anders zul je dit verhaal niet begrijpen ------------------------------- Ik ben Alice Miller en ik leef in een wereld met Nova's. Dat zijn mensen die in dieren kunnen veranderen. Dit is mijn verhaal ...