Het is hem gelukt

8

"Stef!" Becky wenkte me. "Ga je mee naar buiten?" vroeg ze. Ze duwde de jongen die om haar nek hing van haar af en haakte haar arm door die van mij. Snel pakte ze nog een drankje van het zwevende dienblad wat voorbij kwam. Het slokje wat ze mij gaf, gooide ze gedeeltelijk naast mijn mond. We lachten erom.

"Gezellig hé, lieverd." lachte ze. Zonder op antwoord te wachten, had ze zich omgedraaid en waggelde naar een bekende toe. Ik glimlachte. Becky gaat altijd helemaal voor het feest of helemaal niet.

Ik liet mezelf in een stoel vallen en trok mijn benen omhoog. Met mijn ogen scande ik de omgeving af. Ook op zoek naar een bekende.

"Hey, ook de rust op gezocht?"

De bekende heeft mij gevonden.

Ik keek in een paar smaragd groene ogen en knikte langzaam. De jongen voor mij duwde een plastic bekertje in mijn handen. Bier, ik zag het aan de kleur.

"Ik had jou niet hier verwacht."

Zonder naar hem op te kijken, antwoordde ik: "Ik ook niet, Jake."

Hij grijnsde. "Je herkent mij zelfs in het donker."

"De duivel herken ik overal." Emotieloos keek ik hem aan om vervolgens mijn ogen weer ergens anders op te laten vallen.

"Erg goede vriendenzijn wij niet, hé."

"Jake, wij zijn helemaal geen vrienden." Ik kon niet geloven dat ik dat zei. "Niks, nopes, nada." maakte ik hem duidelijk.

Jake werd geroepen. "Ik spreek je nog wel, schat."

En weg was hij.

Toen hij even later terug kwam, had ik al heel wat meer op. Het draaide een beetje om me heen. Iemand pakte mijn handen, trok me overeind en fluisterde mijn naam.
Ik werd door de tuin heen getrokken, naar binnen, een trap op. Ik hoorde een deur kraken en voelde een zacht bed onder me. Vredig sloot ik me ogen. Ik voelde vingertoppen langs mijn kaak glijden. Zachte lippen kuste mijn nek.

Toen ik mijn ogen opende zag ik een donker bruine warbos, groene ogen en een grote grijns.

Jake.

"Gadverdamme." direct duwde ik hem van mij af en sprong van het bed af. Ik greep de deurklink. Op slot.
Met mijn vuist sloeg ik op het witte hout. Niemand hoorde me, zo hard stond de muziek.

Lichtelijk geïrriteerd draaide ik me om. "Dit is jou schuld."

Ik liep naar het raam. Buiten was het feest nog in volle gang. "Ik zou de politie maar vast bellen," waarschuwde ik hem. "want dit gaat niet lekker lopen."

Jake maakte een 'oeh' geluidje en wiebelde met zijn vingers. Zijn grijns werd steeds groter. Met zijn handen in zijn broekzakken liep hij naar me toe.

"Ik durf te wedden dat je verliefd op me bent."

Ik lachte duivels. "Nee, Jake Williams. Nee, verliefd worden op jou zou net voelen alsof ik levenlang cel heb."

Jake wimpelde met zijn wenkbrauwen. "We wedden..." hij dacht even na. "...voor een kus."

Vastbesloten keek hij me aan.

"Wie het eerst verliefd op de ander word, moet de andere op de mond zoenen."

"In de school." voegde hij er aan toe.

"Daar moet ik over na denken." mompelde ik.

"Dat betekend dat je toegeeft. Dus heb ik gewonnen." grijnsde hij.

Ik stak mijn middelvinger naar hem op en zei: "Nooit."

"Verzin iets nieuws, Stephanie. Het woord 'nooit' bevalt me niet echt."

"Dus dat betekent dat je me leuk vind." triomfantelijk keek ik hem aan.

"Zou je dat willen dan?"

Ik schudde resoluut mijn hoofd. "Nee." Ik wilde nog iets zeggen, maar er werd op de deur gebonkt.

"Stef! Stephanie!" klonk het boos aan de andere kant. Oeps, Becky.

Jaar opende de deur en liep met een grijns langs Becky op. Zij keek hem op haar beurt weer woedend na. Nonchalant liep Jake de trap af.

Becky knalde de deur dicht en keek me aan. Haar woede was ogenschijnlijk al weer wat gezakken.

"Stephanie Carter." zei ze en streek het dekbed glad om er vervolgens op te gaan zitten. "Wat heeft dit te betekenen? Wat doe jij met Jake op één kamer?"

Toen staarde ze me met open mond aan en vroeg: "Is er iets gebeurd?"

Ik schudde mijn hoofd. "Rustig Beck, er is niks gebeurd."

"Wel." ze geloofde mij niet.

"Oh my gosh, Becky geloof me gewoon." ik ging op bed liggen.

"Er is iets aan de hand, Stef. Je wilt het gewoon niet zeggen." teleurgesteld keek ze me aan.

"Hij heeft me gezoend." fluisterde ik.

"Dat is pas oh my gosh." schreeuwde Becky.

"Er is niks gebeurd verder. Ik duwde hem direct van me af." zei ik vlug. Ik probeerde haar er van te verzekeren dat ze niet ongerust over mij hoefde te zijn, maar helpen deed het niet.

"Stef, je begint hem leuk te vinden hé?" het klonk als een vraag, maar diep van binnen voelde het als een feit. Het antwoord wist ik al.

Zo zacht als ik kon, fluisterde ik: "Ja."

Becky gilde.

"Sst." riep ik en duwde mijn hand voor haar mond.

Mijn mobiel trilde. -Zal ik je thuis brengen?-
Ik schudde mijn hoofd en gaf Jake een negatief antwoord.

"Jake?" vroeg Becky. Ik knikte.

"We gaan naar huis," vastbesloten greep ze mij vast. "Binnen no time weet iedereen van jullie kus en dan ben jij de pineut. Jake vind het alleen maar mooi, al die aandacht."

"Die eikel." fluisterde ze zacht toen ze mij door de deur heen duwde.