Het is hem gelukt

10

Kut maandag. Minuten leken uren te duren en uren leken dagen te duren. Becky sleurde me er door heen.

Met mijn ID* boek voor mij stuurde ik Becky een appje. -Thanks voor vandaag.-
Toen stopte ik mijn oortjes in en sloot mezelf af van de buitenwereld.

-

"Mevrouw Deer heeft gebeld." klonk het toen ik net aan tafel zat voor het diner.

"Wat heeft ze gezegd?" nonchalant bracht ik mijn eten naar mijn mond.

"Dat weet je donders goed, Stephanie." Oeps, mijn moeder liep rood aan. "Je moet niet zomaar al onze problemen op tafel gooien." riep ze.

"Sorry, iemand uit de klas zei het toen ik te laat in de les kwam." verdedigde ik mezelf.

"Dan zorg je dat je niet meer te laat komt." Einde discussie. Mijn moeder stond op en nam haar eten mee naar de woonkamer.

Kut. Ik heb het echt verpest. Als Jake zijn kop had gehouden, had ik nu geen ruzie gehad. Ik gaf mijn handen een plekje in mijn haar en liet een diepe zucht.

"Vanwaar die zucht?" hoorde ik Becky zeggen.

"Beck, ik heb ruzie met mijn moeder." Ik schoof een stoel voor haar naar achter. "Waarom ben je hier?"

"Met de hoop dat jij ID even wilde uit leggen." Ze hing haar zwarte, leren jasje over een stoel. "Maar problemen gaan voor." zuchtte ze toen.

"Sorry dat ik je er mee lastig val." Becky nam een hapje van mijn eten. "Mevrouw Deer had gebeld."

Becky knikte meelevend.

"Beck, zeg wat!" hopeloos keek ik haar aan.
"Stef, ondanks alles kan je moeder wel lekker koken."

"Dat hoorde ik, Becky." Glimlachend kwam mijn moeder de keuken weer in. Alsof er niets gebeurd was tussen ons, zette ze de waterkoker aan (Becky drinkt hier altijd thee) en begon een gesprek met mijn vriendin.

Na een tijdje keek Becky op de klok. "Leg ID morgen maar uit, Stef. Ik moet nu gaan." Ze deed haar jas aan en haar vingers friemelde aan de knopen om ze dicht te krijgen. "Bedankt voor de thee, mevrouw Carter en Stef, ik zie je morgen wel weer."

Ze gaf me een knuffel. Met een hoge "Doeg" verdween ze uit ons huis.

Toen de deur dichtsloeg, legde mijn moeder haar handen op de mijne. "Sorry Stef, ik had niet zo bot moeten doen." Ze glimlachte flauw. "Ruzie is niks voor ons."

"Het spijt mij ook. Ik had niks moeten zeggen."

Opeens schoot ze in de lach. "Een psycholoog?" de tranen stonden bijna in haar ogen toen ze me weer aan keek. "Hoe komt ze er op?"

Lachend haalde ik mijn schouders op. "Dat zijn leraren." antwoordde ik.

*

Ik gaf hem een duw met mijn beide handen op zijn schouders. Verbaasd keek Jake mij aan.

"Heb ik wat verkeerds gedaan?"

"Meerdere dingen." antwoordde Becky. "Doordat jij gezegt heb in de klas dat haar ouders gescheiden zijn, had Stef gister ruzie met haar moeder."

"Is het weer goed?" vroeg hij.

Ik knikte.

"Dan is er niks aan de hand." hij draaide zich verwaand om en liep naar zijn vrienden.

"Afgekapte lul." riep Becky hem na.

Meneer Bridge bleef even stil staan en keek haar aan. "Taalgebruik." zei hij dreigend en maakte een gebaar met zijn wijsvinger. Toen hij zich weer om had gedraaid, stak Becky haar tong uit.

Ik rolde met mijn ogen en trok Becky mee naar ons muurtje. "Hoe zit het eigenlijk met die grap?" vroeg ze nieuwsgierig.

Ik lachte. "Die is in werking." Snel keek ik om me heen. Niemand die ons af luisterde. "Ik heb een fantastisch idee."

"Vanmiddag speelt hij voetbal," zei Becky. "perfecte timing."

Enthousiast knikte ik. "Dan moeten we even een aantal dingetjes regelen."

Mijn vriendin grijnste.

-

Met z'n tweeën stonden Becky en ik later die dag in de kleedkamer waar Jake zich altijd om kleedde. Ik kon aan Becky merken dat ze zenuwachtig was.

Nadat we een aantal telefoontjes hadden gepleegd, wisten we zeker dat we het zouden doen.

Precies toen de bel ging, stormde de jongens de kleedkamer binnen. Uit onze 'stalk' ervaring wisten we dat Jake als een van de laatste uit de kleedkamer zou komen.

Verschuilt achter de ballenkast, wachtte we af. Opeens stootte Becky me aan. "Jake komt er aan." fluisterde ze. Ik knikte.

Terwijl mijn hart zo hard bonkte dat ze het in Europa konden de horen, pakte ik de emmer waar we een aantal eieren in kapot hadden gegooid. De dooiers glibberde heen en weer.

Enkele seconden gingen voorbij. Becky knipte snel een zak los. Toen knikte ze.

"Op onze payback." riep ik en gooide de emmer leeg op Jake. Verschrikt liet hij het over zich heen lopen.

"Op onze payback." riep ook Becky toen ze de zak met donsveertjes over ons doel heen gooide. Alles bleef kleven.

Jake keek ons woedend aan. Toen beende hij weg. Zijn vrienden liepen hem achterna en grijnsten naar ons.

Snel gaf ik Becky een high five, toen pakte we snel de spullen en maakten dat we weg kwamen voordat de leraar ons betrappen zou.

Becky dumpte de zak in een vuilnisbak en ik zette de emmer terug, vanwaar ik hem gepakt had. Bij de conciërge. Becky grijnte breed toen we even later naast elkaar de school verlieten.

Toen we bij het kruispunt aangekomen waren, gaf ik Beck een knuffel en zei gedag. Becky ging rechtdoor en ik linksaf.

-

ID betekent Intelligent Design. Het gaat over de evolutie. Ik geloof er niet in, maar in Amerika geven sommige scholen er wel les over.