Het is hem gelukt

9

Nog misselijk van de vorige avond, liep ik bij geschiedenis het lokaal binnen. Mevrouw Deer was net haar eerste woorden aan het uiten.

"Mevrouw Carter," zei ze streng. "Vanwaar zo laat?"

Ik haalde mijn schouders op en zwaaide naar Becky die een plaatsje vrij had gehouden voor me. Ik was onderweg naar de stoel naast haar, toen ik Jake hoorde zeggen: "Mevrouw, haar ouders zijn uit elkaar."

Woedend draaide ik me om. Jake keek heel onschuldig.

"Oh, sorry Stephanie." verontschuldigde de lerares zich. "Hoe gaat het thuis?"

"Wat een fijn gesprek voor in de klas." antwoordde ik.

Ze knikte. "Nee, je heb gelijk. Kom na de les maar even bij me."

"Dan hebben we biologie, mevrouw." reageerde Becky.

"Kom dan maar in de pauze." Mevrouw Deer zette haar bril recht en gaf daarmee aan dat deze discussie afgelopen was. "Bladzijde 32." riep ze.

Toen de verlossende bel door de school schalde en iedereen van lokaal verwisselde, hield ik Jake tegen in de gang.

"What the fuck was dat net?" vroeg ik hem kwaad.

"Een poging om je te helpen." verontschuldigde hij zichzelf.

Ik snoof. "Lekker mislukt."

"Hij probeerde het tenminste." viel zijn vriend David hem bij. "Voor een verliefd persoon is dat heel wat." Toen draaide hij zich om en trok Jake mee naar het lokaal.

"Eikels." schreeuwde Becky hem achterna.

"Beck, dankjewel dat je altijd aan mijn zijde staat, mij helpt en ondersteunt, het voor mij opneemt en voor mij tegen die sukkels praat." ik knuffelde haar.

"Ik doe het graag." glimlachte ze. "Het is mijn hobby geworden."

Ik grijnsde. "Leuke hobby heb jij, zeg."

-

"U ruïneerd onze pauze, mevrouw." ging Becky tegen mevrouw Deer in.

"Ik wil even praten over Stephanie's problemen." serieus streek ze een aantal papieren glad en keek toen over haar brilletje naar mij.

"Ik heb geen problemen en die wil ik ook niet." zuchtte ik.

"Ik snap het." antwoordde de lerares.

"U snapt helemaal niks." zei Becky. Ze trok me overeind. "U bezorgt ons problemen."

"Becky, ga zitten. Jij ook, Stephanie." streng keek ze ons aan. Vanuit mijn ooghoek zag ik dat Jake door het raampje in de deur gluurde.

Waarschuwend keek ik hem aan. Hij glimlachte en verdween toen.

"Stephanie, hoe gaat het met je moeder?" vroeg mevrouw van geschiedenis.

"Goed." ik antwoordde zo kort mogelijk.

"Echt waar?"

Verzekerd knikte ik.

"Zal ik met je moeder gaan praten?"

"Nee." riep ik iets te vlug. Ik kuchte en iets langzamer antwoordde ik: "Dat is nergens voor nodig, mevrouw. Mijn moeder werkt, wij hebben nooit ruzie en alles gaat goed."

"Gaan jullie naar een psycholoog?"

"Nee, what the fuck!" Nu trok ik Becky omhoog en stoof het lokaal uit. Bijna botste ik tegen Jake op. "Kijk uit, eikel."

"Sorry."

Verward drong ik mij tussen de rest van de scholieren door en opende de deur van de toilet. Mijn tas gooide ik naast de wasbak en draaide mij om naar Becky.

"Dankjewel."

Ze trok één wenkbrauw op en het bezorgde me een lachbui.

"Omdat je bleef." zei ik uiteindelijk. Ze knikte. "Deer doet gewoon raar." zei ze.

Ik lachte. "Ja en Jake ook."

"Hoorde je hoe hij 'sorry'zei?" vroeg ik Becky. "Hij verward me."

"Doe er wat tegen!" zei ze.

"Ik kan het niet." fluisterde ik.

Ik draaide me om naar de spiegel en bekeek mijn spiegelbeeld. Als hij me echt leuk vond, ging ik echt wel een keer bezwijken voor hem. Vroeg of laat ging ik voor hem vallen.

"Als jullie echt verliefd zijn, helpt Jake je overeind." glimlachte Becky. Verschrik keek ik haar aan.

"Fuck, zei ik dat hardop?"

Ik knikte grijnzend. "Sorry Stef, maar je bent verliefd." Ze sloeg een arm om me heen en vervolgde: "Op de player van de school."

Het was even stil.

"Hoe graag je jou gevoelens wilt verstoppen, als dit echt is lukt je dat niet." verzekerde ze me.

"Darling, don't be afraid, I have loved you for a thousend year. I love you for a thousend years." zong ze zachtjes.

"Nobody can drag us down." glimlachte ik. Becky kneep even zachtjes in mijn hand en knuffelde me. "Stay strong meid." Haar spiegelbeeld gaf mij een knipoog en ze gaf mij mijn tas aan. "You don't need water to drown."

Ze hield de deur voor me open.

Mag ik haar een echte en mijn beste vriendin noemen?