Het is hem gelukt

15

Ik knikte en richtte mij weer tot mijn vader. "Wat jij mam heb aangedaan is ook niet normaal. Je hebt haar geslagen." riep ik.

De stoom kwam bijna uit zijn oren toen hij zijn vuisten balde. "Vieze trut." riep hij. Toen haalde hij uit. Snel deed ik mijn armen voor mijn hoofd ter bescherming, maar Jake sloeg hem sneller.

Mijn vaders ogen draaide een beetje weg. Toen zakte hij in elkaar op de bank. Opgelucht keek ik Jake aan. "Thank you." fluisterde ik. Hij schonk mij een vluchtige glimlach en pakte de telefoon.

"Wie ga je bellen?" vroeg ik.

"Politie."

-

Toen ik even later op de bank zat, weliswaar met Jake naast mij, kwam ik een beetje tot bedaren. Mijn moeder  was zo snel mogelijk thuis gekomen en de politie had mijn vader opgehaald.

"Bedankt, Jake, dat je mijn dochter geholpen heb." zei mijn moeder. Ze gaf hem een hand.

"Graag gedaan, mevrouw Carter." glimlachte hij.

Ik liep met hem mee naar de deur toen Jake weg ging.

"Hé, echt super bedankt. Zonder jou stond ik hier nu niet." Pas toen ik het gezegd had, realiseerde ik dat dit eigenlijk best wel een standaard zin was.

Jake lachte. "Je kunt mij maar op één manier bedanken, Stephanie."

Ik deed twee stappen dichterbij en sloeg mijn armen om zijn nek. Plagend langzaam bracht ik mijn hoofd dichter bij de zijne. Met mijn lippen likte ik uitdagend langs die van hem. Hij kreunde en mompelde iets. Ik lachte en kuste hem uiteindelijk.

"Beloof mij dat je me nooit meer zo zult plagen." mompelde hij.

Ik keek hem recht in zijn ogen aan. "Alleen als jij mij beloof dat je mij nooit meer voor gek zult zetten."

"Beter nog. Ik laat je nooit meer gaan." fluisterde hij. Hij drukte zijn lippen nog eens op die van mij en maakte zich toen los uit onze omhelzing.

"Ik moet gaan." zei hij en drukte nog snel een kusje op mijn voorhoofd.

Ik glimlachte naar hem en sloeg mijn armen over elkaar toen hij in zijn auto stapte en naar mij zwaaide. Ik trok één mondhoek omhoog toen ik terug zwaaide.

Ik keek hem na tot hij verdween aan de horizon en draaide mij om. Daar stond mijn moeder. "Hey mam." zei ik. Emotieloos.

"Schat, ik moet je wat vertellen."

Ze sloeg een arm om mij heen en samen liepen wij naar binnen. "Je vader..." begon ze. Aarzelend keek ze mij aan. "Hij is failliet. Zijn nieuwe vriendin heeft hem verlaten en zijn schulden lopen torenhoog."

Er rolde een traan naar beneden toen ze het vertelde. Langzaam pinkte ze het weg.

"Mam, waarom geef je nog om hem? Kijk wat hij ons heeft aangedaan. Hij heeft jou geslagen en mij wilde hij ook wat aan doen." Ik nam een hap lucht en ging weer verder. "Die vent is gek. Hij maakt zijn geld op aan zijn drank en ondertussen heeft hij torenhoge schulden en laat iedereen hem in de steek. Wanneer gaat hij eens nadenken? Of, wanneer ga jij hem eens vergeten?"

Ze stond op. "Stephanie, heb jij Jake ook uit je gedachten gezet toen hij dat andere meisje zoende?" was het enige wat ze mij vroeg en liep toen naar de keuken.

Bedachtzaam keek ik naar mijn sokken. Ze had gelijk. Ik had Jake nooit uit mijn gedachten kunnen zetten. Maar Jake had mij niet geslagen, hij was vreemdgegaan, maar had mij wel beschermd toen mijn vader mij wilde slaan.

Beschermen is wat anders dan je vrouw en dochter willen slaan.

Toch?

Hej, hier even een verlaat hoofdstukje. Mijn mobiel heeft een enkeltje naar de maan genomen en is niet van plan binnenkort terug te komen, sorry. Vandaar deze late update.

We zijn bijna aan het einde gekomen en ik ben druk bezig met enkele nieuwe boeken. Snel zal er een online komen; wanneer weet ik nog niet precies. Dit is het een na laatste hoofdstuk. Ik hoop dat jullie mijn eerst volgende nieuwe boek ook gaan lezen.

Liefs, Wordsailer