Het is hem gelukt

13

Zenuwachtig trommelde ik met mijn vingers op de lantaarnpaal waar Jake en ik hadden afgesproken. Ergens in de verte brandden de lichtjes van het casino en de luide muziek van de kroeg even verderop was ook duidelijk te horen. Niet dat ik het erg vond, dat gaf mij een beetje afleiding. Mijn horloge maakte me bekend dat mijn date al zes minuten te laat was.

Ik grinnikte. Meestal was ik degene die te laat was op afspraakjes, maar Becky vond dat ik het niet kon maken om die arme stakker te laten wachten op mij. Wel, nu staat déze arme stakker te wachten op haar date.

Ik trok mijn dunne jasje dat ik aan had iets dichter en hoorde toen een luid getoeter. Geschrokken draaide ik me om. Verlicht en met rozenblaadjes bestrooid, lag daar een klein roeibootje voor me. De stuurman, in dit geval Jake, droeg een pak en glimlachend bood hij mij een hand aan.

"Zo, gentleman." zei ik. "Waarom dit zo?"

Hij legde zijn vinger op mijn lippen. "Niks zeggen, gewoon genieten." was het enige wat hij mij zei.

Ik lachte, haalde mijn wenkbrauwen even op en ging toen naast hem zitten. Jake schonk wijn voor ons in en stopte een stukje chocolade in mijn mond. "Chocolade is romantischer dan een aardbei." lachte ik.

"Soms ben ik wel lief." Zijn glimlach straalde.

Toen kon ik mij niet meer inhouden. Met mijn handen pakte ik zijn wangen en drukte mijn lippen op de zijne. Wanneer hij mij ook vastpakte sloeg ik mijn armen om zijn nek. Het bootje schommelde angstvallig toen hij mij op zijn schoot trok.

Ik glimlachte, terwijl hij uitdagend met zijn tong langs mijn lip ging.

Ik verdronk bijna, toen hij mij aankeek. Zijn ogen leken blauwer dan ooit. En dat, terwijl het hier bijna stik donker was.

"Oh," Jake liet mij los en pakte een doosje. Het was vierkant en een grote, rode strik sierde de bovenkant. "Maak maar open."

Ik knikte. "Dicht laten zitten is zonde." lachte ik. De strik belandde op de grond, toen ik het bovenkantje er afhaalde. Een prachtige ring glinsterde in het maanlicht. De diamant, in de vorm van een pizzastukje, straalde me tegemoet. 

''Vind je het mooi?'' Bang dat ik 'nee' zou zeggen, keek hij me aan.

Ik schudde mijn hoofd. ''Nee, mooier dan mooi. Het is prachtig.''

Jake glimlachte en kuste mij in mijn nek. Toen hij half boven op mij kwam liggen, schommelde het bootje weer gevaarlijk heen en weer. ''Pas op.'' wilde ik nog roepen, maar het was te laat. Het koude water ving ons op en maakte ons doorweekt. 

Happend naar adem kwam ik boven. Ook Jake kwam snakkend naar boven. Ik proestte het uit toen ik zijn haar zag. Het nette model wat er eerst in zat, was veranderd in een warhoofdje. Jake lachte toen ik mijn vingers er door heen haalde. 

Plotseling voelde ik een schot en herinnerde mij het cameraatje, wat aan mijn bh bandje vastzat. Zo snel als ik kon, plukte ik het er van af en liet het los in het water. Ik schonk Jake een vluchtig glimlachje en zwom terug naar het bootje. Ik moet zeggen, zwemmen met een jurk aan is niet mijn favoriete hobby. 

Ik voelde brede handen in mijn zij, die mij naar voren duwde en hielpen het bootje weer op. 

''Zullen we maar terug gaan?'' vroeg Jake. 

Zenuwachtig knikte ik. Scenes speelde zich af in mijn hoofd. Waar zouden we naar toe gaan? Bed- en bad scenes wilde ik liever nog niet met z'n tweeën. ''Wat gaan we doen?'' vroeg ik hem daarna.

''Heb je zin om mee te gaan naar mijn huis?'' Hij keek me aan. ''Stephanie, ik zal niks doen wat jij niet wil.'' 

Opgelucht zuchtte ik. ''Ik heb wel zin in pizza.'' antwoordde ik toen. Ik haalde mijn natte mobieltje uit mijn tas en liet hem aan Jake zien. ''Heb jij een andere?'' vroeg ik grijnzend. 

Lachend knikte hij en sloeg een arm om mij heen.

Een fijn gevoel als je drijfnat uit het water kwam en het kippenvel verspreid zat over je hele lichaam. 

Nog slaapdronken legde ik Jake's arm naast hem en stapte uit bed. Ik slofte tussen zijn kleren door en pikte er een sweathervest uit. Terwijl ik zo stil mogelijk naar buiten liep, trok ik het vest aan. De ochtenddauw maakte mijn voeten nat. Aan de horizon verscheen de zon al. Ik liet mezelf zakken en mijn benen bungelde in het water van het zwembad. Ik bewoog ze en maakte golfjes. 

Glimlachend dacht ik terug aan de vorige avond. Het was een vreemd gevoel om zo om te gaan met mijn voormalige vijand, maar ik vertrouwde hem. En ik denk, dat het vertrouwen in elkaar het belangrijkste is in een relatie.

''Goedemorgen schoonheid,'' hoorde ik. Jake zakte naast mij neer en bood mij een kopje koffie aan. Dankbaar pakte ik het over en nam een slokje. ''Heb je het koud?'' Jake wees naar zijn sweater die ik aan had. 

Ik schudde mijn hoofd. ''Ik loop liever niet op mijn bh door de tuin.'' glimlachte ik. Ik zag blosjes op Jake's wangen komen en liet mijn hoofd op zijn schouder steunen. 

''Gisteravond was echt geweldig.'' begon ik.

''Ik voel een 'maar' aankomen.'' lachte Jake. 

''Ik denk dat je gelijk heb. Je bent van vijand, naar vriend gegaan.'' 

''Stephanie, je bent echt een toffe meid.'' Hij boorde zijn ogen in die van mij.

''Zeg maar Stef.'' lachte ik.

''Mag dat?'' Hij glimlachte en streek een plukje haar uit mijn gezicht. Een zacht kusje plaatste hij in mijn nek en snoof de geur van mijn haar op.

''Nou ja, Stef is voor goede vrienden.'' Ik draaide mijn hoofd van hem weg. ''Maar ik denk, dat jij aanvoel als meer.''

''Lieverd.'' was het enige wat hij zei. Het woord bleef zich door mijn hoofd herhalen en ik raakte het niet meer kwijt. 

Jake stond op en gaf mij een hand. ''Zullen we gaan ontbijten?'' 

Toen ik binnen kwam, zag ik een mooi gedekte tafel. Ik keek hem raar aan toen ik wijnglazen zag pronken naast de borden. ''Was je van plan je nu al dronken te maken?'' lachte ik. 

''Niet zonder jou toestemming.'' Hij trok mij in zijn armen en knuffelde me. 

''De croissantjes worden koud.'' fluisterde ik en wurmde mij los uit zijn sterke omhelzing. 

-

''Jake?'' riep ik door het huis, terwijl ik mijn jas aantrok. Ik had een snelle douche genomen en mezelf opgefrist. Maar Jake was nergens meer te bekennen.

''Hallo?'' Een vriendelijke stem sprak mij aan. ''Ben jij de vriendin van Jake?'' vroeg een vrouw. 

''Bijna, denk ik.'' glimlachte ik. 

''Ik ben zijn moeder.'' zei ze. ''Fransisca.'' 

''Weet u waar hij momenteel is? Ik wil graag naar huis, maar ik heb geen fiets of iets ander.'' vertelde ik. 

De vrouw keek even bedenkelijk naar haar schoenen. ''Jake is niet thuis,'' zei ze. ''maar je kunt hem even bellen.''

Ik knikte vriendelijk en stapte toen de deur uit. Jammer dat het zo moest eindigen. Na een date blijf je toch nog even bij elkaar? En als je weg moet, dan vertel je dat toch even? Verward, nog meer als voor de date, liep ik richting het winkelcentrum. Mijn mobiel is leeg.

Mijn hakken klikte op de stenen straat. Tientallen etalages riepen mij, maar ik negeerde ze. Expres. Als ik nu geld ging uit geven, kon ik moeilijk stoppen. 

Toen ik een zijstraatje passeerde, hoorde ik een bekende stem. Eèn blik opzij en ik wist genoeg. Waarom dacht ik dan ook dat het echt was?

Jake is en blijft een player.