Untameable

7. Zwart

Ik zweef in het zwarte gat. Ik kijk om mij heen, alles is zwart. Vreemd genoeg ben ik niet bang. Dan zie ik een beeld voor mij opzuiken, het is South, samen met een elf, ze houden een baby vast, een half-blood. Ik kijk er met open ogen naar. Als ik dichterbij wil gaan om te kijken wie de baby is, verandert het beeld. Het is South, hij is aan het huilen met de elf in zijn handen, ze is vermoord door de Florijnen... Het beeld vervaagt weer. Naar iets vroeger, hij en Adreass, tweelingbroers, verliefd op hetzelfde meisje. South verliest haar want ze gaat dood op 17 jarige leeftijd, maar ontmoet dan de elf. Weer wordt alles zwart, zodat daarna een nieuw beeld verschijnt. Ik zie South de Florijnen afslachten, als wraak. Dan zie ik mezelf. Liggen op een tafel, met Adreass. Adreass maakt mij wakker. We strompelen een geheime ruimte in. Ik zie South naar ons kijken, hij laat een traan in zijn ogen. Dan merk ik iets. Ik tik het beeld aan op mijn gezicht. Dan dan tik ik op een ander beeld, het meisje waar ze allebij verliefd op waren, ze ging dood, ik ben een reïncarnatie van haar. Ik krijg tranen in mijn ogen. Dan besef ik waar ik ben, in de herinneringen van South. Alles wordt weer zwart. Ik probeer wakker te worden. Angstig probeer ik mijn ogen te open en dan schiet ik recht. Net voor ik wakker wordt zie ik mezelf met een bliksemschicht in mijn handen, geen idee wat dat betekend. Dan kan ik weer vormen onderscheiden, allemaal jurken en pakken. Oh ja, ik was op dat feest... De Ziekte!!! Ik spring recht maar word duizelig. Jack houdt mij recht.
"Sue, gaat het?" Vraagt hij bezorgt.
"Jaja het gaat. De ziekte..." fluister ik zachtjes. Hij knikt en brengt mij naar de koning.
"Uwe excellentie? Ik heb gehoord dat er op dit feest een doosje zal kapot vallen en dan zal de inhoud een ziekte verspreiden..." zeg ik snel. De koning kijkt mij ongelovig aan.
"Sue, je bent net op je hoofd gevallen, ga wat rusten in de tuin. Jack ga mee. Dat is een bevel." Beveelt de koning.
"En nu?" Vraag ik zachjes aan Jack als we in de tuin zijn.
"Ik weet het niet Sue, ik weet het niet." Seconden tikken voorbij. Al ijsberen loop ik heen en weer door de tuin. Jack slijpt zijn zwaard aan een slijpschijf die hier toevallig stond. Dan horen wij iets vallen meteen draaien we ons om naar het geluid. Een luide gil klinkt door merg en been.
"We moeten ze redden!" Roep ik wanhopig. Jack knikt. Terwijl Jack de koninklijke familie helpt, help ik de gewone mensen die niet door het virus besmet zijn. Dan zie ik South staan, in een hoekje. De beste vriend van de koning staat daar alleen te wezen. Hij wordt op de grond geduwd. Ik twijfel, zou ik hem helpen? Ah wat! Als het een slechte was zou ik het waarschijnlijk nog doen. Ik ren naar hem toe en steek mijn hand uit.
"Kom op!" Zeg ik snel. South aarzelt. Wat zou je zelf doen?
"Ik heb niet de hele dag de tijd!" Roep ik. South ontwaakt uit zijn trans en neemt dan mijn hand aan. Ik trek hem recht en loop met hem naar de koninklijke uitgang. Daar zie ik South naar Jack knikken. Ik kijk Jack aan, hij haalt zijn schouders op. Snel loop ik weer naar binnen. Ik hoor tikkend geluid, ik moet hier weg. Net als ik aan de deur ben hoor ik iemand wenen, iemand in de zaak. Snel ren ik terug. Ik beweeg mij richting het gehuil. Ik zie een baby in een hoek liggen. Langzaam beweeg ik naar de baby toe, iets houdt mij tegen waardoor ik niet sneller kan. Wind waait in mijn gezicht, wat vreemd is want we zitten binnen. Tik.Tik.Tik.Tik... het blijft door tikken. Dan ben ik bij de baby, net als ik daar ben stopt het tikken. Ik neem de baby vast en druk haar tegen mijn lichaam. Ik zie iets ontploffen. Ik ga in de hoek zitten en ga tussen de baby en de ontploffing zitten.
"Stt... alles komt goed." Mompel ik. Dan voel ik dan alles tegen mijn rug vliegen. Alles wordt zwart, alweer. Het laatste wat ik zie is iemand die de ongedeerde baby uit mijn armen neemt.

Hier is weer een hoofdstuk!
ENJOY!