I'm afraid. (one direction fanfic)

16

Ik loop naar het sportveld en kleed me om in de kleedkamer. Korte sportbroek van ADIDAS en een hemdje met bloemetjes mijn all-stars eronder en klaar. Dan loop ik een beetje onzeker het veld op. Dan pas valt me op dat ik het enige meisje ben. Een paar jongens uit mijn klas beginnen te lachen en wijzen naar me. Dan staat Zayn op en loopt naar mij toe maar Harry ziet het en begint te rennen. Hij is er eerder. 'Uhm... Ga jij naar gym?' vraagt hij. Ik kijk hem een beetje vreemd aan en haal mijn schouders op. 'Uh ja waarom niet?' Dan komt Zayn erbij staan en ik staar naar de grond. Zayn begint te praten, 'Omdat we een leraar hebben die altijd wil voetballen en dat vinden meiden niet leuk.' Een kleine lach ontsnapt uit mijn mond. 'En wat als ik voetbal nou wel leuk vind en zeg dat ik beter ben dan jij en Harry bij elkaar?' Ik kijk op van de grond als ik een uitgestoken hand in mijn blikveld zie. 'Okay, Deal. Wat moet de verliezer doen?' 'Die moet zijn grootste geheim vertellen aan mij' grinnik ik. 'ho, ho wacht even. Niemand zei dat jij ging winnen.' Lacht Harry. Ik ren van de 2 jongens vandaan en haal een bal uit het net. 'Het team dat als eerste 3 keer scoort wint' zeg ik en ik ren naar 1 van de 2 doelen. Harry en Zayn kijken elkaar aan en halen dan hun schouders op.

ZAYN POV.

'Ik wil haar ego niet kwetsen Harry, Zullen we haar eerst een keer of 2 laten scoren en dan keihard terugkomen?' Harry begint te lachen en hij krijgt een smerige grijns op zijn gezicht. 'Eigenlijk ben ik wel benieuwd wat haar grootste geheim is. Laten we er maar gauw een eind aan maken' Dus we wachten tot de leraar een fluitsignaal geeft en dan begint Marcia te rennen. Ze lijkt echt lol te hebben en beweegt de bal behendig van haar linker voet naar haar rechter. Harry gaat over links en ik ga over rechts. Zo kan ze geen kant op. Ik heb gezien dat ze met rechts tekent dus ik krijg sowieso de bal. Ze loopt op een rustig tempo door, dit word echt een makkie. Dat sprint ze ineens naar links en achter Harry langs, draait een keer om de bal heen en geeft de bal nog een klein tikje met haar linker voet. Eigen voorzetje ik zet snel mijn voet ervoor en neem de bal van haar over. Dan begin ik te lachen want ze staat zo raar te kijken. Ik paas de bal over naar Harry die vlak voor haar doel staat. Hij schiet en.... Zij duikt naar de bal en haalt hem zo voor het doel weg. 'Oeh Gòd, (as in: Oeh Gòd, head and shoulders please, okee back to the story) ja, nee jongens daar word ik echt bang van. Oja, Harry kun je niet harder schieten? Ik ben je moeder niet. Ik zie de jongens aan de kant naar elkaar kijken met blikken vol ongeloof. Haha dat hadden ze niet verwacht van lieve schattige Marcia. Ik moet zeggen. Ik ook niet. Dan legt ze de bal op de grond en de leraar fluit weer. Niet te geloven. Ze rent van links naar rechts en die bal gaat precies heen waar zij wil. Voor ik het door heb loopt ze naar ons doel. En dan bedoel ik ook echt loop. Als ze wil kan ze nu gewoon doorlopen maar dat doet ze niet. Ze doet altijd het onverwachte. Ze legt de bal stil en zet haar rechtervoet erop. Dan ineens 'HEY ZAYN' Ik schrik op uit mijn gedachten. Ik let helemaal niet op het spel. Ik focus alleen maar op haar. 'Als je wil winnen zul je toch echt wat beter je best moeten doen!' Ik grinnik en ren naar haar toe. Te langzaam. Als ik bij haar ben draait ze zich snel om en schiet de bal erin. 1-0. Deze keer neem ik de bal uit. 'Harry ga diep!' schreeuw ik naar Harry zodat hij niet zo ver naar haar doel hoeft te rennen. 'Diep waarin?' Schreeuwt hij terug met een hele overdreven knipoog zodat iedereen binnen een staal van 30 meter dat wel gezien moet hebben. 'Het veld jonge!'roept de leraar voor ik wat kan zeggen.' Dan hoor ik iemand zingen. 'HET IS STIL AAN DE OVERKANT, TIS STIL AAN DE OVERKANT, TIS STIL AAN DE OVERKANT, TIS STIIIL AAN DE OOOOOVERKANT.'

Ik begin te lachen en gooi de bal het veld in. Marcia rent ineens naar voren en springt vlak voor Harry omhoog. Ze kopt de bal en hij land keurig voor haar voeten. 'HEY, Dat hoort niet!' Schreeuwt Harry en ik begin te lachen maar dat is me snel vergaan want dan voel ik de wind langs mijn hoofd en staat Marcia voor me te springen. 'Dit word nog lastiger dan ik dacht' mompel ik achter mijn hand zodat ze het niet hoort. De leraar kijkt even naar het andere veld waar een paar kleine kinderen aan het klooien zijn en dan hoor ik en gil. Marcia, die net nog zo vrolijk over het veld weer terug naar haar doel huppelde ligt nu kermend van de pijn op de grond. Ik gooi de bal over mijn schouder weer het doel in en trek een sprintje naar haar toe. Ik ga op mijn knieën naast haar zitten en ze wrijft over haar enkel. Daar is ze waarschijnlijk doorheen gegaan. Ik ga bij haar voeten zitten en pak haar zere voet. Ze trekt een moeilijk gezicht en wil opstaan maar ik zie dat ze moeite heeft. Ik roep de leraar: 'Meneer, Marcia is door haar enkel gegaan dat moet verbonden worden!' Ik help haar naar de bank terwijl de leraar naar de kleedkamer rent. Ik zie Harry met zijn handen in zijn zakken voorbij lopen alsof er niets gebeurd is. Wat een raar figuur is het ook. Dan voel ik een kleine hand op mijn schouder terwijl ik nog steeds haar voet vast heb. 'Zayn rustig maar, het doet helemaal geen pijn.' 'Je ging net heel hard door je enkel, je moet even een poosje rustig aan doen.' 'Ik ging niet door mijn enkel, er is niets aan de hand.' Dan kijk ik op en kijk in haar prachtige blauwe ogen. Ze begint te lachen en ik snap er helemaal niets meer van. 'Ik deed maar alsof zodat jullie straks niet gigantisch voor gek staan in de hele klas omdat jullie met z'n tweeën hadden verloren van 1 meisje.' Ik snap er nog steeds helemaal niets van. 'Ik vond het zielig als jullie zouden verliezen.' Dan giechelt ze een keer heel schattig en laat mijn schouder los. Er blijft een warme plek achter waar zij mij aanraakte. Dan staat ze op en loopt doodnormaal weg. Waarom doet ze nou alsof er niets aan de hand is tussen ons? Ik voel me juist mega schuldig. Ik moet het haar uitleggen maar om nou weer naar haar huis te gaan zie ik niet zitten. Haar ouders zijn vast ook niet altijd weg. Uhm... Wat ga ik doen?

De leraar roept ons allemaal bij elkaar. 'Okee jongens. Ik heb gezien dat onze nieuwe leerlinge super overweg kan met ballen. *gelach en gegrinnik overal* Ah kleuters, ik bedoel voetballen. Maargoed ik moet eerder weg voor een vergadering dus jullie zijn vrij voor vandaag. Ik zie jullie volgende week' Ik moet ook een beetje lachen en ga dan naar de kleedkamer. Harry gaat naast mijn lopen. 'Er was helemaal niets aan de hand met Marcia of wel?' Vraagt hij. Ik grinnik. Nope nothing happend.

Als ik helemaal ben aangekleed loop ik naar mijn fiets en ik weet meteen waar ik heen ga. De b-