Ron ve Peeta'nın Maceraları

1.Bölüm: İlk Macera!

Peeta evinde ekmek yoğuruyordu. Ron ve Peeta artık aynı eve taşınmışlardı ve çok büyük bir evleri vardı. Birsürü odaları vardı ama Peeta'nın en sevdiği oda ekmek oldasıydı. Burada ekmekleri yoğurup fırına verir, pişirir ve satışa sunardı. O gün de bu odada ekmek yoğururken, bu ekmekleri paylaşması gerektiğini düşündü. Hemen eline en iyi ekmeğini aldı. Bu ekmeği kesinlikle Ron'un yemesi gerekiyordu. Bu ekmek öyle özeldi ki... Size şöyle diyim:

Yıllarca insanlar ekmek yaptı. Bu işin ustaları vardı. Bu ekmek ekmek ustası Peeta tarafından yapıldı...Sıcacıktı, ısısı sonsuza kadar sıcacık kalacak... İçi tam kıvamında, kokusu harika... BU EĞĞKKK-MEEEĞK! O TAM BİR EKMEEEK!

Bu harika mütüş ötesi ekmeği herkes yemek isterdi tabi... Peeta bu ekmekten ayrılsa yaşayamazdı...

Ekmeği aldı ve üst katta noolduğu belirsiz işler yapan Rn'un yanına gtimek için yola çıktı.Ev okadar büyüktü ki, Peeta'nın Ron'a ulaşabilmesi için içinde tehlikeli şeyler olan birçok odadan geçmesi gerekiyordu... Bu odalarsa, bir ORNİTORENKGİLLERDENOLANAMAASLINDAOLMAYANYARIGARPUZÇEKİRDEĞİPARÇALAYICIYARIBİBERLİBEBEKYOKEDİCİYOKEDİCİ, bir sandalye, bir hiçbir şey, ve... dünyanın merkezine giden bir delik vardı!!!

İlk odada bir ORNİTORENKGİLLERDENOLANAMAASLINDAOLMAYANYARIGARPUZÇEKİRDEĞİPARÇALAYICIYARIBİBERLİBEBEKYOKEDİCİYOKEDİCİ vardı...

Tipi ornitorenge biraz benzeyen, ama bir o kadar da benzemeyen dikdörtgen bir yaratıktı. Bir eliye garpuz çekirdeklerini sanki çok havalı bir şey yapıyormuş gibi kırıyor, diğer elinden çıkan ateşle de bir biberli bebek yok edicisini yok ediyordu. Çünkü biberli bebeklerin yok edilmesine karşıydı. Bunların hepsini arkadan gelen ağır ama etkileyici ve havalı müziğin ritmine uyarak, yavaş ama karizmatik haraketlerle yapıyordu. Ayrıca güneş gözlüğü de vardı. Neyse ki Peeta o odadan geçerken ona dönüp bakmadı bile...

İkinci odada bir sandalye vardı. Peeta odanın sadeliğinden yakınarak kafasını duvara sürtmeye başladı. Alev çıktı ve tüm saçları yandı... Kel Peeta sandalyeyi 'Lanet olsun adamım!' diyerek artistik bir şekilde duvara vurdu ama sandalye kırılmadı. Havası acayip sönen Peeta odadan ağlayarak çıktı.

Peeta üçüncü odadan geçmekte çok zorlandı. Odanın tamamını hiçbir şey doldurmuştu ve Peeta'ya yer kalmamıştı. Peeta'nın basınçtan gözleri patladı ve beyni fışkırdı, ama yine de geçti.

Dördüncü odadan geçmek için iki yol vardı. Birinci yol, deliğin üzerinden, ikinci yol ise yanından geçiyordu.

'Tabiki üzerinden geçicem, belki ekmek düşer de yazcak bi şey çıkar. Ayrıca ben ana karakterim, ölmem. Ayrıca mal bi cesaretim var!' diye düşündü Peeta. (sonra onu gıcıklık olsun diye öldürdüm puhaha)

Peeta tam geçerken, ekmek düştü! (ne şaşırdınız ne tesadüf)

Ekmek dünyanın merkezine gitmişti.

Peeta hemen Ron'a olanları anlattı.

'Apiçiim ne diyosuun hemen harekete geçmölöyos!' dedi Ron tükürerek.

'Nereye gidiyoruz?' diye sordu Peeta.

'Dünyanın merkezine...' dedi Ron ve arkadan havalı müzük geldi. Peeta ve Ron güneş gözlüklerini taktılar ve ağır çekimde yürüdüler. Ron'un saçları rüzgardan savruluyordu ve Peeta keldi...

'İşte sonraa... Ayşennur bi gelmiş. Görmüş bunları bööle ahanda galıverivermiş. Dün eve gitmemiş öyle diolaar!' diye çığlık attı bir teyze. Yanındaki teyzeler de onaylamaz sesler çıkarıyorlardı. Peeta, Ron'a sokulup sordu.

'APi nEdEn bUrAyA gEldİk?'

'Burası dedikoducu teyzeler odası... Bu teyzeler her bi şeyi bilirler. Buraya dünyanın merkezine nasıl gideceğimizi öğrenmek için geldik. Mutlaka bir yol vardır.' diye esrarengiz bir şekilde konuştu Ron. Aynı zamanda kollarını sallıyor ve bacaklarıyla dans ediyordu.

'Öhö öhö MORUKLAAR!' diye bağırdı Peeta. Teyzelerin ona bakışını görünce tırstı ve düzeltti. 'Yani muhterem teyzelerim diyecektim verin ellinizi öpeyim.'

Sonra teker teker hepsinin elini öptü. Ron da aynı işlemi tekrar ettikten sonra teyzelerin ortasına oturdular.

'AYY OĞLUM NE KADAR BÜYÜMÜŞSÜN!' dedi Ron'un sağındaki teyze ve Ron'un yanağından makas alırken yanağını koparttı. Ron yanağını takmaya çalışırken sorudu:

'Teyze sen benim güçüklüğümü görmedin ki!'

'Oğlum o kadar televizyona çıktın bee. Senin küçüklüğün çok şekerdi bozdun kendini.' Diye kapak+thug layf yaptı teyze. Sonra Ron ağlarken Peeta ana teyzeye yöneldi.

'Teyzeciğim, bizim bir bilgiye ihtiyacımız var. Dünyanın merkezine nasıl gideriz?'

'Hmm...' dedi teyze. Bir süre sonra bir dedektif edasıyla sordu. 'Merkeze giden bildiğiniz dolmuş var mı?'

'Yok dolmuş yok!' diye atıldı Ron. 'Ama delik var!'

'E atlayın aşağı oğluum!' dedi teyze.

"Bu teyzenin lanet olasıca bi beyni var. Hadi gidelim Peeta!" dedi Ron ve artis bir şekilde yürüyerek çıktılar.

Deliğin yanına geldiklerinde, ilk kimin atlayacağına karar vermeleri gerekmedi çünkü aşağıdaki ekmeği gören Peeta, "EKMEĞİİM!" diye bağırarak kendini aşağı attı. Ron da arkasından denize atlarmış gibi burnunu kapayarak atladı.

Normalde, buharlaşırlardı. Ama onlar baş karakter. Ayrıca bu hikaye normal değil.

Aşağısı günlük güneşlikti. Ekmek bir kayanın üzerinde duruyordu. Hemen ekmeği aldılar,Peeta ona yaklaşık elli defa sarıldı, ve deliğin altına geri döndüler.

"Peki nasıl çıkacaz?" Dedi Ron.

"Ay Ron düzgün konuş!" Dedi Peeta

"Peki nasıl çıkacağız?" Diye düzeltti Ron.

"Hmm... Benim bir fikrim var. Bence, yazar bunu halleder!" Dedi Peeta. "Sadece birkaç nokta yeter!"

••••••••••

Ron ve Peeta yukarı çıktıklarında, soluk soluğaydılar.

"Bak demiştim, yazar o bölümü atlayabilir." diye övündü Peeta. Tam o sırada kel kafasına 73737373 tonluk tuğlalar düştü. Evet, yazar bunu da yapabilir. 😏

Ron ve Peeta ekmeği kurtarmışlardı. Ekmeği afiyetle yediler ve ilk maceralarını kutladılar.

Selaam! Benim diğer hikayelerime göre uzun bir bölüm oldu! Umarım beğendiniz. Bölümler giderek güzelleşir diye düşünüyorum. Lütfen, iyi veya kötü, yorumlarınızı bana yorumlar kısmından bildirin. O güzel yorumlarınızı görünce çok sevindirik oluyorum. Yazım yanlışlarım olabilir, mobilden yazıyorum. Gördüğünüz yazım yanlışlarını lütfen söyleyin ki düzeltebileyim. Sizin yorumlarınız ve beğeniniz benim için önemli ve değerli olan şey, bu yüzden lütfen yorum yapın. Çok uzun bir yazar notu oldu. Neyse, başladık bir hikayeye, gidiyoruz bilmemnereye...