The Day In The Hospital ft. Liam Payne

Hoofdstuk 12

Als ik thuis kom plof ik op de bank en barst uit in huilen. Het is zo oneerlijk. Liam omhelst me. Diegene die het niet verdiend om dood te gaan is Emma.

"Ciel, ik heb vanavond een optreden. Dus ik ben er niet vanavond." zegt hij als ik ben uitgehuild.

"Oké."

"Of moet ik hier blijven?"

"Nee, je moet gewoon gaan. Ik red me wel."

"Zeker weten?"

"Ja." Hij plaatst een kus op mijn lippen.

"Hoelaat moet je weg?" vraag ik.

"Vier uur."

"Oké. Ik bel Loes wel of ze vanavond hier komt."

"Oké." Ik pak mijn telefoon en stuur een appje naar haar.

Ik: Hey. Heb je vanavond zin om naar mij toe te komen?

Zij: Ja. Hoelaat?

Ik: Zeven uur. Ik ben in Liams huis.

Zij: Waar is dat?

Ik geef haar het adres en leg mijn telefoon weg.

"Geregeld." zeg ik.

"Mooi." Ik leg mijn hoofd op zijn schouder.

"Je bent de liefste vriendje die ik ooit heb gehad."

"Jij bent de leukste vriendin."

"Op dit moment ben ik niet leuk."

"Ook al ben je verdrietig ben je nog leuk."

"Als dit leidt naar een tongzoen doe ik er niet aan mee." Hij lacht.

"Hoe kan ik je opvrolijken?"

"Mijn zusje beter maken."

"Onmogelijk."

"Weet ik. Ik wou dat het kon." Hij loopt naar de keuken en pakt iets uit een kast. Hij gaat weer naast mij zitten.

"Vrouwen houden van chocola."

"Je bent echt een charmeur." Ik plaats een kus op zijn lippen. Hij geeft aan mij een chocoladereep. Ik maak die open en eet een stukje.

"Wil je ook?"

"Ja." Ik geef hem ook een stukje. Als we de reep hebben opgegeten gooi ik hem weg.

"Ik ben nog steeds niet vrolijk."

"Je bent erg."

"Ik hou ook van jou hoor."

"Ik ook van jou. Wat wil je doen?"

"Weet niet. Ik ben best moe."

"Dan ga je even slapen."

"Oké." Ik ga liggen en sluit mijn ogen. Eerst lukt het me niet om te slapen maar later wel.

-----

Ik word wakker. Liam zit op de bank.

"Hoe lang heb ik geslapen?"

"Twee uurtjes."

"Hoe laat is het?"

"Drie uur."

"Over een uur moet je weg."

"Weet ik." Ik ga rechtop zitten. Ik loop naar de keuken om warme chocolade melk te maken. Als de chocolademelk warm is doe ik er een dikke laag slagroom er op en ik loop weer naar de bank.

"Hier heb ik zin in." Ik neem een slok. Liam schiet in de lach.

"Mooie snor." lacht hij.

"Je lijkt wel een kleuter te lachen." Ik veeg de slagroom weg.

"Ik voel me soms ook een kleuter."

"Je bent ook nog maar tweeëntwintig."

"Weet ik." Ik drink mijn chocolademelk op.

"Maar toch hou ik van jou." zeg ik.

"Ik hou van jou." Hij plaats een kus op mijn lippen.

"Ga je met de auto?"

"Nee, ik word opgehaald door Harry."

"Oké. Ik wil misschien nog naar Emma. Ik wil nu zoveel mogelijk bij haar zijn."

"Snap ik."

"Het is zo gek dat ze er volgende week niet meer is."

"Ik ben mijn vader verloren toen ik zestien was. Het is net of er een gat in je hart zit."

"Ik wil me nog niet voorstellen hoe het is zonder haar. Ik kan niet zonder haar. Ik weet dat ik de komende periode niet leuk ben."

"Weet ik. Als deze periode voorbij is gaan we op vakantie om alles even te vergeten."

"Goed plan. Ik ga er toch een jaartje er tussen uit. En One Direction toch ook?"

"Ja. Ik baal er wel van."

"Mijn zusje is fan van One Direction en jou."

"Had ik door toen ik haar voor het eerst zag."

"Toen ze het hoorde dat One Direction ging stoppen was ze helemaal verdrietig. Ze moest zelfs huilen en ik dacht stel je niet zo aan." Hij lacht.

"Mijn twitteraccount werd vol gespamd met allemaal berichtjes. Zoals 'Waarom?' 'Hoe kan dit nou?'"

"Mijn zusje reageerde ook zo. Ik dacht het is maar een boyband die veel geld wil verdienen en stoer doen."

"Dus je dacht zo over One Direction."

"Ja maar nu niet meer. Nu heb ik respect voor jullie."

"Weet je het zeker?"

"In iedergeval voor jou." Hij plaatst een kus op mijn lippen. Liams telefoon gaat. Hij neemt op.

"Met Liam. Ja. Niet door. Oké. Doei."

"Wat gaat niet door?"

"De concert."