The Day In The Hospital ft. Liam Payne

Hoofdstuk 14

"Iemand wou mij ontvoeren." hijgt ze.

"Ontvoeren? Wie wil je nou ontvoeren?"

"Weet ik veel." Ze loopt naar binnen. Ik ga op de bank zitten. Liam gaat naar de game kamer.

"Ciel, wil je de politie bellen?"

"Hier ben je veilig. Als je wilt breng ik je vanavond wel thuis met de auto."

"Oké. Moeten we echt niet de politie bellen?"

"Als jij de politie wilt bellen moet je dat doen."

"Ik ga morgen wel naar het bureau. Maar hoe is het met je zusje?"

"Ze gaat dood."

"Zo snel al. Jullie kregen pas een paar dagen geleden te horen dat ze kanker heeft."

"Ze heeft het al een half jaar. Ze heeft nog 7 tot 9 dagen."

"Dat is nog maar heel kort."

"Ik weet het. Vandaag hebben we het nieuws te horen gekregen. Ik ben niet echt vrolijk."

"Snap ik. Gelukkig heb je Liam."

"Hij is echt super lief voor me."

"Ik weet niet hoe hij is. Maar hij lijkt mij best aardig."

"Is hij ook."

"Hoe is het met jouw vriendje?"

"Goed."

"Zijn die roddels over Roy waar of niet?"

"Ik zie hem wel steeds met meisjes flirten."

"Als ik zo'n vriendje had had ik het uitgemaakt."

"Maar hij is echt lief voor me en hij is goed in bed."

"Heb je het al met hem gedaan?!"

"Ja. Jij nog niet met Liam."

"We hebben nog maar een paar dagen verkering en je was mijn verjaardag vergeten."

"Je vierde het toch niet."

"Klopt maar je kon me toch wel feliciteren."

"Vergeten."

"Sukkel." lach ik.

"Ik was toch grotendeels bij Liam." zeg ik.

"Woon je nu bij Liam?"

"Nee. Ik logeer hier een tijdje."

"Oké. Weet je al of we bij elkaar in de klas zitten?"

"Ik ga pas volgend jaar beginnen met mijn studie."

"Waarom?"

"One Direction stopt een jaar en als ik naar school ga dan zien we elkaar alleen maar in het weekend. Dus dacht ik dan kan ik ook een jaartje stoppen."

"Vind ik wel jammer."

"Sorry."

"Het is jouw keuze." We kletsen de hele avond door. Als het elf uur is breng ik Loes naar huis.

"Doei." zeg ik in de auto.

"Doei." Ze stapt uit en ik rij weer naar huis. Ik doe mijn schoenen uit en ga zitten op de bank naast Liam.

"Het was zeker gezellig." zegt hij.

"Ja. Heb je nou de hele avond gegamed?"

"Ja."

"Gameverslaafde."

"Zo vaak game ik niet."

"Ja ja." Hij begint mij te kietelen. Ik gier het uit van het lachen.

"Zeg dat ik geen gameverslaafde ben." zegt hij.

"Je bent geen gameverslaafde." lach ik. Hij stopt met kietelen. Hij plaatst zijn lippen op mijn lippen. Hij vraagt om toestemming. Ik laat hem binnen. We vechten om de macht. Hij wint en ik laat hem zijn gang gaan. Ik haal mijn lippen van zijn lippen.

"Ik hou van jou." zeg ik.

"Ik ook van jou." Hij plaatst nog een kus op mijn lippen.

"Ik ga op bed." zeg ik.

"Ik ook." Hij gaat van me af. We lopen maar boven. Ik trek mijn pyjama aan. Ik doe mijn make uo af en poets mijn tanden. Daarna ga ik bed liggen. Liam ligt al. Ik kruip tegen hem aan.

"Trusten." zeg ik.

"Trusten." Ik sluit mijn ogen en val in slaap.

-----

Ik word wakker. Ik zie dat Liam ook wakker is. Ik lig nog steeds tegen hem aan.

"Hoe lang ben jij al wakker?"

"Net."

"Oké. Hoe laat is het?"

"Tien uur of zo."

"Ik heb geen zin om naar het ziekenhuis te gaan."

"Dan ga je niet."

"Ik heb het Emma beloofd. Ga jij vandaag nog naar Harry en Louis?"

"Nee, het gaat goed met hun. Ze zijn in levensgevaar of zo."

"Het zijn wel je vrienden."

"Dus?"

"Als Loes in het ziekenhuis was ik er ook elke dag geweest."

"Jij bent een vrouw."

"Wat maakt dat uit."

"Mannen zijn anders dan vrouwen."

"Maar het zijn wel je vrienden."

"Weet ik. Ik ga niet."

"Dan vind ik je een waardeloze vriend."

"Dan vindt je mij maar een waardeloze vriend. Ik heb gewoon geen zin." Ik stap uit bed en trek mijn kleding aan. Ik doe mijn make up en haar goed en loop naar beneden. Ik smeer een ontbijt en eet dat op. Liam is inmiddels ook beneden.

"Wat is nou de echte reden waarom je niet naar het ziekenhuis wilt."