Bugünün de geçmişini yaşayan bir adam,yıllar önce onu çoktan kaybeden bir kadın.
Bilinçaltının gizemli yanları..
Bu karmaşık olaylar zincirinde esir kalan bir polis..
Bu üçgende köşede kalan küçük hayatlar.
○○○○○○○○○○
Nefesini sıkıca tut tüm bunlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şoför anayolda ilk bulduğu kavşağa bıraktı beni. Trafik nedeniyle bu saatler iş çıkışına denk geldiği için daha fazla beklememek adına indim.
Dar ara sokaklar bana yaşadığım yeri Beyoğlu'nu hatırlattı. Ancak tek farkı Beyoğlu daha arzuluydu gece hayatına. Bir sürü farklı hikaye taşırdı gökyüzünde. Barlarında bir sürü alkollü insan,sokaklarında her telden ayrı çalan hayat kadınları. Birçok kez bu saatlerde iş çıkışında rastladığım olmuştu böylelerine. Ya para isterlerdi sizden ya da sizi.
Alkol,uyuşturucu kokan nefesleriyle birlikte ensemde hissediyordum bu sesleri. Aldırmadım. Biraz zaman geçince alışmıştım nasıl olsa.
Eğer gece yarısı tek derdiniz eve gitmekse bunu görmezden gelmeniz kolay olabilir. Ama durum farklıysa..
Sonunda Etfal'in hastalık kokan binaları dikildi karşıma. Buraya her geldiğimde bedenim kendiliğinden hasta oluyordu.
Binanın önünde tesadüfen att ekibinin başındaki adam çarptı gözüme. Birkaç arkadaşıyla toplanmış,hararetli bir şey tartışıyor gibiydiler. Şimdi iki seçenek vardı önümde ya gidip direk onun hakkında bilgi almak ya da bütün acil koridorlarında önüme çıkan sağlık danışanına sormak.
Ben ne yaptım? Tabiki de bana uygun olanı.
Adamın göremeyeceği bir köşeye iliştim, hastaneye başka bir kattan girmenin yolu olmalıydı.Onun kim olduğunu mutlaka öğrenmeliydim yoksa buradan çıkamazdım. Her şey bugün açıklığa kavuşmalıydı. Sağımda yer alan kadın hastalıkları binasına daldım. Her önüme gelene acilin nerede olduğunu sordum. Merdivenlerden sessizce yukarı çıktım. Acile açılan geniş koridordan hızla geçtim. Sonunda acile geldim,tahmin ettiğim gibi ilaç ve hastalık ve tabi biraz da idrar kaplamıştı her yeri. Genzimi yakan bu kokuyu algılamamak için nefesimi ara ara tuttum.
Gözüm köşede duran danışmana ilişti,yavaş adımlarla vardım yanına.
"Bugün Diana adında bir kadın buraya getirilmiş. Hangi odada acaba? Bunu öğrenmem mümkün mü?"
"Evet yaralı bugün 11.15 gibi giriş yapmış,siz neyi oluyorsunuz beyefendi?"
Arkadaşıyım.
"Yanında birileri var mı?" "Evet,kocası var beyefendi." "Ah peki teşekkürler."
Gerçek bir yalancıyım tamam kabul...ama yapmalıydım yoksa karşımda oturan hayattan bezmiş iki çift göz benden şüphelenirse mutlaka beni polise ihbar ederdi. Tıpkı az önceki adam gibi.
Ve tabi tıpkı polisiye filmlerindeki gibi
Ancak hayatım en küçük hızla gidiyordu,olaylara giriş anım bile bir kaplumbağa kadar yavaştı. Gaza basmaya da niyetim yoktu.
