~ Every new day is another chance to change your life. ~
POV Jace
"Jace"
Mijn naam klonk als een ego in de verte.
"Jace" herhaalde het zich.
"Jace, wordt wakker"
Met mijn hoofd schudde ik heftig 'nee', ik was moe, konden ze me niet laten slapen?
"Jace" klonk het weer gevolgd door een klap op mijn schouder.Vermoeiend open ik mijn ogen en zie dan mijn moeder boven mij hangen.
"Jace" zei ze boos. Haar blik voorspelden niets goeds. Wat? Was ze nu boos dat ik niet was komen eten?
"Jace, het is al drie uur in de middag is het geen tijd om eens eindelijk op te staan?" even keek ik haar niet begrijpend aan, maar dan drongen haar woorden tot me in. Ik had van een uur of zes tot nu geslapen.
Niet dat dat iets nieuws was, want meestal was ik voor twaalf uur weg, dus geen idee waarom ze me nu kwam lastig vallen.
"Ja" mompelde ik wat en draaiden me weer om. Nog geen minuut later hoorde ik de deur alweer dichtvallen. Ze was weggegaan. De band met mij en mijn ouders was sterk achter uit gegaan, ik was niet de model zoon die ze hoopte dat ik was. Het was nog altijd mijn leven niet dat van hun. Ik leid mijn leven zo als ik het wil!
Tegen een uur of zeven stond ik op en nam een warme douche. De warme stralen op mijn huid waren zalig. Iedere spier, iedere cel ontspannende zich automatisch.
Een handdoek sloeg ik rond mijn middel en wandelde de badkamer uit. Mijn ouders waren zelf ook niet een van de armste, ook al kon ik niet zeggen dat we het even goed hadden als Jess. Toch kwamen we niets te kort en genoot ik van de kleine extraatjes. Een eigen badkamer, een grote kamer, met het nieuwste van het nieuwste en ga zo maar door.
Een hand haalde ik even kort door mijn natte haren en bekeek dan mijn gsm.
- 5 nieuwe berichten - melden het schermpje mij. Eén van Jess en vier van Julian. Met de vraag of ik nog leefden en het wel zou halen tot bij Jess.
Ik grijnsde even en stuur dan snel terug; -Zeker, ik zal er zijn zoals altijd, rond half 10 kom ik je oppikken-
Zelf was ik de oudste van mijn vriendenkring en was ik dus ook de enige met een rijbewijs. Dat was dus het voordeel als je in het begin van het jaar geboren bent, dan geniet je van zulke extraatjes.
POV Emily
"Nee, ik ga niet mee" was het enige dat ik nog zei.
"Kom op Emily, doe niet zo flauw, dit wordt echt leuk! Je moet toch ooit buiten komen, je boeken lopen echt niet weg, geloof me" Kayla, nam mijn hand vast en keek me enthousiast aan.
Ik kon niet ontkennen dat ik ergens stiekem echt wel wou gaan, maar ik was geen feestbeest zoals haar, ik verstop me liever achter mijn boeken.
Ik keek van mijn handen naar haar, een kleine zucht rolde er van mijn lippen.
"Oke, oke jij je zin" zei ik en gooide mijn handen in de lucht als teken van verdediging.
"Yeay", zei Kayla meteen en klapte vrolijk in haar handen als een vijf jarige.
Snel stond ze op en liep naar mijn kleding kast. "Laten we eens zien wat je gaat aandoen"
"Ow,ow" protesteerde ik, "Iets gewoons en normaals, niets te chic of zo, ik ben het nog altijd he, ik ben niet Jess of dergelijke"
Simpel was mijn kleding style, opvallen deed ik absoluut niet graag. "Dit" hoorden ik plots mijn vriendin zeggen. Ze had een mooi elegant topje vast, wat dan toch niet te chic oogden.
"Samen met een simpele mooie broek en je bent klaar" zei ze een bekeek me dan. "Maar ik ga je wel nog schminken en die bril, o meid jij gaat lenzen aan doen!"
---
"Kom nou eens uit die badkamer en laat eens zien hoe je er uit ziet!" beveelde Kayla van de andere kant van de deur.
Niet slecht.
Ik moest toegeven dat, dat ik er niet al te slecht uit zag. Ik was niet groot met mijn 1 meter 68 maar ook niet klein. Echte vrouwelijke rondingen had ik niet. Ik moest me tevreden stellen met een bescheiden B-cup, terwijl mijn vriendinnen jaloers zijn op mijn gevormde heupen.
Mijn bril had ik zoals Kayla beveeld had aan de kant gelegd en plaats gemaakt voor mijn lezen. Deze deed ik ook enkel aan om te gaan sporten.
Met een klein laagje make-up ook nog eens op, was ik haast onherkenbaar.
Nou, ja.. De mensen die me goed kennen, zoals mijn familie en vrienden zouden 'nerdje Emily' zeker en vast nog herkennen, maar mensen die amper oog hebben voor mij, ja die zouden in deze nieuwe look de 'gebruikelijke' Emily niet in herkennen.
"Emily!" klonk het ongeduldig van op de gang.
Ik wandelde naar de deur en haalde de deur van het slot. Meteen vloog de deur open. "Wow!" was het enige dat mijn vriendin kon zeggen.
"Als jij straks niet met een vriendje thuis komt, dan weet ik het ook niet hoor"
---
Hoi,
Weer ee nieuw stukje, hopelijk vonden jullie het leuk :)
Vergeet zeker niet te stemmen en te reageren :)
❤Paradise
JE LEEST
Show Me Love
Romance"Laat me met rust Jace" "Emily wacht!" riep ik waarna ik haar bij haar arm vast nam. "Wat?!" zei ze geërgerd terwijl ze zich los rukte uit mijn greep. "Waarom loop je steeds weg? Van wat loop je weg?" Haar ogen werden waterig en ze had moeite om haa...