Amnesiac Princess

ONE AND ONLY LADY

Alas diyes na nang gabi ako nakabalik sa Embassy..Naghihintay ang mga Cadets sa kani-kanilang platoon..Isa sa mga pamantasan na hindi pwede magpahinga kung hindi pa nakabalik ang Commander...As long as you have your hands and your feet l,keep going..

Lumapit ako sa Platoon Commander ng Alpha Platoon..Nasa kanila ang best trained students so far...At ang kanilang Platoon Commander ay si Mica...

"Sir!" bati nila sa akin na naka salute..Nagsalute ako pabalik..

"All of you!! ATTENTION! Dismiss!!" Kanya-kanya na silang nagsialisan pati na ang mga Senior Officers ko...Pero hindi tumakas sa akin ang nakakalokong ngiti ni Jaden...

.

Nang nasigurado kong wala ng tao humiga ako sa damo...Matigas ang lupa pero sa ngayon komportable akong nakahiga dito...

.

Isang patak ng tubig ang bumagsak sa aking mukha..Ang kaninang maliwanag na langit ngayon ay madilim na...Wala na ang mga bituin at ngayoy isang maingay na tunog ang ginagawa....

.

Malakas ang ulan....Ramdam na ramdam ko ang bawat bigat ng patak nito sa aking katawan...Ngunit ang lamig ay walang epekto sa akin...Dahil sa ngayon mas masakit ang nararamdaman ko...

"3 years Vanessa, 3 years and still here I am...Waiting for you....Ako na hindi mo minahal, ako na itinuring mong kaibigan lang, ako na kinalimutan mo..."

Sabay ng pagpatak ng ulan ay ang pagbagsak ng luha ko...One thing about the rain, no one can see you are crying...

'Vanessa, ginawa ko na ang lahat Vanessa...'

Pinikit ko ang mata ko nagbabasakaling pagmulat ko magising ako sa isang masamang panaginip...

Pero kahit ilang beses ko pa kurutin ang sarili ko, o saktan ang sarili ko hinding hindi ako makakatakas sa katotohanang WALA NA NGA SIYA..

Pero wala namang masama na umasa diba?

Walang mawawala kung maghintay..

Walang mawawala kung patago ka nalang magmahal..

Yun nga lang MASASAKTAN AT MASASAKTAN ka talaga...