Kayıp Kız

"Haklı ama Suçlu"(2)

Hepsi bir arabaya sıkıştırılmışlardı hepsinin gözünde korku vardı ama bildikleri ve emin oldukları tek şey Eylül'ü onlar kaçırmamışlardı ve bu ses kaydı onlara ait değildi.

Karakola vardiklarında bir polis onları amirin odasına doğru yöneltti.İçeri girince karşılarında oturan şişman bir adam vardı.

"Bu ses kaydı neyin nesi baştan anlatın"dedi o şişman adam.Herkesin aklına tek birsey geliyordu bu kaydı montajdı.Herkes birbirine baktı ve ne yazikki yüzünde ki haklı ama suçlu ifadeyi atamıyorlardı.

Her ne kadar masum olsalardı hepsinin sakladığı bir şey vardı ve bu şeyler onları suçlu gösteriyordu.
"Tekrar söylüyorum bana herşeyi anlatın"dedi sert bir sesle.

Ada korkarak titrek bir sesle lafa girdi"Bize ait değil biz hiç böyle şeyler söylemeyiz".Amir inanmışa benzemiyordu."Peki madem öyle ama bunun için bir kanıtınız varmı?"

Melisa sinirli bir halde sert bir şekilde cevap verdi"Peki sizin? Sizin bunun bizim olduğuna kanıtlayacak bir kanıt var mı?"."Ses sizin sesiniz ayrıca kayboldukan bir gün önce bulunması bir de toprağın altında bulunması tesadüf mü sizce?"

"Ne yani biz mi kaçırdık Eylül'ü?"dedi Mert."Tam olarak öyle değil bana kalırsa siz bu işi birine yaptırdınız ve polisler o kişiyi aramaya başlayınca o ses kaydını gömdünüz"

"Ya siz nasıl böyle
düşünebiliyorsunu..."diye sert bir şekilde konuştu melisa."Neyse fazla uzatmaya gerek yok bu geceyi nezarethane de geçirin yarın mahkeme de anlatırsınız artık"dedi
amir.

1 gün sonra
Sabah'ın ilk ışıkları ile polisler içeri girdi."Hadi arkadaşlar mahkemeye!"dedi bir tane polis baya kalın bir sesi vardı.

Herkes kalktiktan sonra dışarı çıkıp arabaya bindirdiler.İlk söze başlayan Ada oldu."Ailelerimiz kim bilir nasıl meraklanmıştır"dedi stresli bir halde."Evet ama dün haber verdik zaten bugün kesin mahkemeye gelirler"dedi Mert korkusunu belli etmemeye çalışarak.

"Noldu melisa çok suskunsun"dedi Ada.Melisa'nın gözleri birden faltaşı gibi açıldı"Arkadaslar sanırım buldun bu ses kaydı hani oyun oynarken Eylül bizle dalga geçti diye ona şaka yaparken olan ses kaydı" dedi Melisa.

"Evet! şimdi hatırlardım oley be kurtulduk!"dedi Ada Sevinç içinde."Malesef,elimizde kanıt yokki"dedi Mert Üzgün bir halde.

Mahkeme girişinde herkes ailesini gördü ve onlara koşarak gitmek istediler ama elleri kelepceliydi.
Hakimin içeri girmesiyle herkes ayağı kalktı.Hakim önce dosyaları inceledi ve birkaç soru sordu.Sorulara verilen cevaplar farklı cümlelerle aynı şeyi anlatıyordu.Melisa şaka yaptıklarını anlattı.Ama her zaman ki gibi ellerinde kanıt yoktu.

"Keşke şu kapı açılsa ve içeri Eylül girip herseyi anlatsa"dedi melisa fısıldayarak.

"Bu üç gencin tutuklanmasına karar..."hakim tam sözünü bitirecekti ki o sırada kapı açıldı.

Kapı açıldı ve içeri o günkü şişman amir girdi.Hakimin yanına gifip kulağına bişeyler fisildadi ve elinde bir ses kayıt cihazı daha vardı.Hakim ses kaydını dinledi.

Ses kaydı:
Eylül:ya tamam bu kadar oyun yeter şaka yaptığınızı biliyorum

Mert:ahahah nasıl da inandın ama

Eylül:saçmalama ya inansam şu anda burda olmazdım

Melisa:ya kızım biz burda 4 arkadaşız sana zarar vermeyi nasıl düşünebiliriz

Ses kaydını duyunca herkes çok şaşırmıştı ve şimdiki önemli şey hakimin kararıydı.

"Evet son saniye aldığımız ses kaydı ile üç genc masum görülmüş ve serbesttirler"dedi hakim.Hepsinin yüzünde karmakarışık bir duygu vardı ama sevinmek daha ağır basıyordu.

Mahkemeden çıktıktan sonra ailelerine sarıldıktan sonra tam herkes arabalarını binerken amir araya girdi."Çocuklar durun!"Herkes birbirine baktı ve amir'in yanına gittiler.

"Bir teşekkürü hak ediyorum herhalde"dedi gülümseyerek."sen bişi yapmadın ki sadece ses kaydını buldun"dedi Melisa sinirli bir halde."Sen ne atarlı çıktın"dedi amir alaycı bir şekilde.

"Şimdi beni iyi dinleyin bu ses kaydı gerçek değil yani şöyle anlatım siz arada konuşurken bir tane polis arkadaşım duymuş ve bana haber verdi ve bende size inanıp eski ses kayıtlarından montaj yaptım"dedi amir.Herkes inanılmaz şaşırmıştı ki ağzını açan bir tek Ada oldu "Eylül'un sesini nerden buldun o çok gerçekciydi".

"Ya boşverin nasıl bulduğunu ama bu sefer teşekkürü hak ettin"dedi Mert gülerek.

.....................................................................

"Sizce dediği doğru mu amirin?"dedi Ada.Herkesin kafası karışmıştı.Ve
birden Mert bir yere dikkatlice bakmaya başladı sonra"Eylül!"diye bağırdı.Orada siyah saçlı orta boylarda tam da Eylül gibi biri duruyordu.

Mert yerinden kalkıp hemen yanına gitti ve kolundan tutup kendine çevirdi"Eylül sen nerede..."derken o kişinin Eylül olmadığını ve birine benzettigini fark etti.

"Ben sizi biliyorum"dedi Eylül'e benziyen kız."Adım Elif"dedi.Melisa lafa girdi"sen bizi nereden biliyorsun?"diye sordu."Eylül bana
sizin resimlerinizi göstermişti"dedi Elif.

"Sen Eylül'ü tanıyor musun?"dedi Ada şaşırmış bir şekilde."Evet malesef tanıyorum"dedi Elif yüzünü asarak."Neden malesef ki ne saçmalıyorsun!"dedi Melisa sinirli bir şekilde.

"Evet malesef çünkü arkasından nu kadar üzülmek kötü bir şey,en azından tanımasaydım bu kadar uzulmezdim"dedi Elif.Mert araya girdi"onun öldüğü ne maglum belki tekrar gelicek"."Saçmalamayın 8 yaşında kayboldu ve 6 yıl sonra çıkıp gelicek öyle mi?Hiç sanmam" dedi Elif .

"Ben bu kız daha fazla katlanamicam ben gidiyorum!"dedi ve sinirli bir halde kafeden çıktı ve tabi Ada da peşinden gitti tam Mert'de çıkıyordu ki Elif durdurdu.

"Mert bu aksam Eylül'ün evinin önündeki sahile gel sana Eylül ile ilgili bir şey söyliyicem"dedi Elif.Mert önce biraz düşündü ve "bir işim olmazsa gelirim"dedi.

......................................................................

"Gidecek misin?"dedi Ada."Evet gitmeliyim çünkü belki önemli bir şeydir ve işimize yarayabilir"dedi her ne kadar gitmek istemesede.

"Dikkatli ol yine de bak istersen bizde gelelim"dedi Melisa."yok ben kendi başımın çaresine bakarım"

Mert kapıdan çıkınca zaten Eylül'un evinin önüne gelince takip edilmediğini emin olmak için etrafa baktı.Zaten Eylül'un ailesi çok kötü durumdaydı.Buralardan uzaklaşmak için yurt dışına çıkmışlardı.

Mert sahile geldiğinde Elif oturuyordu Mert te gidip yanına oturdu.İlk sessizliği bozan Mert oldu."Beni buraya neden çağırdın?" Elif önce bir etrafına baktı ve Mert'e döndü "Eylül'ü seviyorsun dimi?".Mert birden dondu kaldı bunu bilen hiç kimse yoktu."S-Sen nereden öğrendin?"dedi Mert.

"Eylül söyledi dediğim gibi Eylül bana herseyi anlatırdı"dedi Elif.Mert hala şaşkınlığını atlatamamıştı.Çünkü Eylul bile bilmiyordu nasıl öğrenmişti acaba."Neyse geç oldu ben kaçtım"dedi Elif ve kalkıp gitti.

Mert'de kalktı ve eve doğru ilerlerken birsey fark etti Eylül'ün odasının ışığı yanıyordu ve içeride bir gölge vardı...