BAY MÜKEMMEL

#4

Günler günleri kovalamaya devam ediyordu. Hayal yine her sabah erkenden kahvaltiyı hazırlayıp okula çıkıyor, akşam gelince temizlik ve yemeği halledip uyuyordu. Hıc arkadaşı yok gibiydi sanki. Annesinden sonra kimseye guvenemedi belkide. Alışamamıştı bu büyük duygusuz eve. Babasının dönmesini bekledi. Saat 02.00 . 02.30 . 03.27 derken döndü babası. Konuşmak istediğini soyledi hayal.

-baba biraz konuşabilirmiyiz?

+ne hakkında?

-Alışamıyorum buraya . İnsanlara eve. Başka bi eve taşınsak baba?

Babası memnun gibiydi evinden. Ne ararsa vardı. Konfor rahatlık havuz. Ve akla ne gelirse. Bak dedi hayale, bunların hepsini ben yaptım. Guruluydu. Göğsünü gere gere konuşuyordu.

+Beğenmedin mi yoksa?

-Baba bunlar 2 insan için çok fazla, evin içinde kayboluyorum. En azından daha kücük bi ev. Daha farklı bi okul. Fenamı olur ?

+Ben işim gereği burdayım. Herseyin en harikasını aldım sana daha ne istiyorsun. Sende çalıs bana harika bir karne getir. Harika dostlar edin. Evi harika görmek istiyorum.

- Ne senin bu harikaya duskunun. Çok harika bi temizlik istiyorsan hizmetçi , Çok harika bi yemek istiyorsan aşçı tut. Ben bunları yaşamak zorunda değilim ve ben mükkemel olmadığım icin ölmicem.

Ve bunları dedikten sonra çıktı hayal evden. Sahil kenarına geldi. Kimse yoktu yanında. Babası herzamanki gibiydi değismemişti