Complicated (fanfiction with one direction)

Κεφάλαιο 3

Μετά από πολλή ώρα βρίσκω τον εαυτό μου ξύπνιο. Οι σκέψεις μου αρνούνται να σταματήσουν. Χιλιάδες ερωτήματα γεμίζουν το ακατάστατο μυαλό μου...

Το σκοτάδι έχει γεμίσει το σκουρόχρωμο δωμάτιο κάνοντας με να τρέμω κάτω από την ζεστή κουβέρτα. Ένας έντονος θόρυβος ακούγεται λίγα μέτρα μακριά μου κάνοντάς με να αναπηδήσω. Η ανάσα μου γίνεται πιο γρήγορη.

Είμαι σίγουρη οτι απλα ενα αντικείμενο έπεσε κάτω. Μα πως έπεσε; Δεν υπάρχει κανένα ανοιχτό παράθυρο στον χώρο. Δεν είναι επιστημονικά δυνατό.

Για λίγη ώρα επικρατεί ησυχία στον χώρο. Αρχίζω να ηρεμώ τον εαυτό μου σταθεροποιώντας την ανάσα μου. Ένας ακόμα ήχος ακούγεται από πίσω μου. Ο Michael Jackson είναι έτοιμος να πέσει στο πάτωμα και προς στιγμής χαίρομαι που είναι κάτι τόσο απλό.

Βρίσκω χρόνο για να παρατηρήσω την αφίσα. Η αλήθεια είναι ότι με τρομάζει.

Κοιτώντας το χαμόγελό του νοιώθω ότι το χαμόγελό του γυρνά σε μια σατανική έκφραση . Μετακινώ τον εαυτό μου προς τα πίσω προσπαθώντας να συγκρατήσω τον εαυτό μου. Θέλω να τρέξω προς την μεριά του Zain αλλά αυτό δείχνει αδυναμία.

Προχορώντας προς τα μάτια του Michael νοιώθω να με κοιτά πιο έντονα, λέγοντας μου ότι έκανα λάθος, ότι έπρεπε να είχα τελειώσει αυτό που άρχισα μέχρι που λου κλίνει το μάτι. Αυτό είναι αρκετά φρικιαστικό. Αυτή την φορά το ουρλιαχτό δεν μπορεί να συγκρατηθεί και τρέχω πανικόβλητη προς την μεριά του δωματίου του Zain. Φοβάμαι.

Χτυπάω την πόρτα πέρνοντας ένα βραχνό ναι σαν απάντηση.

Ανοίγω την πόρτα με χέρια να τρέμουν.

"Zain ο Michael μου έκλεισε το μάτι." η φωνή μου τρέμει όπως όλο το σώμα μου.

Ο Zain ανοίγει το φως από πίσω του τρύβοντας τα μάτια του. Νοιώθω ένοχη.

"Τι έκανε;" μου λέει κάνοντας μου νεύμα να κάτσω δίπλα του.

"Μου έκλεισε το μάτι." Κάθομαι δίπλα του με το μυαλό μου να τρέχει στην εικόνα του Michael Jackson.

Ένα αυτάρεσκο γέλιο βγαίνει από τον λαιμό του Zain και εγώ κατσουφιάζω . Είναι παιδιάστικο το ξέρω αλλά στα αλήθεια έγινε επιβεβαιώνω στον εαυτό μου.

"Σοβαρά πόσο χρονών είσαι; Πέντε;" μου λεει ο Zain γελώντας.

"Ειμαι 17 και δεν φταίω εγώ που ο Michael είναι σατανικός!" λέω με έναν γκρινιάρικο τόνο. Εντάξει αυτό είναι αρκετά ανώριμο.

"Σίγουρα δεν είσαι 5;" με ρωτάει με έναν σοβαρό τόνο αλλά στο τέλος δεν κρατιέται και γελά.

Χωρίς να το καταλάβω ο Zain με έχει ρίξει στο κρεβάτι και με γαργαλά. Τον βαράω για να φύγει από πάνω μου αλλά αυτό δεν φαίνεται να βοηθά.

"Zain άσε με." λέω μέσα από τα γέλια μου.

Τον βαράω με το μαξιλάρι που υπάρχει δίπλα μου μέχρι που επιτέλους σταματά. Το σώμα του είναι στηριγμένο πάνω μου ενώ το πρόσωπο του βρίσκεται λίγα εκατοστά μακριά μου. Η έλλειψη της μπλούζας του κάνει την κατάσταση ακόμα πιο περίεργη.

Βρίσκω τον εαυτό μου να κοιτά τα ονειροπόλα μάτια του για αρκετή ώρα για να είμαι ακριβής δεν ξέρω πόση... Αυτός κοιτά επίμονα τα δικά μου καστανοπράσινα μέχρι που τα μάτια του μετακινούνται στα χείλια μου. Κάνω το ίδιο κοιτώντας τα δικά του. Είναι λάθος που θέλω να τον φιλήσω; Το πρόσωπό του πλησιάζει το δικό μου μέχρι που τα χείλια μας αγγίζονται αμυδρά. Τινάζομαι πίσω γυρνώντας στην πραγματικότητα...

Δεν το πιστεύω ότι πήγε να συμβεί κάτι τέτοιο μετά από όλα αυτά τα τελευταία γεγονότα των τελευταίων ορών το μυαλό μου μπερδεύεται όλο και πιο πολύ.

Ο Zain με κοιτα αλλα εγώ τον αποφεύγω βλέμμα του.

"Καλύτερα να πάω μέσα." διλιάζω.

"Μέσα είναι ο Michael το ξέχασες;" λέει γελώντας. Είναι τόσο χαλαρός. Δεν ξερω πως το κάνει αυτό.

Έχει δίκιο. Προτειμώ να μείνω μαζί του όσο άβολο και αν μπορεί να είναι.

"Έχεις δίκιο" μετακινώ τον εαυτό μου καθώς λέω αυτά τα λόγια.

Πλέον κάθομαι νευρικά προς την άλλη μεριά του κρεβατιού. Ο Zain έχει ξαπλώσει στην αντίθετη κατεύθυνσηκαι φαίνεται αρκετά άνετα. Εγώ παίζω νευρικά με τους αντίχειρες μου κοιτώντας έντονα την γάζα.

"Γιατι δεν ξαπλώνεις;" λέει κλείνοντας το φως.

Τον υπακούω και ξαπλώνω πίσω μαζεύοντας τον εαυτό μου και γυρνώντας την πλάτη μου στον Zain.

"Καληνύχτα." νομίζω ότι κοιμήθηκε αλλα τελικά έκανα λάθος όταν ξαφνικά η καυτή ανάσα του Zain χτυπάει στον λαιμό μου. Ανατριχιάζω αλλά προσπαθώ να μην το παραδεχτώ στον εαυτό μου.

"Σε πειράζει;" λέει τυλίγοντας το χέρι του στην μέση μου.

"Όχι." η απάντηση μου είναι μονολεκτική καθώς ακούω το ροχαλητό του Zain. Γελάω και προσπαθώ να μιμηθω το παράδειγμά του.

*by cupcake*