Complicated (fanfiction with one direction)

Κεφάλαιο 7

Τι κερδίζεις όταν κάτι είναι χαμένο; Όταν έχεις χάσει ένα παιχνίδι δεν υπάρχει δεύτερος γύρος πρέπει να ξεκινήσεις από την αρχή. Όταν ένα αεροπλάνο ξεκινά για τον προορισμό του δεν γυρίζει πίσω. Δεν έχει αρκετά καύσιμα για κάτι τέτοιο.
Ίσως να μην έχω άλλα καύσιμα, ίσως να έχασα τον πρώτο γύρο. Γιατί προσπαθώ; Προσπαθώ να κερδίσω έναν γύρο που ήδη έχασα. Ένα παιχνίδι που δεν έχει άλλες ζωές.
Τις έχασα όλες προσπαθώντας να γίνω αυτή που ήθελα να γίνω. Να γίνω αυτή που αυτός ήθελε να είμαι. Έχασα αυτό είναι έχασα. Φοβάμαι. Το παιχνίδι τελείωσε το πορτοκαλί πιόνι νίκησε το δικό μου μπλε πιόνι. Έπεσα ενώ το πορτοκαλί πιόνι πανηγύριζε με το κόκκινο στον τερματισμό.

Σύννεφα στον ουρανό επισκεάζουν περισσότερο τις σκέψεις μου. Άραγε αυτά τα σύννεφα πονάνε όταν αρχίζει να βρέχει; Άραγε οι αστραπές τα χτυπάνε;

Όχι είναι απλά σύννεφα. Άψυχα δεν νοιώθουν. Δεν πονούν..

Μια κιμωλία είναι πεταμένη στον δρόμο. Όποιος δει τι έγραψα θα νομίζει ότι είμαι ψυχάκιας ότι κάτι τρέχει μαζί μου. Δεν με νοιάζει. Ένα σκισμένο χαρτί δίπλα στα λόγια μου. Θυμάμαι να πετάξω το χαρτί. Θέλω να το πετάξω.

Που πάω; Τα πόδια μου δεν ξέρουν που να πάνε. Τα πάντα είναι περίπλοκα. Ξέρεις γιατί; Γιατί εσύ τα έκανες τόσο περίπλοκα. Δεν θέλω να γυρίσω στο σπίτι μου. Δεν έχω φίλους για να πάω σε αυτούς. Δεν μου έμεινε κάποιος.

Η Emily; Η Emily. Ξέρω ότι δεν εννοούσα αυτά που είπα. Μίλαγε το άγχος και ο πόνος, δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω το λάθος μου. Μου άξιζαν όλα όσα μου απάντησε. Δεν ξέρω γιατί μίλησα έτσι στον μόνο άνθρωπο που δεν έφυγε μακριά. Ζήλια. Ζηλεύω πόσο κοινωνική και πόσο αγαπητή είναι. Ότι δεν φοβάται, ότι δεν κλαίει. Θα ήθελα να μπορώ να είμαι δυνατή σαν και εκείνη. Κοινωνική.
Κοινωνία. Δεν μπορώ να ορίσω την λέξη...

Ίσως να έχω έναν φίλο. Ποιον κοροϊδεύω; Δεν θα θέλει να δει εμένα. Θα βρίσκεται με την Emily. Ευτυχισμένοι.
Ευτυχισμένος δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι κάποιος χαρούμενος.
Δεν θα με θέλει εκεί. Τι έχω να χάσω;

Χαμένο. Περπατώ προς την μεριά του σπιτιού του. Δεν με νοιάζει άμα θα με διώξει, άμα θα με βρίσει που μίλησα έτσι στην Emily.Ανοίγω την πόρτα του χωρίς κάποια προειδοποίηση. Κανείς δεν βρίσκεται στο σαλόνι.
Μπορώ να ακούσω κλάματα.
Κάποιον να φωνάζει.

Να πονάει.

Η μορφή που φώναζε πλησιάζει την πόρτα με ένα βλέμμα απογοήτευσης. Διακρίνω τα δάκριά της. Ίσως να πονά. Όλοι πονούν.
Δεν θα την ρωτήσω. Δεν θέλω να την σπάσω. Δεν μου μιλά απλά φεύγει. Φεύγει χτυπώντας τα παπούτσια της στο δρόμο. Δεν κοιτά πίσω.