Complicated (fanfiction with one direction)

Κεφάλαιο 11

Το μπουκάλι σταματά δείχνοντας τον Michael και την Jade. Μια ανάσα ανακούφισης μου ξεφεύγει ενώ ο Louis μου λέει να χαλαρώσω.

Σηκώνονται πλησιάζοντας ο ένας κοντά στον άλλον. Δεν νοιώθουν άβολα; Δεν ξέρω κανέναν καλά. Ο Michael είναι φίλος του Louis ενώ η Jade φίλη της Perrie. Το φιλί τους τελειώνει ενώ ο Michael της κλείνει το μάτι. Ίσως αυτό να συνεχιστεί πέρα από το παιχνίδι. Το μπουκάλι γυρνά για άλλη μια φορά. Μπουκάλι μπύρας, ένοχο για τόσες καταστροφές.

Να και μια ακόμη.

Αυτή την φορά αλλάζει κατεύθηνση πετυχενοντας την Emily και τον Niall. Κανείς δεν φαίνεται χαρούμενος για αυτό. Ο Louis βήχει νευρικά και ο Liam σηκώνει τα μανίκια του. Ο Liam δεν την ξέχασε. Ποτέ δεν θα το έκανε.

Πλησιάζουν κοντά χωρίς να είναι προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο. Κοιτούν νευρικά χωρίς ίχνος δυνατής επιθυμίας. Τα χείλη τους πλησιάζουν μέχρι που τελικά κάθονταιστις θέσεις τους. Οι ενοχές τους περιτρυγυρίζουν. Δεν το ήθελαν αυτό.

Γυρνά.

Γυρνά.

Σταματά να γυρνάς. Φαίνεται να με ακούει σταματώντας μπροστά στον Zayn. Σηκώνω τα μάτια μου από το πάτωμα. Δεν θέλω να το κάνω.

Ο Louis με σπρώχνει προς το μέρος του Zayn. Η καρδιά μου θα βγει εξω απο το σώμα μου. Θα πέσει στα χέρια του πανέμορφου δολοφώνου.

Τα πράσινα μάτια του με καίνε καθώς προχωρώ προς τον Zayn. Είμαι κοντά του και αυτός τόσο κοντά. Δεν μου αρέσει ο τρόπος που νοιώθω. Είναι όμορφος. Τόσο όμορφος μα όχι αυτό που συνίθιζα να έχω.

Τα χείλη του ακουμπουν τα δικά μου. Δεν μπορώ να το απολαύσω και δεν σκοπεύω να το κάνω. Δεν έχω βρεθεί τόσο κοντά με τον Zayn. Ήταν απλά μια μορφή που δεν πρόσεξα. Μερικές πεταλούδες κάνουν γύρω στο στομάχι μου.

Το φιλί τελειώνει γρήγορα. Τα μάγουλά μου σίγουρα θα έχουν αποκτήσει εκείνη την κόκκινη απόχρωση. Σκύβω για να μην προσέξει κανείς πόσο ευάλωτη μπορώ να γίνω.

Ο Harry φαίνεται να το προσέχει. Δεν προσπάθησα να το κρύψω από κάποιον που νόμιζα οτι με ήξερε.Μα αυτός που νομίζες οτι σε ήξερε τελικα είναι ο πιο αγνώστος.Καθόμαι πίσω στην θέση ενω το μπούκαλι ξαναγύρνα με όρμη και τρέλα,ψάχνοντας να βρει τα θήματα του.

Σταματά.Σταματα.

Η ξανθία κοπέλα τον πλησιάζει.Τον φτάνει εκεινός βαζεί το μεγαλό μαλακό του χέρι στο μαγούλο της.Πλησιαζούν μεχρί που τα χείλη του ακουμπούν τα δικά της. Όχι αυτό που νιώθω δεν είναι πόνος είναι κατί αλλό που σε τρύπαει σαν μαχαίρι στο πιο αδύνατο εγώ σου.Δεν είναι ενα παιχνίδι για τον Harry.Δείχνει να το απολαμβάνει.Λεπτά,ώρες πέρνουν μεχρί να τελειώσει.Ο πόνος και η εικόνα μένουν έκει.Γιατί να νοιαστεί;Η Paige είναι το ιδανικό.Η αλήθηνη τέλεια κοπέλα.

Ο Louis με κοιταεί.Δεν φαινέτε να καταλαβένει τι στο καλό τρέχει με έμενα.Πέριμενε να τον αφήσω στο παρελθόν οπώς θα έκανε ο καθένας.Σηκώνομαι απο εκεί προσπαθόντας να μην γίνω αισθήτη.Κοπανώ την πόρτα πίσω, δεν κάνει τα πράγματα καλύτερα.Άφηνω τα δακρύα να πέσουν.Θα μένω εκεί θα μένω σε αυτόν δεν με θέλει εκεί.Εχεί περάσει καιρός δεν εχεί αλλάξει τα πραγματά για εμένα.Ποναεί όσο πόναγε, οσο μπορείς να ορίσεις τον πόνο.Ο θορυβός των αναπνοων μου καλύπτει την ησυχία μετατρεπόντας την σε μια βαρία φασαρία.

Ένα χέρι με τραβα πισώ,γυρνώ,γυρνώ για να αντικρισώ τα σμαραγδί του μάτια.Τα δακρύα ακόμα περισσοτερά.Μισώ να με βλεπεί να κλαιώ.Μίσω αυτόν.

Τον χτυπώ σπρωχντόντας πίσω μεχρί να νιώσω αδεία.Δεν πέφτει πίσω,με συγκρατεί χωρίς την αδεία μου.Γιατί δεν ποναει; Θέλω να πονέσει.

"Σταμάτα,έλα πίσω"τα ματιά του με κοιτουν με κάθε ιχνός συναισθήματος.

Με αγκαλίαζει ενώ τα χερία μου ακομά χτυπούν το γυμνασμένο του στήθος.Μου λειπει αυτή η αγκαλιά,μπορούσα να πω τα παντά. Να φωνάξω.

Δεν έκανα τίποτα. Εμείνα.

Μενώ σε οτι παλίο θέλω. Σε εκεινή το λαθός που φανήκε τοσο σωστό.

Καποιά μερά θα φοβάμαι,θα γίνω καποία άλλη. Οχι σήμερα. Σήμερα,ελπίζω.

Μεχρί εκεινά τα χέρια να είναι γύρω μου μέχρι να τα σβήσει ο χρόνος

Άντιο χρόνε..κάνε τα παντά περιπλοκά.