"λοιπόν, τα λέμε! " του είπε ο Στράτος και ξεκίνησε να περπατάει τραβωντας με... "έπρεπε να μείνουμε μαζί του...Νιώθω χάλια για εκείνον..." του είπα "έλα μωρέ, θα βρει φίλους... Έλα τώρα να πούμε για το καλοκαίρι μας..." μου είπε, πωωωω είχα ξεχάσει όλο αυτό με το καλοκαίρι... "νομίζω ότι βαριέμαι να πάω κάπου..." του είπα και έκρυψα το πρόσωπο μου με τις παλάμες μου, σταμάτησε απότομα μπροστά μου και έπιασε τα χέρια μου "ναι...ξέρει έτσι κι αλλιώς μαζί θα έχουμε πέντε μέρες... " μου είπε
"τι?τι πέντε μέρες ?" τον ρώτησα...
"συγνώμη... Δεν ήταν επιλογή μου, ο πατέρας μου θέλει να μείνω μαζί του όλο το καλοκαίρι στο Λονδίνο για να μάθω την δουλειά... " Προσπάθησε να μου εξηγήσει "μα γιατί?αφού μετά από τρεια χρόνια θα τελειώσεις..."
"το ξέρω, όμως ξερς πως είναι ο γέρος μου... Μου είπε θα πάω τώρα και μετά μπορώ να σπιυδασω ότι θέλω κι όταν θα πεθάνει θα είναι ήσυχος ότι ξέρω από την δουλειά..."
"και τι... ?μόνο πέντε μέρες ?"
"πέντε μέρες...συγνώμη.. " μου είπε και μου άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου "πφ...καλά. " είπα μουτρωμενη, ήξερα ότι είχαμε μόνο πέντε μέρες για να περάσουμε καλά και μετά τρεις μήνες δεν θα τον έβλεπα, δεν ξέρω αν θα δουλέψει η σχέση εξαποστασεως, θα είναι δύσκολο.... Δεν θα το σκεφτώ τώρα, πρέπει να περάσουμε καλά! Ήταν το μόνο που σκεφτόμουν...
"ωραία και τι θα κάνουμε?" τον ρώτησα "ε...δεν ξέρω... Θα βρούμε να πάμε κάπου... "
"και τι θα πεις στον πατέρα σου ?ότι θα πας με την βοηθω σου διακοπές?" τον ρώτησα "εγώ ξέρεις ότι πάω τώρα και του λέω ότι τα έχουμε..."
"ναι το ξέρω αλλά εγώ δεν θέλω..!" του τόνισα...
"ωραία, θα πούμε ότι εγώ πάω αλλού με φίλους και εσύ αλλού με φίλες..."
"ωραία! " είπα και χαμογέλασα, κάθισα κανονικά στο αυτοκίνητο και έβαλα λίγη μουσική...
"Αχ...μαρεσει αυτό!"(τραγούδι στην αρχή)του είπα τσιριχτα "αυτό?" με ρώτησε λες και του είπα ότι είμαι ούφο...
"ναι...γτ ?είναι ρομαντικό! " του είπα
"καλά...νταξ ας κοιμηθουμε μέχρι το σπίτι! " μου είπε και σταμάτησε στο φανάρι...
