Γύρισα την πλάτη μου και γύρισα στο σπιτάκι, μάζεψα μερικά τελευταία πράγματα,χαιρετησα την Μάρθα και περίμενα να έρθει η ώρα για να ξεκινήσουμε...αχ...ελπίζω να μην άλλαξε κάτι...πφ..είμαι ηλιθια, έπρεπε να του πω και εγώ ότι τον αγαπάω...
' σε πεντε να είσαι έξω..' μου έστειλε μνμ, μάλλον έχει νευριασει...
Αλλά μπορεί και όχι, δλδ... εννοω ότι αυτό θα έγραφε και αν δεν είχε γίνει αυτό... Δεν θα μου έστελνε και κάτι άλλο...θα μου έστελνε ?γουρλωσα τα μάτια μου και σχεδόν έφαγα το κινητό μου..
Δαγκωσα τα χείλη μου σαν υστερικο και πήγαινα πέρα δώθε...
Σταμάτησα και κοίταξα το κινητό μου, πέρασαν δύο λεπτά... Φευγωω!
Πήρα την βαλίτσα και βγήκα έξω, την εσυρα μέχρι το γκαζόν "θες βοήθεια?" και τσουπ ο Γιώργος φυτρωσε πίσω από τα πευκακια..
"όχι...όχι..καλά είμαι! " συνέχισα να περπατάω πιο γρήγορα με την βαλίτσα, σκονταψα αλλά ευτυχώς δεν έπεσα, δεν νομίζω να με πρόσεξε όταν σκονταψα γιατί σίγουρα θα μου έλεγε κάτι ή θα γέλαγε... Ανεβωκατεβασα το κεφάλι μου και σκέφτηκα ότι αν ήμουν στην θέση του θα γελουσα σαν φώκια μέχρι αύριο και θα έλεγα επειδή δεν το έβγαλα βίντεο... Είμαι λίγο κακία.. ?
Πήγα έξω από την πόρτα και ο Στρατός είχε ήδη φέρει το τζιπ και είχε ανοίξει το πορτ παγκαζ...
Πήρα την βαλίτσα στα χέρια και την σήκωσα, καλά δεν
την σήκωσα, αλλάαα... Προσπάθησα!
"άσε τοχω.." ο Στράτος την σήκωσε και την έβαλε στο πορτ παγκαζ "έτοιμοι?" Ο Γιώργος ξεφυτρωσε αυτήν την φορά από το σπίτι...
"ναι πάμε!" είπε ο Στράτος, άνοιξε την πόρτα και μπήκε στο τζιπ, τον ακολούθησα με γρήγορες κινήσεις...
[...]
Ο Γιώργος μπήκε μέσα στο τζιπ, έκανε μια ώρα να βολευτεί και αφού φόρεσε γυαλιά ηλίου ξεκίνησε...
"και οι δύο αεροδρόμιο... Ε?"
Μας ρώτησε και μας κοίταξε από τον καθρέφτη "ναι.." απάντησε κοφτα ο Στράτος...
"που πάτε?" μας ρώτησε και έβγαλε φλας για να βγει στο κέντρο "σε διαφορετικά μεροι! " πετάχτηκα, ακουμπισα το χέρι μου στην άκρη και άνοιξα λίγο το παράθυρο, εδώ μέσα ο αέρας είναι αποπνικτικος..
"Και...πότε γυρνατε ?" συνέχισε τις ερωτήσεις του "μην ανησυχείς θα γυρίσουμε μαζί για να έρθεις μια φορά..." του είπε ο Στράτος και κοίταξε έξω...
ΜΗΝ ΜΙΛΑΣΣΣΣ! Μουρθε να τσιριξω αλλά κρατήθηκα στο πάω διακοπές επίπεδο...
Ο Γιώργος δεν μίλησε για την υπόλοιπη διαδρομή.. Δεν έβγαλε ούτε ανάσα... Αχ... Ησυχία...
Σταμάτησε στο πάρκινγκ αναμονής, ο Στράτος και εγώ βγήκαμε, ο Γιώργος άνοιξε το πορτ παγκαζ, ο Στράτος πήρε την βαλίτσα του και έκανε ένα βήμα πίσω, πήγα να πάρω την βαλίτσα μου αλλά ο Γιώργος με σταμάτησε "επέτρεψε μου.." μου είπε και έκανε υποκληση..
Πήρε την βαλίτσα και μου την έδωσε "ευχαριστώ.. " πήγα να φύγω και άγγιξε το χέρι μου "ελπίζω να γυρίσεις γρήγορα.. " μου είπε και μου έκλεισε το μάτι, ο Στράτος έπιασε το χέρι του και τον εσπρωξε πίσω "αυτή θα γυρίσει...εσύ θα είσαι εδώ?"
Ο Στράτος έπιασε το χέρι μου και με εσυρε πίσω του, μπήκαμε στο αεροδρόμιο και δεν με κοίταξε καν, σταμάτησα απότομα και τραβήχτηκα "πας καλά?θα τα κατάλαβε όλα τώρα..." του είπα και κλαψουρισα "δεν με νοιάζει...ας τα κατάλαβε, κανείς δεν σαγγιζει... Μόνο εγώ!" μου πέταξε στην μούρη, φέρτε την σφουγγαριστρα και μαζευτε με...
Έβγαλε από την τσέπη του τα εισιτήρια και πήγε να δει ποια είναι η ακριβής ώρα πτήσης μας...
