KIRGINLIK.

27 1 0
                                    

Ozan Ezgi'yi uyurken görünce hafifden bir gülümseme yansımıştı yüzüne. Ezgi'nin kafası, Ozan'ın kolundaydı. Bu yüzden Ozan aldığı darbelerden dolayı ağrıdığı kolunu Ezgi'nin kafasının altından nazikçe çekti ve kolunun yerine yastık koydu.
Ozan birden yaşadığı anları gözünün önünden geçirdi. Belki de hala şaşkın ve şoktaydı. Heryeri ağrıyordu fakat sırtı ve kolları daha dermansızdı. Bir yandan da Emre ile süren 6 yıllık dostluk çöpe gitmişti, ona da üzülüyordu. Belki de hayırlısı budur diye teselli ediyordu kendini.
Kapı sesiyle kafasını arkaya çeviren Ozan teyzesini gördü.

"Teyze, nereye gittin? Hangi ara gittin?"

" Uyuyorsunuz sandım kuzum, yavaş hareket ettim."

"Teyze senin kız uyudu."

" Boşver uyusun orada oğlum, okullar zaten yarın açılıyor. Sen acıktın mı?"

"Acıktım valla Teyze, ne var?"

" Yemek oğlum ne olsun."

Ozan bu cevap karşısında sustu. Biraz daha iyi olmuştu Ozan, kendini iyi hissediyordu. Ezgi'yi rahatsız etmeyecek şekilde yavaş hareketlerle kalktı. Yarın okul vardı ama Ozan sıkıntı etmiyordu çünkü Özel okula gidiyordu. Annesi ve babası müdürle konuşup izin almışlardı. Çünkü Ozan tatile geç başlamıştı.

Ozan kalkınca Ezgi farketti ve gözlerini kısarak etrafa baktı. Ezgi öğlen uyumaktan nefret ederdi çünkü kalkınca aptal gibi olurdu. Bu yüzden hemen doğrulup ellerini başına koydu.

" Uyumuşum ya, insan bi uyandırırdı."

" Anneciğim bilerek uyandırmadım, yarın zaten erken kalkacaksın."

" Erken mi? Lan yarın okul var."

"Kızım düzgün konuş."

Ozan Ezgi'ye sırıtarak bakıyordu, aynı zamanda elma yiyordu.

" Ne gülüyorsun be?"

" Hiç ya canım, aklıma bişey geldi."

"Ne geldi Ozancığım? Nasıl yumruk yediğin mi?"

Ozan gülerken birden suratı düştü ve sinirlerine hakim olmaya çalışarak bişey söylemedi. Ezgi hala koltuktan kalkmamıştı, üşeniyordu.

" Ozan? Biz birlikte abi kardeş uyuduk demek."

" Kızım geldin uyudun hemen."

" Yoksa geri gönderecektin yani."

" Hadi çocuklar, manava gidin ikiniz."

" Teyze kusura bakma, görüyorsun halimi."

"Ne olmuş halinde? Gayet iyisin."

"Evet Ozan, Maşallahın var. Ozan gelmesse bende gitmem."

"Ya tamam tamam lanet olsun."

Ezgi sırıtarak banyoya gidip saçını başını düzeltti ve ayakkabılarını giyinmeye başladı. Ozan da teyzesinden alınacaklar listesini alıp dışarı çıktı.

"Nerdesin Ozan ya? Ağaç olduk kapıda."

"Abartma lan yürü hadi."

"Evde de böyle davranda babam seni haşlasın. "

"Ergen ya, haşlasın diyor birde. Neyse sen ilerdeki manava girde al, ben kapıda beklerim."

Ozan elindeki listeyi Ezgi'ye uzattı.

" Oyalanma."

Ezgi manava girdi ve listeye baktı. İlk listede brokoli yazıyordu. Ezgi gözleriyle brokoliyi ararıyordu, gördüğü fiyatla gözleri fal taşı gibi açıldı.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Sep 27, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

LİSE ÇAĞIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin