Oturma odasına doğru ilerlerken koridorun sağında solunda dağınık halde olan şort , pantolon ve bozuk paralar vardı korkum giderek artmıştı emin adımlarla tek elimle duvara dokuna dokuna ilerledim çok kısık ve içten bir sesle tekrar seslendim . - Anne - . Kendi sesimden başka bir ses yoktu oturma odasına doğru iyice yaklaştım her zaman odanın en köşesinde olan masa bu sefer odanın en ortasındaydı ve üzerinde bir defter yanında ise tükenmez kalem . Kafam karışık bir şekilde ilerlerken apartmanda merdivenlerden bir şeyin düşme sesi geldi bir eşya sesiydi bu fakat bu eşyayı düşüren neydi ? Ya onlardan birisiyse ya o bir cesetse . Yahu bir dakika bunların adını ben ceset koydum sanırım . Tekrar koridordan mutfağa doğru ilerledim dışarı kapısıyla mutfak yan yana sayılır , sırtımı duvara doğru yaslayıp kendimi göstermeyecek şekil de beklemeye başladım . Ya o bir cesetse kendimi nasıl savunacaktım çıkıp savaşmayı mı yoksa kaçmayı mı seçecektim ben daha hayatımda tavuk bile kesmemiş birisi olarak bıçağı bir insana , pardon bir cesede nasıl saplayacaktım . Birden öksürük sesiyle karışık oflama sesi geldi işte o an inanılmaz rahatladım ama bir saniye bu cesetler hırıltı çıkarabiliyordu . Denize düşen yılana sarılırmış ne kadar nefret etsem de o bıçağı elime aldım fakat bekleyiş kısa sürdü . - Çilemm , Çilemm - . Bu aykut abinin sesiydi ve eşine sesleniyordu sanırım bu fırsat ayağıma tekrar gelemezdi direk dış kapıya doğru yöneldim yukarıya baka baka sırtımı duvara sürterek yukarıya doğru çıktım son birkaç basamak kala sesimi duyacak olmalılar ki - Kimsin , Hey sana diyorum kimsin ? - diye sordular . Kekeleyerek bb-benim Aykut abi dedim . Eşi derin bir nefes alarak göğsünü tuttu Aykut abi de yaklaşarak sende onlarla gitmedin mi ne oldu başınıza bir şey mi geldi dedi . Kimlerle , ne zaman dedim . 5 katlı apartmanda 9 aile yaşıyorduk yeni taşınan 1-2 daire harici diğer tüm insanları adım gibi bilir ailem gibi severdim . Anlatmaya başladı Aykut abi . Çok olmadı bir kaç saat önce yol da neredeyse düştü düşecek şekil de amaçsızca dolaşan insanları gördüklerini hatta bir bisikletlinin yardım etmek istemesi sonucu adamı umursamadan ısırmaya başladığını parçalar kopardığını ve izlemeye devam edemediğini söyledi . Ya sonra dedim sonra ne oldu ? Eşi apartman boşluğundan konuşmuş diğer kişilerle bunun ne olduğunu nasıl bir saçmalık içinde olduklarını . Esin abla girmiş konuşmaya bugün internette takılırken bir kaç böyle video ile karşılaştığını söylemiş . Şaka videosu veya yalan olduğunu düşünmüş takmamış pek ama ardından bununla ilgili bilgilendirme haberleri yayınlanmaya başlamış . Eğer karşılaşırsak öldürmek için kesinlikle kafalarına darbe almaları ve her ne olursa olsun onlarla savaşmaya girmek yerine saklanmayı ve kaçmayı tercih etmemizi istemişler . Ya ben dışarı çıkalı geleli ne kadar oldu bu kadar haberi size ne ara verdiler dedim . Her şeyin çok kısa bir süre de olduğunu kimsenin bir şey anlamadığını söyledi . Sen neredeydin dedi . Dışarı çıktığımı söyledim annem nerede diye sordum . Tüm apartmanın havalandırma da yani apartman boşluğun da ne yapacaklarını konuşmuşlar . Mert abi var bir tane elinden her iş gelir her zaman ön plandadır adam . Apartmanda saklanamayız ne zaman dışarı çıkabileceğiz , ne zaman askeriye devreye girecek bu saçma yaratıklar ya evlerimize kadar yaklaşırsa ne yaparız diye devam ettirmiş . Ee ne yapcaz o zaman demiş çilem abla . Buradan uzaklaşıp ya deniz kıyısına ya da olayların yatışacağı zamana kadar insansız bir yere gitmemiz lazım demiş Mert abi de . Kimi aileye mantıklı gelmiş kimisi ise saçma bulmuş . Ama evde tıkılıp kalmaktansa gitme kararı almışlar . İşte Aykut abi de bu fikri saçma bulan ailelerden olmalı ki şuan hala apartmanda . Nereye gittiklerini sordum . Evimizin altında kömür dükkanı var kömür taşımak amacıyla da bir hyundai starex kasalı mevcut . Bizim arabayla gitme kararı almışlar . Annem ilk baş kabul etmemiş bende gitmem oğlumu kızımı beklicem gidemem demiş ama çoğunluk ikna etmiş bu olaylardan dolayı eve geri dönemez bir yerde saklanıyordur onlar demişler annem ise sizinle gelirim ama önce çocuklarımı ararız demiş yolda . Bende sizinle gelebilir miyim dedim Aykut abiye . Eşine doğru çevirdi kafasını . Çilem uzun uzun baktı gözlerime ben bilmem dedi . Her ne kadar aileniz gibi sevseniz de sizi sırtınızdan bıçaklayabiliyorlar . İşte o an anladım aslında cesetlerden değilde insanlardan korkmam gerektiğini - ! - . Tamam gel sende , gel ama önce şu eşyaları götürmemize yardımcı ol dedi Aykut abi . Eyvallah der gibi yatırdım başımı . Birkaç kavanoz dolu tepsi ve büyükçe bir valiz vardı . Aldım kavanoz tepsinini aşağıya doğru iniyordum . Bir dakika . Masa da bir defter vardı bir şeyler yazıyordu nasıl olur da unuttum onu . Hemen tepsiyi olduğum yere bırakıp içeriye girdim . Defter ikiye katlanmış ön sayfasında kısaca bir yazı vardı . Duygusal bir şekilde başlamıştı annem yazmaya . Şöyle yazıyordu aynen . '' Şahin , canım oğlum , olaylar aniden bastırdı apartman ile ayrılma kararı aldık eğer evde kalmak isteseydim tek başıma bir şey yapamazdım sakın bana kızma telefonunu evde bıraktığın için sana ulaşamadım şimdi hemen hazırlanmamız lazım seni yolda bulmak için çok uğraşıcam olur da bu mesajı okursan annen güvenilir yerde ablanı bulmaya çalış lütfen kendine çok dikkat et yazıyordu . Hemen masanın diğer ucuna ise telefonumu ve sarj aletimi bırakmış . Duygulanmamak elde değil . Gözlerim doldu resmen telefonu cebime doğru koyarken bir çığlık sesiyle irkildim . Çilem ablanın sesiydi bu Aykuttt diye bağırıyordu direk merdivenlere doğru koştum birkaç basamak indim ve ...
