Evlenmeye Karşıyım Ben~The Vamps Fan-fiction

"Yalnız"

Bölüm İthafı: itscoolevans

Ben hep farklı bir kızdım.Hayal kurardım.Ama evlenmek değil.Yada erkek arkadaş hayalleri.Genellikle başka hayatları,insanları veya diğer şeyleri düşünürdüm.Bazen bunları düşünürken uyuyamadığım olurdu.Makyaj yapmadım mesela hiç.Bir erkeğe sarkıntılıkta yapmadım.Kendim için nefes aldım.Ve yine kendim için nefesimi verdim.Diğer kızların yaptığı ergence bilek kesmedim.Onların bilek kesme sebebi erkek arkadaşlarıydı.Benimse annem ve babamın doğumumdan beri onları sınırladığımı söylemesiydi.Ama ben kesmedim.Her şeyden çok kendi canım kıymetliydi çünkü.Takmaya değmezdi belkide.Ölüm...Ölümden hiç korkmadım.Mısırlılar'a göre cenneti bilir misiniz?Tanrı size iki soru yöneltir.Cevabınızı uygun bulursa cennete girersiniz.Birinci soru şudur:Hiç mutluluğu yakaladınız mı?Ne kadar yalnızda olsam minik bir şeyde bile mutlu olmaya çalışırdım.İkinci ve kritik soru:Hiç hayatınız birini mutlu etti mi?Doğumum aslında insanları mutlu etmeliydi.Ama mutlu etmedi.Peki şimdi?Varlığım birini mutlu ediyor mu?

"Brad varlığım seni mutlu ediyor mu?"

"Benimlesin.Evet tabiiki.Ama...Neden böyle sorular yöneltiyorsun?"

"Düşünüyorum."

"Sabah ve yatakta mı?"

"Evet.Her yerde düşünebilirsin Brad.Beynin olması şartıyla tabii."

Söylediğim üzerine güldü.

"Banada anlatır mısın?Düşünceni ve dünyanı merak ediyorum."

Ona düşündüklerimi anlattım.Gülümsedi ve bana sarıldı.

"Fazla düşünmüşsün.Ayrıca bileklerini kesmekte ne?!"

"Çevremdeki kızların ergen hareketi."

"Anlıyorum.İyiki onlardan biriyle evlenmemişim."

Kahkaha attım.Gerçekten fazla ergenler ama!!Eğer onlardan biriyseniz bence hemen fikrinizi değiştirin.Hayat yaşamak için güzel.Durumunuz ne olursa olsun unutmayın yataktan kalaayan insanlar var!!Bir cihazın fişinin çekilmesiyle ölecekler var.Neden mutlu değiliz?Açık.Benciliz.

"Alice uyanacak hadi kalkalım Brad.Zaten sen çok uyuyorsun."

"Tamam kalktım."

Güzel ve huzurlu bir gün olucaktı sanırım.Yatağı topladım ve Alice'e bakmaya indim.Brad kucağına almıştı.

"Alice'i ben hallederim.Sen kahvaltı hazırla."

Alice'in karnını doyurup altını değiştirmem lazımdı.Hepsini hallettikten sonra bir şarkı açtım ve kucağımda obla dans ettim.İyi haber!!Bu çok hoşuna gitti.Gülümseyerek aşşağı indim ve Alice'i mama sandelyesine bıraktım.Biz yemek yerken bizi izledi.Arada onu güldürdük.Brad stüdyo kaydı olduğunu söyleyip evden çıktı bende Alice ile yalnız kaldım.Alice bana artık eskisi kadar soğuk davranmıyor.Tabii Brad'in yeri ayrı.Pozitif düşünmeye çalışıyorum.Bilirsiniz kızların ilk aşkları babaları olurmuş.Onunda babasıydı işte.Benim ilk aşkımın babam olmadığını söylememe gerek yok herhalde!Kaç bölümdür beni tanıyorsunuz sonuç olarak.Biraz televizyonda takıldıktan sonra Alice'i uyuttum ve kitap okumaya karar verdim.Genelde kitap karakterleriyle yaşardım.Onları düşünür ve hayal kurardım bazen.Hatta bazı zamanlarda roman kahramanlarını normal insanlardan daha gerçekçi buluyorum.Alice'in ağlama sesi beni dünyamdan çıkardı.Saat 18.45 olduğuna göre bayaa uyumuş kızım haklı olarak.Onun karnını doyurdum ve biraz oyun oynadık.Brad ortalarda gözükmüyordu.Aramadı da hiç.Genelde arar veya mesaj atardı.Bir şey mi oldu acaba?Zan kaybetmeden Brad'i aradım.

"Aradığınız kişiye ulaşılamıyor..."

Devamını dinlemeden kapattım.Belki de bataryası bitmiş veya kayıtta olduğu için kapatmış olabilirler.Test etmek için hepsinin telefon numarasını aradım.James ilk çalışta açtı.

"Brook?Bir şey mi oldu?"

"Şeyy..Stüdyo kaydınız bitti mi?Brad'in telefonu kapalı eğer oradaysa bana...."

"Aslına bakarsan stüdyo kaydımız biteli 2 saat oldu.Ve Brad nerede bilmiyorum.Siz biliyor musunuz çocuklar!?"

Connor ve Tristan'a bağırdığı için telefonu kulağımdan uzaklaştırdım.

"Hayır.Bilmiyoruz.Yardıma ihtiyacın varsa biliyorsun.Lafı olmaz."

"Sağol James Alice ve ben şuanlık iyiyiz.Sorun olursa ararım."

Telefonu kapadım.Saat 9'a geliyordu.Alice'i uyuttuktan sonra 11'e kadar bekledim ama erken kalktığım için çok uykum geldi ve daha fazla dayanamadım.'Yatağımıza' ilk defa yalnız girdim ve kendimi uykuya bıraktım.Ama bir damla gözyaşı düşmesine engel olamadım.