Eylül 18'de başlamıştı her şey.
Onu sevmeye başladığım günden bahsetmiyorum.
Onun beni sevmeye başladığı günden söz ediyorum.
Sonunda demiştim, O da beni sevdi, seviyor, bırakmayacak, söz verdi...
Ama sonra ne mi oldu ?
Öyle bir şey ögrendim ki, ben onu ne kadar çok sevsem de, o da beni ne kadar çok sevse de bir araya gelmemiz imkansız.
Ne oldu, ne ögrendin diye sorma çocuk..
Söyleyemem.
Kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki, hiç kimse umrumda degil.
Çaresizim.
Ne yapsam diye düşünüyorum aklıma hiçbir şey gelmiyor.
Daha doğrusu düşünemiyorum o ayrı da neyse.
Hayatımda birine güvendim, öl dese uğruna canımı verecek kadar sevdim.
İlk defa birinin bana sarılmasına izin verdim.
Babama bile izin vermezken.
Sen söyle çocuk, ne yapacağım ben..?
Her şeyimi ona adamıştım.
Bugünlerimi, yarınlarımı, tüm ömrümü.
Söyle çocuk, kime güveneceğim ben..? Kime sırtımı yaslayacağım..?
Kime Aşkım, Canım gibi şeyler söyleyeceğim.?
Tükendim ben.
Artık o Hande yok.
Nasıl yok diyeceksin.
Şöyle söyleyeyim,
Yaşayan bir ölüyüm artık,
şarkılarda kaybolur giderim.
- Hande..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Damla Aşk
PoésieHepimizin bulmakta zorlandığı kayıp cümleleri olmuştur. Ben bu cümleleri sizler için bulup ortaya çıkaracağım. Şiirlerimde kendinden bir şeyler bulacağına eminim. Aşk acısı mı çekiyorsun ? Ne duruyorsun gelsene..
