Ross
"One.. two .. three.. step to the right then sway left.." Turo ni Jc. Chereo namen. 5 days na naming nirereherse yung piece namen. Kaya lang hindi parin ma polish.
"Ah,tangna." Humawak si Lieza sa noo niya at hinilot niya iyon.
"Mag clinic tayo, masakit ang ulo mo" Yakag ko. at hinawakan ko ang kamay niya. Pero nagpumiglas siya.
"A-ayoko, kaya ko pa naman..."Tangi niya. Sinamaan ko siya ng tingin.
"Diyan! Ayan ka sa kaya ko naman. Tsk! hindi mag c-clinic ka sa ayaw at sa gusto mo" Tatangi pa sana siya kaya lang binuhat ko siya ng pa bridal style. Tiningnan ko siya sa mukha.. Namumula siya..
Mas nagkaroon ako ng pagkakataon para matitigan siya ng malipitan .. Ang ganda niya talaga..
"Hoy ligawan mo muna ule! Wag kang ata mag honey moon!" Sigaw ni Ty at nginitian ko nalang siya.
Pag dating namin sa clinic ay inihiga ko siya sa mga kama duon.
"Oh.. anong nangyari sakanya" Lumapit samin ang isang babae at chineck siya.
"Nahihilo po siya ee" Sagot ko naman dito. Bumaling siya kay Lieza.
"Hija, kumakain ka ba ng maayos?" Tanong ng babae kay Lieza.
Umiling ito.
" Sa tingin ko stress iyan. Tas hindi ka pa nakain ng maayos. Are you suffering from a depression.." Tanong ng babae sakanya. Kaya naman pala gumang siya hindi nakaen. Anong problema?
"Y-yeah." Nauutal na sagot ni Lieza. Kinakabahan ako sa mga susunod na sasabihin niya.
"Why? Dapat mawala yang stress at depression na yan. Matinding kalaban yan hija. To tell you.."Payo naman ng babae. Oo delikado nga, lalo na siya? kakaiba yan madepress. Yung tipong papatayin niya yung sarili niya.
Kung sana makikinig lang siya saken tulad ng dati.. hindi parin pala..
" I uh... uhm.. I was from.... a break up" I froze. Akala ko all this time hindi siya affected. Alam mo yung feeling na gusto mo siyang tulungan at protektahan.. pero ikaw naman pala yung rason ng paghihirap niya? deputa ang saket..
Nagpaalam muna ang babae at sinabing magpahinga muna siya. At pinabantayan siya sa aken.
Hindi ako mapakali, hindi ko alam kung paano babasagin ang nakagigimbal na katahimikan sa pagitan namin.
"Uh.." Sinubukan kong magsalita pero natameme parin ako.
I heard a sob. Fvck.. She's crying...
Hinimas ko ang likod niya at niyakap siya.
"Lieza.. I'm so sorry.." Atlast, nag karoon din ako ng lakas ng loob na sabihin ang mga salitang iyon. Mga salitang dapat lang na inuulitulit ko dapat na sabihin sakanya.
"Gusto kong mabuhay ng normal Ross.. pero kahit anong gawin ko na iiwan lang ako palagi sa nakaraan..." She continued to cry, at mas lumalakas lang ang hikbi niya. " Hangang ngayon hindi ko parin matangap.. hindi ko matangap na kinaya mo kong iwan.. saktan.. lokohin.. Ang hirap isaksak sa kokote ko na tapos na.. na dapat matuto akong mamuhay na hindi ka kasama ... na wala ka sa tabi ko.. kase nga tapos na tayo..." Para kong sinaksak ng paulit ulit. Sobrang nasasaktan ako sa mga naririnig ko sakanya.. hindi para saken kungdi para sakanya, Ang laki sobra ng naging epekto non sakanya. Parang sugat na kahit kelan hinding hindi na gagaling..
"Sorry.. I'm so sorry.. Pinilit kong hindi ka saktan.. sinubukan ko lang naman kung mag wowork sa iba... Pero kapalit non... nahihirapan ka... sobra lieza.. araw araw kong pinagsisihan at pinagdurusahan lahat ng nagawa ko sayo... " Tears are rolling down from my eyes. Ang tanga tanga ko. Ang laki kong gago. Putang ina! .. At sa mga sinabi ko'y lalo siyang naiyak. Ang sakit na makita siyang ganito. Nadudurog ako... nasasaktan yung puso ko..
"Ibinigay ko na lahat, kulang paren. Bakit? nung lumipat ka sa iba? Nakaya ba nilang tumbasan yung pagmamahal na ibinigay ko sayo? Na ultimo sarili kong kadugo at mga kaibigan ko kinaya kong talikuran para sayo? Pero ayos lang, naging masaya ka naman. Habang ako nasasaktan ng sobra.." Pumiyok siya.. at hindi na kinayang magsalita.. Umiyak nalang siya...
"Walang kahit sino man ang kayang tumumbas non. Kaya nagsisisi ako na iniwan kita.. iniwan ko yung taong handang ibigay lahat.. maging masaya lang yung taong mahal niya. Pero sana lieza.. kahit maging magkaibigan tayo.. gusto ko lang makabawi at mabawasan man lang yung sakit na naidulot ko sayo..."Lumuhod ako at yumuko. Hinalikan ko ang kamay niya. "Sana, mapatawad mo pa ko"
Inangat niya ang ulo ko. At pinunasan angmga luha ko.
"Hindi naman mahirap mag patawad.. Lalo na't handa kang bawasan yung sakit. Salamat Ross, kahit papano gumaan na yung loob ko." Ngumiti siya sakin at niyakap ako.
Sana sa pag uumpisa kong ito.. mabalik ko kami sa dati .. mabalik ko kung anong meron kami... mabawi ang akin..
"Friends?.." Tanong niya at inabot abg kamay niya.. offering a hand shake..
Tinangap ko iyon.
"Bestfriends" Sagot ko. Okay lang na mafriend zone ako ngayon. Ngayong hawak ko na uli siya. Hindi ko na siya papakawalan pa.
