İçimden gelmiyor artık hiçbirşey. Sahte gülümsemeler. İçimdeki çığlık fazlasıyla zorluyor zaten bedenimi. Dışarıya çıkmaya çalışan bir volkan ateşi gibi. Merak etmeyin.. Çıkaracaksınız zaten. Ama bu hiç ummadığınız bir anda oluverecek. Belkide duymayacaksınız bile. Acımı.
Belkide sadece ben hissedeceğim. Bu ölüm çığlığı mıdır acaba ?
Korkmayın başınıza kalmayacağım. Eskisi gibi başınızı ağrıtmayacağım. Şunu itiraf edeyim mi? Bekledim. Bekledim lan. Azıcık da olsa değer vermenizi bekledim.
Ama hiçbiriniz yapmadınız. Sahteliklerinizden başka hiçbirşey yapmadınız.
Şimdi içimde sadece nefret var sadece. Evet ufakta olsa biraz nefret. Bu nefret sizin samimiyetsizliklerinizden daha gerçek.
Ne insanların karaktersizliklerine de sahteliklerine dayanacak gücüm kalmadı.
Ya anlatmak istiyorum haykırmak belkide kilometrelerce koşmak istiyorum.
Yapamıyorum. Yavaş yavaş ölüyorum. Kendi içimde ölmeyi de öğrettin.
Ama ben bunları haketmedim be. Tertemiz duygularla geldim oysaki sana.
Her bir iyilik ihanet olarak döndü.
Şikayet etmiyorum. Senden gelen hiçbirşey için şikayet edemem. İçim elvermez.
Bir gülüşün bir bakışın yeterdi. Ben yine susardım.
Yine ölürdüm kendi içimde.
En çok sana güvendim en çok sende üzüldüm.
Ama ben bunları haketmedim.
Vicdanın diyorum rahat mı?
Eğer hala gülebiliyorsan eyvallah.
Gül. Hep gül.
Beni en çok sen güldürdün. Sende gül.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAH DÜŞÜNCELER
Ngẫu nhiênHayat kısa. Herşey için kısa. Bunun farkında bile değiliz. Geçmişimizi unutup geleceğimizi planlamak için. Aşk denilen duyguyu yaşamak için. İnsanlar ister saçma bulsunlar ister mantıklı ama bunlar benim siyah düşüncelerim.
