IHAN

ben kendimden korkuyorum,onların umrunda değil

POYRAZ 'dan
-Ne yaptın lan ona ? , diyerek piçi duvara yapıştırdım. Tepki vermemesi beni daha da cok çileden çıkarıyordu. Omzuna bir yumruk attim, sağlam bir yumruktu hala tepki yoktu. Devamli öksürüyordu, boğuluyor gibiydi yumrugunu kaldırıyor ama vuramadan geri indiriyordu sandığım kadar güçlü degildi, bu hoşuma gitmişti.
-Bu anı unutma çok güçsüzsün ve sefil durumdasın, nasılmış? İşte sen ona böyle yaparken o da aynen böyleydi. Eğlendin mi bari! , ben cok eğlendim! , dedim elleri titriyordu, yumrugunu sıkıyordu ve agliyordu; gercekten cok gucsuzdu buna aldirmadan sinirli sıktığım yumruğumu gözünün tam ortasına indirdim. İndirdiğim yumrukla yerle bir oldu, yüzü kanlar içindeydi; bu kadar kolay olacağını hiç zannetmezdim. Burada daha fazla kalmamaliydim,hemen odadan çıktım ve holü hizla gecerken adamlarindan biriyle karşılaştım o an artistligin sirasi olmadigini anladim ve hizli adimlarla cikisa dogru ilerledim.O sesle oldugum yerde kalakaldim:
-cikislari kapatin!!!! , bu..o helde karsilastigim cocuktu.iste simdi sictim,bana dogru geliyordu.İlk gordugum kapidan iceri daldim,sanirim birada saklanabi...
-hosgeldin!! ,diyerek yuzume yumrugu indirdi.O yumrukla savruldum ve konusmaya devam etti:
-Seni en iyi sekilde nasil agirlayabilirim bayım!!!,diyerek kahkaha atti ve bir yumruk daha...

KARAN'DAN
Ne konustuklarini cok merak ediyordum,odada volta atmaktan sıkıldım ve dayanamayarak İnanc'in odasina dogru ilerlemeye basladim.holde Yagiz ile karsilastim,agiz dolusu kufurler ediyordu,birseyler ters gidiyordu:
-ne oldu lan?
-baskanla ilgilen! ,diyerek kosar adimlarl yanimdan ayrildi.Ne oluyor aq?Hizla inanc'in odasina girdim
-Baskan,lan...lan..Ne oldu sana?..kim yapti lan bunu!!!!!...inanc...!!!!,tepki yoktu yuzu kanlar icindeydi ve baygindi:
-abi,ses ver!!!Hay aq!! Baskan!!!!???

-Yanki gel cabuk!!!
-Lan...baskan..Karan??..ne oldu ona!!!???
-sorma!!doktoru getir...cabuk!!!,diye bagirdim.Tam 10 dakikadir kendine gelmesi icin herseyi yapiyordum ama hic tepki vermiyo...
-Ka..ran..hahahhaa..o...hahahaa,diye acı acı guluyordu
-inanc... iyi misin? Yumrugunu serbest birak!!
-kar...an..o..pic..i..na..sil..dov..dug..hahahah
-konusma baskan!!sakin ol!!,diyerek onu yattigi yerden yavasca kaldirdim,koltuga oturttum.hala acı acı kahkaha atiyordu muhtemelen kafasi yerinde degildi.Doktorun gelmesini bekleyemezdim,benden destek almasini saglayarak yavas yavas yuruttum.tum gucunu bana vermisti,tasiyamiyordum
-inanc...biraz kendin al agirligini,biraz dik dur,dedim.benim bile dik duracak halim yoktu,cok korkuyordum belki de bu gecirdigi en buyuk krizdi.onu guc bela arabaya tasiyabildim hala kahkahalar atiyordu
-yeter aq!!baskan yeter lan!!!gulme!!
-onu...dovmedim...cunku..o..beni..en...has...sas..nok..tam...hahahaaha..vur..du
Yanki ariyordu bi sen eksiktin aq!!ben onu unuttum cocuk doktoru almaya gitmisti
-ha aq!!soyle!
-abi doktoru getirdim ,nerdesiniz aq?
-tamam geliyoruz!!bekle!!,deyip telefonu kapattim.bir de geri donmek cikti basima...

YAGIZ'DAN

O picin isini hallettikten sonra mekana geri dondum.Neden ortalikta kimse yoktu?
Bu mekani ilk kez bu kadar bos goruyordum.Yine ne haltlar donuyordu? Karan'in odasina gittim,odasinda yoktu.Baskanin odasina gittim.yerde kan damlalari vardi,zaten ne olacaksa ben yokken oluyordu.Karan'i aradim:
-nerdesiniz aq?
-Depoya gel,dediginde telefonu kapattim.Hizli adimlarla depoya indim.
-İnanc..Karan..,ne oldu baskan??
-O,buraya gelmis ve baskan hic karsilik vermemis,diye Karan aciklarken doktor konusmaya basladi:
-arkadasinizin rahatsizligi ciddi sinir bozuklugu...TSSB
-Turkce konussana lan!,diye Karan cikisti
-Tramva Sonrasi Stres Bozuklugu
-Yani?,diyerek sordum
-Tedavi olmasi gerekiyor,bu..cok ciddi
-İmkansiz!! Boyle bir sey imkansiz!Ne ilac varsa ver,diyerek Karan ortalikta ne varsa dagitti.Onu sakinlestirmeliydik
-Karan sakin,dinle!,diye bagirdim.
-Bu imkansiz,o tedavi olamaz,diye tekrar tekrar bagirdi
-İlacla tedavi yeterli degil,dedi doktor.Sesi sakindi ama yuz ifadesinden korkmus oldugu belliydi.
-Biz tedaviyi kabul etsek bile o asla kabul etmeyecek,diye Karan cikisti.
-Bu artik ilacla tedavi edilebilecek duzeyde bir hastalik degil ve ileri asamalarda tedavi olmazsa kendine zarar verebilir,dedi doktor sakin bir dille
-Hersey cok normalmis gibi bir de bu cikti,diyerek ellerini dizine vurdu Karan
Biz bir dusunelim,Baskani ikna edelim.Onerdiginiz bir psikolog var mi?,diye Yanki sordu.
-Psikolog degil,psikiyatr
-Durum o kadar ciddi mi?,diye sordum
-malesef evet.Bu arkadasim size en iyi sekilde yardimci olur,diyerek elindeki kagidi Karan'a uzatti
-Peki simdi ne yapalim,daha kendine gelmedi!,dedi Yanki
-Dinlensin,yarim saat icinde kendine gelecektir.Mumkun oldugunca stresten uzak tutun,dedi doktor ve kapiya ilerledi

Karan ve ben İnanc'i koltuga yatirdik
-uyandiginde cok sinirlenecek
-tedaviyi asla kabul etmeyecek,dedi Karan
-Baska caresi yo..,diyecektim ki İnanc bagirarak uyandi:
-o mserefsiz bitti!!artik o bir...ARAÇ!!!,dedigi anda Karan ve ben yok artik der gibi birbirimize baktik.