Γράμματα Για Εκείνη

1.

Φως της ζωής μου,

   Σήμερα πέθανες.

   Είδα το φως να αφήνει τα μάτια σου, τα όμορφα μάτια σου, τα υπέροχα μάτια σου, αυτά τα μάτια που πάντα λάτρευα. Σου κρατούσα το χέρι· δεν ξέρω αν θυμάσαι, δεν ξέρω αν καταλάβαινες πως ήμουν δίπλα σου, πως έκλαιγα, πως σου έλεγα πως σε αγαπάω! Ξανά και ξανά.

   Σήμερα πέθανες.

   Και εγώ χάθηκα.

   Έπρεπε να το ξέρω πως θα συνέβαινε, αργά ή γρήγορα! Τώρα θα γελάς μαζί μου αλλά κατά κάποιον τρόπο, ακόμα και αν ήξερα πως ήταν αναπόφευκτο, ένιωσα σαν κάποιος να ρούφηξε  όλον τον αέρα από τα πνευμονία μου. Ένιωσα σαν να πέθανα μαζί σου και ας είμαι ακόμα ζωντανός.

   Δεν είπες τίποτα.

   Δεν θα μπορούσες.

   Ήσουν σε κώμα τις τελευταίες μέρες· τουλάχιστον δεν πονούσε, σωστά; Δεν ήθελα να σε δω να πονάς, δεν ήθελα να σε δω να υποφέρεις.

   Όταν πέθανες έκλαψα.

   Γελοίο, έτσι δεν είναι; Σου είχα υποσχεθεί να μην το κάνω αλλά δεν μπορούσα... Δεν μπορούσε να συγκρατήσω τα δάκρυα. Όταν συνέβη, όταν η καρδούλα σου σταμάτησε να χτυπά ένιωσα πως έχανα τα πάντα. Ένιωσα πως έχαναν τον εαυτό μου, τη ζωή μου ολόκληρη.

   Σου ψιθύρισα μια τελευταία φορά "Σ'αγαπώ" και θέλω να στο πω ξανά, θέλω να το φωνάξω στα αστέρια, θέλω να το ακούσεις όπου και να βρίσκεσαι.

   Σ' αγαπώ! Σ' αγαπώ! Σ' αγαπώ!

   Θα σε αγαπάω για πάντα όπως είχα υποσχεθεί τότε, στο γάμο μας. Θυμάσαι; Ακόμα και τώρα που δεν είσαι παρά μια ανάμνηση θα σε αγαπάω! Θέλω να το ξέρεις αυτό, όπου και να βρίσκεσαι. Πριν ο γιατρός με αναγκάσει να σε αφήσω σου ψιθύρισα "Θα σε αγαπάω για πάντα, ακόμα και τώρα που μας χώρισε ο θάνατος, ακόμα και τώρα..."

   Ξέρω τι θα έλεγες, το ξέρω. Μπορώ να δω σχεδόν τα μάτια σου να λάμπουν και τα χείλη σου να χαμογελούν. Ξέρω πως θα έλεγες: "Και εγώ σε αγαπάω! Και θα σε αγαπώ για πάντα αλλά τώρα δεν είμαι εδώ. Είμαι αλλού και εσύ μπορείς να συνεχίσεις να υπάρχεις, μπορείς να αγαπήσεις ξανά."

   Αλλά σήμερα είδα τη ψυχή να εγκαταλείπει το σώμα σου μετά από μήνες αρρώστιας. Σε είδα να πεθαίνεις σιγά σιγά μπροστά στα μάτια μου καθώς ο καρκίνος ρουφούσε τη ζωή από μέσα σου. Σε είδα να πονάς και να κλαις και να φοβάσαι και σε ερωτευόμουν κάθε στιγμή όλο και περισσότερο. Από την πρώτη στιγμή που σε είδα μέχρι την τελευταία σε αγαπούσα και θα αγαπώ και τώρα. Θα σε αγαπώ για πάντα.

   Οι κόρες μας είναι πιο δυνατές από εμένα, αγάπη μου. Και εκείνες έκλαψαν αλλά εγώ πέθανα μαζί σου. Η Λίζα σήμερα με ρώτησε πότε θα γυρνούσες σπίτι· είναι 4 δεν καταλαβαίνει. Δεν ήξερα τι να της πω! Πώς θα μπορούσα να εξηγήσω κάτι τέτοιο; Ευτυχώς η Μαριάννα την πήρε και δεν με είδε να κλαίω.

   Μας λείπεις, φως μου! Λείπεις στα κορίτσια, λείπεις σε μένα.

   Το σπίτι είναι άδειο χωρίς εσένα!

   Η ζωή μου φαντάζει άδεια και απουσιάζεις μόλις μία μέρα.

   Σε αγαπώ, φως μου, σε αγαπώ...