Γράμματα Για Εκείνη

4.

Φως της ζωής μου,

   Πέρασε τόσος καιρός.

   Δυο μήνες από τότε που έφυγες.

   Σήμερα μετακομίσαμε. Άφησα πίσω το σπίτι μου, το σπίτι μας, το πρώτο μας σπίτι, που χτίσαμε μετά από χρόνια προσπαθειών. Νιώθω ένα κενό μέσα μου αλλά ξέρω πως είναι για το καλύτερο. Είναι για μια καινούρια αρχή!

    Η Μαριάννα δέχτηκε να φύγουμε χωρίς περαιτέρω αντιρρήσεις· νόμιζα πως θα ήταν κατηγορηματική, αρνητική αλλά απλά κούνησε αδιάφορα τους ώμους της. Αυτό με φοβίζει, αγάπη μου. Νομίζω αποκόβει τον εαυτό της από τους γύρω της.

   Δεν ξέρω τι να κάνω, ζωή μου...

   Δεν ξέρω πως να τη βοηθήσω.

   Δεν καταλαβαίνω πως μπορούσες να είσαι πάντα κοντά της. Είχατε μια υπέροχη σχέση. Την άκουγες, την καταλάβαινες... Σου έλεγε τα πάντα, εμένα ούτε που με κοιτάζει! Νομίζω ντρέπεται για μένα.

   Μακάρι να ήσουν εδώ, όλα θα ήταν πιο εύκολα...

   Η Λίζα έχει εφιάλτες.

   Και εγώ έχω εφιάλτες.

   Σε βλέπω ακόμα στον ύπνο μου, στο λευκό φουστάνι σου, να μου χαμογελάς. Μου χαμογελάς και τα μάτια σου λάμπουν αλλά όταν πάω να σε ακουμπήσω με διώχνεις. Φωνάζεις, φωνάζεις πως φταίω. Εγώ θέλω να σε αγκαλιάσω και να σε φιλήσω και εσύ με διώχνεις, φωνάζεις...

   Φωνάζεις...

   Στην πραγματική φωνή δεν φώναζες ποτέ αλλά τα όνειρα παραμορφώνουν την αλήθεια.

   Με κατηγορείς πως φταίω. Λες πως δεν σε έσωσα, πως σε άφησα να πεθάνεις. Κλαις και με κατηγορείς, φωνάζεις: Άφησες την αρρώστια να με πάρει, δεν έκανες τίποτα.

   Φταίω;

   Συγνώμη! Συγνώμη για την ανικανότητα μου, την παθητικότητα μου.

   Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, καθόμουν και σε έβλεπα να φεύγεις και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Όμως θα έδινα τα πάντα για να γυρίσεις, θα έδινα την ίδια μου τη ζωή.

   Θυμάσαι την πρώτη φορά που σου μίλησα;

   Ήμουν τόσο αγχωμένος, έτρεμα ολόκληρος. Και εσύ χαμογελούσες, χαμογελούσες με κατανόηση.

   Μου λείπεις, ζωή μου...

   Μου λείπουν τα χαμόγελα σου.

   Μου λείπουν τα μάτια σου.

   Μου λείπουν οι αγκαλιές σου.

   Μου λείπει το πως έβαζες το ραδιόφωνο στη διαπασών και χόρευες.

   Μου λείπει το πως με ξυπνούσες μέσα στη νύχτα για να δούμε τα αστέρια.

   Μου λείπει η φωνή σου.

   Μου λείπει το πως μου διάβαζες δυνατά τα αγαπημένα σου βιβλία.

   Μου λείπουν οι βραδινές συζητήσεις μας.

   Μου λείπει το άρωμα σου.

   Μακάρι να μπορούσα να σε δω για μια τελευταία φορά. Να σιγουρευτώ πως είσαι ευτυχισμένη εκεί όπου βρίσκεσαι. Αν έχεις βρει την ευτυχία που σου στέρησε ο κόσμος. Αν εξακολουθείς να χαμογελάς.

   Σε αγαπώ τόσο πολύ φως μου, μου λείπεις!