SIR

5)Yarasa?

BARIŞ

Bazı şeylere kafayı çok takardım önceden kafamda çok soru dönerdi mesela 6 yaşından öncesini hatırlamıyodum dünyaya 6 yaşında gelmişim.gibiydi, bişeyler vardı bilmediğim.bişeyler hatırlamaya çok çalışmıştım ama sadece iki katlı bi ev hatırlıyodum bazen o ev gözümün önüne gelirdi deli olduğumu düşünürdüm bazende bi çocukla bi kadını sarılırken görmüştüm yani halüsünasyon olarak...hatırlamam gereken bişeyler vardı ama hatırlayamıyodum? Başka sorularda vardı aklımda alakasız sorular garip sorular! Karanlığın rengi varmıydı? Suyun neden rengi ve tadı yoktu? Herşeyin bi rengi vardı peki karanlık siyahmıydı? Ya su? Rengi ve tadı olmayan bişeye muhtaçtık bu da beni düşündürüyodu elimdeki kaleme ve önümde çizdiğim resime.baktım iyice incelemiş aklımda tutmuş öyle çizmiştim yüzünü bu yüz bana birini hatırlatmalıydı! Dolgun dudakları şekilli burnu vardı mavi gözlerini düşündüm! Bu adam kimdi?! Resime iyice baktım sonra kağıdı buruşturup sinirle attım! İki saattir oturmuş bu adamın kim olduğunu çözmeye çalışıyodum. Ellerimi saçlarımdan gećirdim o sırada kapı açıldı babam içeri girdiğinde ayağa kalktım

"Oğlum iyimisin?"

dediğinde kaşlarımı çattım bişeyler döndüğünü anlamayacak kadar salak değildim

"Bana herşeyi anlatıcaksın"

dediğimde karşıma oturdu ve kaşlarını kaldırdı

"Ne anlatmamı istiyosun?"

"Seçkin denen adam kim? Bizimle ne alakası var? Eğitim denen şey ne? Seçkin benim...katil olduğumu nerden biliyo? O adam kim.baba?! Bana bir sürü şey söyledi kim o adam?!"

diyip sorularımı sıraladım.babam afallamış gibi duruyodu

"Bak senin kafanı karıştırmaya çalışıyo..inanma ona oğlum"

deyip yanıma oturdu

"Bak bi dolaplar dönüyo ve sende çok şey biliyosun! Benden ne saklıyosun baba?!"

diye sesimi yükselttim

"Bişey saklamıyorum oğlum"

dedi dudaklarımı yaladım ve derin bi nefes alarak sakin kalmaya çabaladım

"Bal gibide saklıyosun! Ben artık öğrenmek istiyorum! Baba nolur söyle! Sanki bişeyler hatırlamam gerekiyoda hatırlayamıyorum gibi! Ben niye hayat benim için 6 yaşında başlamış gibi hissediyorum daha öncesi yokmuş gibi baba! Bi ev ve bi kadınla çocuk hatırlıyorum! Ve en önemliside Eğitim ne!?"

diye isyan ettiğimde babam derin bi nefes aldı gözlerini kaçırdı

"Ben niye katil oldum baba?"

diye fısıldadım titreyen sesimle

"Hadi gidiyoruz"

deyip ayağa kalktı

"Nereye?"

"sana anlatıcam öğreniceksin"

dediğinde ayağa kalktım montunu giyindiğinde bende giyindim ama dışarı çıktık arabaya bindik gideceğimiz yeri sessizlikle bekliyodum kalbim sessizliğimin aksine hızla atıyodu 10 dakika kadar sonra ara bi sokakta durduk arabadan indiğimizde babam bi süre gözlerimdeki ifadeye baktı merak korku heyecan....

Bende onun gözlerine baktım kararsızlık sadece kararsızlık dar sokakta yürürken virane gibi olan bi evin önünde durduk camlara basarak karanlık eve girdik gözlerim karanlığa çoktan alışmıştı babam kolumu tuttu aramızda yine sessiz bi bakışma geçti elini cebine attığını ve telefonu çıkardığını gördüm koca evin içinde sadece babamı görebiliyodum evin boş olduğunu anlamıştım nefesim buhar halinde havaya karışırken babamında nefesini görüyodum yani dumanını kapıyı ayağıyla kapattığını gördüm sonra da telefonundaki feneri açtı heryer aydınlanırken tamda tahmin ettiğim gibi ev bomboş ve tozluydu babam kolumu bırakıp eğildi ve daha yeni farkettiğim demir halka gibi şeyi yukarı doğru çekti iki adım geri çekildim kapak gibi olan demir yer açıldığında kaşlarım yukarı doğru kalktı merdivenler vardı aşağıya doğru inerken sağ ve solda meşalaler etrafı aydınlatıyodu tünel gibi yerdi zaten bi 5 dakika daha uzun tünelde yürüdük ve kapıya vardık kapıda iki tane koruma vardı babam baş selamı verdiğinde adamlarda verdi ve kapıyı açtılar içeriye girdiğimizde ofis gibi bi yere gelmiştik siyah bi masa vardı ve baştan aşağıya siyah giyinmiş göz kapaklarını aşağıya indirmiş olan yani kör olan 50 yaşlarındaki siyah bastonlu siyah şapkalı alayla gülen adama baktım adam ayağa kalktı ve bize doğru ilerledi önümüzde durdu sanki bizi görüyo gibi bi hali vardı babama yaklaşıp üzerini kokladı sonra gülerek geri çekildi