ANLAŞMALI EVLİLİK(Tamamlandı)

Bölüm 1

Okuldan çıktı ve kollarının arasında olan kitapları göğsüne bastırdı aklını kurcalayan düşüncelerden dolayı.

Min Young bir üniversite öğrencisiydi. Ailesinden bir tek babası kalmıştı geriye. O da iki yıl önce geçirdiği trafik kazasından dolayı sakat kalmıştı. Min Young hiçbir zaman şikayet etmedi bu durumdan.Babasını çok seviyordu ve ona zevkle bakıyordu.

Min Young küçükken hatta kazadan önce bile babası sürekli onunla ilgilenirdi.Min Young'u küçükken parka götürür ve kendi de onunla çocuk olup oynardı. Kazadan sonra belki de bu yüzden babasına bakmak zor gelmemişti. O düştüğünde,acı çektiğinde hep babası olmuştu yanında. Şimdiyse sıra Min Young'daydı. Şimdi,babasının kızına ihtiyacı vardı ve Min Young ona en iyi şekilde bakıyordu,bakacaktı da...

Eski anılar ve şimdi ki durumu Min Young'u hem gülümsetiyor hem de üzüyordu. Gülümsüyordu;çünkü eski anıları hep mutlulukla doluydu. Annesi o doğarken ölmüştü evet ama babası ona annesinin yokluğunu hissettirmemek için elinden gelen her şeyi yapmıştı.

Üzülüyordu;çünkü babası için ödenen sakatlık parası yetmiyordu. Eski durumları olsa Min Young bunları umursamazdı ama babası sakat kaldıktan sonra zaten çokta büyük olmayan şirketlerinin ortaklığı bozulmuş kısa bir süre sonra da şirket iflas etmişti. Oturdukları lüks daire yerine şimdi küçücük bahçesi olan bir odalı evde kalıyorlardı. Elektrik,su,okul masrafları,kira,babasının hastane ve ihtiyaç masraflarına bu para artık yeterli gelmiyordu.Çalışması gerekiyordu. Babası her ne kadar istemese de aklına gelen tek kurtuluş yolu buydu.

"Hey!Min Young!"

Duyduğu sesle arkasına baktı. Karşısındaki,koskoca okuldaki tek arkadaşından başkası değildi.

"Yoon He Ra!"

O da aynı şekilde seslenip el salladı ve olduğu yerde arkadaşını beklemeye başladı.Min Young bu okula lisede çok çalışıp,bin bir zorlukla girmişti.Tamamen zenginlerle dolu olan okulda onun gibi bir iki kişi daha vardı. He Ra'nın durumu Min Young'a göre biraz daha iyidi.İlk gün tanışmış ve hemen kaynaşmışlardı. O günden beri tek ve en yakın arkadaşı He Ra'ydı.

"Neler geçiyor o güzel kafandan da defalarca seslenmeme rağmen beni duymuyorsun?" dedi ve gülümseyerek kolunu omzuna attı Min Young'un.

"Mmm...sadece ne yapmam gerektiğini düşünüyordum." dedi Min Young ilerlerken.

"Ne konuda?"

"Biliyorsun durumumu.Çalışmam gerekiyor sanırım.Bu şekilde devam edemem."

"Şimdiye kadar babana gelen parayla idare ettin hep. Çalışmanı gerektirecek kadar kötü mü durum?"

"Evet He Ra. Babam çalışmamı istemeyecektir ama mecburum. Kirayı bile ödeyemedim iki aydır. Bu şekilde devam ederse bir çatımız bile olmayacak başımızda.Bunun olması da en son isteyeceğim şey bile değil.Bu yüzden çalışmalıyım."

He Ra derin bir iç çekti ve arkadaşının omzunu pat patladı. Destek verircesine gülümsedi.

"Senin için araştıracağım. Bir yer bulursam haber veririm."

"Teşekkür ederim He Ra!" gülümseyip kendi evine ayrılan yola dönen arkadaşına el salladı.

Derin bir nefes alıp omuzlarını dikleştirdi ve evine gitmesi için gereken son köşeyi de dönüp her zaman yaptığı gibi yüzüne gülümsemesini oturttu hemen. Babası gülümsemesini çok seviyordu. Min Young'da günü ne kadar zor olursa olsun ona istediği gülümsemeyi bu şekilde sunuyordu.

Eve yaklaştıkça gelen bağrışma seslerini duyunca adımlarını hızlandırdı. Kapısının önündeki kalabalığı gördüğünde istemsizce kaşları çatılmış ve gülümsemesi yavaş yavaş silinmeye başlamıştı.Kalabalığın içine girip zorlukla kapısının önüne attığında kendini gülümsemesi tamamen silinmişti yüzünden.